Pyetja:
Cili është gjykimi islam për atë që mbrojti nënën e tij sepse babai i tij po e lëndonte dhe e godiste, kështu që ai e goditi babanë e tij dhe i bërtiti? Nëse kjo ndodhi në një moment zemërimi, kur ai ishte shumë i mërzitur, çfarë duhet të bëjë, veçanërisht pasi ai pendohet ashpër dhe i frikësohet Allahut të Madhëruar dhe të Lartësuar, dhe dëshiron që të mos e bëjë këtë.
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut.
Të drejtat e prindërve janë të pamasë, edhe nëse ata janë jobesimtarë. Allahu thotë: “E nëse ata të dy tentojnë që ti të më përshkruash Mua shok, për çka ti nuk ke kurrfarë fakti, atëherë mos i respekto ata, po në çështjet e jetës së kësaj bote të keshë mirëkuptim ndaj tyre, e ti ndiqe rrugën e atij që është i kthyer kah Unë, mandej kthimi juaj është tek Unë, e Unë do t’ju njoftoj për atë që keni punuar.” (Llukman: 15)
Ibn Kethiri (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: Allahu urdhëron mirësinë ndaj prindërve, edhe nëse ata i bëjnë shok Atij në një mënyrë që u përshtatet atyre. Dhe Ai, qoftë i lartësuar, thotë: “(Përkujtoni) Kur ne morëm zotimin e bijve të israilit; mos adhuroni tjetërkë përveç Allahun, të silleni mirë ndaj prindërve…” (Bekare: 83)
Dhe ka shumë ajete që flasin për këtë çështje. Në Sahihajn transmetohet se Ibn Mesudi (Allahu qoftë i kënaqur prej tij) ka thënë: E pyeta të Dërguarin e Allahut ﷺ: Cila është vepra më e dashur tek Allahu? Ai tha: “Namazi i falur në kohë”. I thashë: Atëherë cila? Ai tha: “Nderimi i prindërve”. I thashë: Atëherë cila? Ai tha: “Xhihadi në rrugën e Allahut”. Ibn Mesudi tha: I Dërguari i Allahut ﷺ më tregoi për to, dhe sikur të kisha kërkuar më shumë, ai do të më kishte treguar më shumë.
Shejh es-Sa’di (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: “Ashtu siç na ka urdhëruar Allahu që t’i përmbushim të drejtat e Tij duke u larguar nga shirku, që do të thotë të besojmë në Teuhid, na ka urdhëruar edhe të përmbushim të drejtat e prindërve, siç ka thënë: “(E porositëm) Të jeshë mirënjohës ndaj Meje dhe ndaj dy prindërve tu” (Lukman: 14), d.m.th., ia kemi bërë obligim që ta pyesim nëse e ka përmbushur dhe e ka përkrahur apo jo. Ne e porositëm të kujdeset për prindërit e tij dhe i thamë: “mirënjohës ndaj Meje“, duke qenë rob i vërtetë për mua dhe duke përmbushur të drejtat e Mia, dhe duke mos përdorur bekimet e Mia për të mos më bindur Mua, “dhe ndaj dy prindërve tu“, duke u treguar dashamirësi ndaj tyre dhe duke u folur fjalë të mira dhe të buta ndaj tyre, duke i trajtuar ata në mënyrë të mirë, duke u përulur ndaj tyre, duke i nderuar, duke i respektuar ata, duke shpenzuar për mirëmbajtjen e tyre dhe duke shmangur keqtrajtimin e tyre në çfarëdo mënyre, me fjalë ose me vepra.” [1]
Kështu dihet se ajo që i bëri pyetësi babait të tij ishte një gabim i rëndë. Ajo që duhej të bënte ishte të kontrollonte veten kur pa atë që e zemëronte, si p.sh. babai i tij godiste nënën e tij. Ai duhej ta përkujtonte Allahun e Madhëruar dhe të kërkonte strehim tek Allahu nga shejtani i mallkuar. Ai duhet të kishte vepruar me mençuri duke qetësuar të atin dhe duke u përpjekur ta pengonte atë të godiste nënën e tij duke i kërkuar asaj të shkonte në një dhomë tjetër, ose të largohej nga shtëpia, e të ngjashme.
Mënyra e pendimit:
- Duke u penduar sinqerisht
- Të vjen keq për atë që ka ndodhur në të kaluarën
- Duke vendosur që të mos e bëni më kurrë atë në të ardhmen.
Duhet t’i kërkosh falje babait tënd dhe t’i kërkosh atij që të të falë, sepse ajo që bëre ishte mëkat i dyfishtë: ishte mëkat ndaj Allahut dhe mëkat ndaj babait tënd. Sa i përket mëkatit ndaj Allahut, duhet të pendoheni sinqerisht prej tij. Për sa i përket mëkatit ndaj babait tënd, duhet t’i kërkosh shumë falje dhe t’i kërkosh atij që të të falë; duhet të tregosh përulësi ndaj tij dhe të sillesh me të mirë në çdo mënyrë që të mundesh, në mënyrë që ai të të falë.
Edhe pse kjo ishte një e keqe e madhe dhe qartësisht e gabuar, ne ju këshillojmë që të mos lejoni që të dëshpëroheni nga mëshira apo falja e Allahut, nëse pendoheni sinqerisht.
Allahu i Lartësuar thotë: “Nuk ka dyshim se Unë e fal atë që është penduar, që ka besuar, që ka bërë vepra të mira dhe që përqëndrohet për në rrugën e drejtë.” (Ta-Ha: 82)
“S’ka dyshim se Allahu nuk falë (mëkatin) t’i përshkruhet Atij shok (idhujtarinë), e përpos këtij (mëkati) i falë kujt do.” (Nisa: 48)
“Allahu do t’ua shlyejë atyre edhe më të keqen që e punuan dhe do t’u japë shpërblime më të mira për atë që punuan.” (Zumer: 35)
Shejh Ibn Baz (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: “Dijetarët janë të njëzëri dakord se ky ajet u referohet atyre që pendohen. Në të, Allahu i Madhëruar thotë se do t’ua falë të gjitha mëkatet, nëse ata janë të sinqertë në pendimin tek Ai, duke u penduar për atë që kanë bërë, duke hequr dorë nga mëkatet dhe duke vendosur që të mos kthehen tek ato. Kjo është ajo që është pendimi.” [2]
Dhe Allahu e di më së miri.
islamqa.info
————–
[1] Tefsiri es-Sa‘di (1/648)
[2] Mexhmu el-Fataua (10/317)
