Pyetja:
Disa nga sahabët bënë disa mëkate të mëdha, megjithëse besimi i tyre ishte më i fortë se i yni. A do të thotë kjo se ka më shumë gjasa që ne të bëjmë mëkate të mëdha, sepse besimi ynë është më i dobët se besimi i tyre? Apo është e pavlefshme kjo analogji? Si duhet t’i përgjigjemi atij që bën mëkate të mëdha dhe thotë se edhe sahabët kanë bërë mëkate të mëdha?
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut.
Një bisedë e tillë buron nga mashtrimi i shejtanit, me anë të të cilit ai i bën mëkatet të duken të parëndësishme për njerëzit, në mënyrë që ata të zhyten në mëkat dhe të mos pendohen prej tij.
Ky nocion është i rremë në disa pika:
1. Shembulli i përsosur për muslimanin është Profeti ﷺ.
Allahu i Lartësuar thotë: “Në të Dërguarin e Allahut ka një shembull të mrekullueshëm për atë, që shpreson tek Allahu dhe Dita e Fundit dhe e përmend shumë Allahun.” (Ahzab: 21)
Ibn Kethiri (Allahu e mëshiroftë) ka thënë:
“Ky ajet është një parim i rëndësishëm, i cili është ndjekja e shembullit të të Dërguarit të Allahut (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të!) në fjalët, veprat dhe karakterin e tij. Prandaj Allahu i urdhëroi njerëzit që të ndjekin shembullin e Pejgamberit ﷺ në ditën e Ahzabit, për sa i përket durimit, qëndrueshmërisë, këmbënguljes, përpjekjes në xhihad dhe pritjes së ndihmës dhe mbështetjes së nga Zoti i tij, qoftë i madhëruar dhe i lartësuar, dhe Allahu i dërgoftë bekime dhe paqe vazhdimisht mbi të deri në Ditën e Gjykimit.” [1]
Në të njëjtën mënyrë, ne duhet t’i përmbahemi asaj që ai solli për urdhrat dhe ndalesat.
Allahu i Lartësuar thotë: “Çfarëdo që t’ju japë i Dërguari, merreni atë, e çfarëdo që t’ju ndalojë, hiqni dorë prej saj. Frikësojuni Allahut, sepse Allahu dënon vërtet ashpër.” (Hashr: 7)
Kushdo që shkon kundër ndalesave të tij, ka dështuar në arritjen e nivelit të devotshmërisë (takvasë) që kërkohet prej tij dhe ai është ekspozuar ndaj dënimit të Allahut të Lartësuar.
2. Muslimani është urdhëruar që të ndjekë sahabët (Allahu qoftë i kënaqur me ta) në veprat e tyre të mira, e jo ndryshe.
Allahu i Lartësuar thotë: “Sa u përket besimtarëve të parë, prej muhaxhirëve dhe ensarëve, Allahu është i kënaqur me ata dhe me të gjithë të tjerët që i pasuan me vendosmëri e përkushtim në besim; edhe ata janë të kënaqur me Atë. Allahu ka përgatitur për ata kopshte nëpër të cilat rrjedhin lumenj dhe ku do të jetojnë përgjithmonë. Kjo është fitorja madhështore!” (Teube: 100)
Muhamed ibn Kab el-Kurazi ka thënë:
“të tjerët që i pasuan me vendosmëri e përkushtim” – ky është kusht që kërkohet nga ata që i pasojnë, që është që ata t’i ndjekin në veprat e tyre të mira dhe jo në veprat e tyre të këqija. [2]
Pra, muslimani duhet të përpiqet t’i ndjekë sahabët (Allahu qoftë i kënaqur me ta) në veprat e tyre të mira, në mënyrë që ai të përfshihet në mesin e njerëzve të përmendur në ajetin e cituar më sipër. Sa i përket gabimeve që ata (Allahu qoftë i kënaqur me ta) kanë bërë, ne nuk jemi të urdhëruar t’i ndjekim ato në këtë.
Prej veprave të tyre të mira në të cilat muslimani duhet të ndjekë shembullin e tyre është fakti se nëse bënin ndonjë gabim, ata do të shpejtonin të pendoheshin dhe pendimi i tyre ishte aq i madh dhe i sinqertë, saqë Allahu ua fshiu mëkatet e tyre. Hadithet që flasin për këtë janë shumë të njohura, si p.sh. pendimi i Maizit dhe i gruas Gaamidi (Allahu qoftë i kënaqur me ta).
Kështu që muslimani duhet të përpiqet që t’i bindet Allahut të Madhëruar dhe të largohet nga mosbindja ndaj Tij. Pastaj, nëse ai rrëshqet, ai duhet të shpejtojë të pendohet sinqerisht dhe të mos përpiqet të justifikohet duke iu referuar gabimeve të disa sahabëve, sepse ata do të pendoheshin dhe nuk do të vazhdonin në mëkat.
3. Edhe pse disa nga sahabët kryen disa mëkate të mëdha, kjo nuk ndodhte shumë shpesh; në fakt ishte e rrallë. Në shumicën e rasteve, ata (Allahu qoftë i kënaqur me ta) iu përmbajtën urdhrit të Allahut dhe u përpoqën shumë për të arritur kënaqësinë e Tij. Pra, pse ky person i përmendur në pyetje do të shpërfillte atë që ndodhte zakonisht me veprimet e sahabëve dhe do të përpiqej të përdorte atë që rrallë ndodhte si justifikim?
Për më tepër, nëse ai është i sinqertë, atëherë le të bëjë atë që bënë: ata nxitonin të pendoheshin dhe nuk ngulmonin në mëkat, siç u përmend më lart.
Pastaj le të ndjekë shembullin e asaj që e ka dorëzuar jetën për hir të Allahut dhe (e ka pranuar mëkatin e zinasë) në mënyrë që të zbatohet dënimi me hadd.
Pastaj le të ndjekë shembullin e tyre në lidhje me adhurimin, qëndrimin, përpjekjen, veprat e bamirësisë, agjërimin dhe namazet vullnetare gjatë natës.
Në qëndrimin dhe veprimet e tij, le të përpiqet ky i varfër që të imitojë qëndrimin dhe veprimet e sahabëve. Pastaj le të shohë, në atë rast, nëse shejtani do të përpiqet ta joshë atë me nocione të tilla!
Dhe Allahu e di më së miri.
islamqa.info
—————-
[1] Tefsir Ibn Kethir (6/391)
[2] Shih: ed-Durr al-Manthur (4/272) dhe Tefsir el-Baghawi (4/88)
