8.7 C
Pristina
Sunday, October 13, 2024

URREJTJA ZBUTET ME BUTËSI

Më të lexuarat

 

Secili prej nesh mund t’i përgjigjet të mirës me të mirë, por t’i përgjigjesh të keqes me të mirë i përket vetëm të urtëve. Veçoria themelore e kësaj sjelljeje është urtësia dhe butësia.

Marrëveshja e Hudejbijes përfshinte aq kushte të papranueshme për myslimanët saqë Hz. Omeri r.a. iu drejtua Profetit a.s. me këto fjalë: ‘A nuk je i dërguari i Zotit?’ . Profeti a.s. me qetësinë dhe maturinë e tij i përgjigjet kështu: -Po, unë jam i dërguari i Zotit . – A jemi në rrugë të drejtë ? – Po. Pse po e pranojmë gjithë këtë shtypje ? – Unë jam i dërguari i Zotit dhe nuk mund të kundërshtoj Zotin e madhëruar. – A nuk na the se do të vizitonim Qaben? – Po, ju thashë, por jo këtë vit.

Më vonë Hz. Omeri e kujton me shumë dhimbje dhe zhgënjim këtë ngjarje. Ai përpiqej të jepte sa më shumë lëmoshë, të agjëronte dhe të pendohej realisht për sjelljen e tij të pavend.

Diskutimi mes Profetit a.s. dhe Omerit r.a. na jep një mësim shumë të mirë rreth mënyrës së sjelljes të shpirtrave sakrifikues të cilët mendojnë rreth qetësisë e paqes së njerëzimit.

Urtësia, maturia është një veçori e cila duhet të shndërrohet në një cilësi të myslimanit. Myslimani nuk duhet të heqë dorë nga sjellja e maturuar edhe nëse i bëjnë padrejtësi, e gjuajnë me shqelma apo ia mohojnë të drejtat e tij. Krahët e urtësisë të hapur drejt armikut e zbusin atë dhe bëjnë të padëmshëm për ne.

Në krye të sjelljeve të cilat ndikojnë më shumë tek të tjerët janë fjalët e ëmbla dhe të buta sepse fjalët e matura dhe një fytyrë e qeshur janë më të pranueshme për zemrën dhe shpirtin e njeriut. Kjo është dhe arsyeja pse njerëzit gojëmbël duhen më shumë në shoqëri.

 

Sjellja e butë të bën të mendosh

Të gjithë e dimë rëndësinë e fjalëve të urta dhe sjelljes së butë si një nga principet themelore të personit i cili fton të tjerët në fenë islame. Në Kur’anin famëlartë Zoti i madhëruar u drejtohet me këto fjalë Musait dhe vëllait të tij Harunit a.s.: “Shkoni të dy tek Faraoni sepse ai e ka tepruar (e ka kaluar kufirin). Drejtohuni atij me fjalë të buta e të ëmbla, ndoshta ndryshon qëndrim ose të paktën turpërohet sadopak.”

Urdhërimi për përdorimin e fjalëve të buta e të ëmbla nga ana e Zotit të madhëruar na tregon edhe njëherë qëndrimin që duhet të mbajë myslimani përballë armikut të tij. Në të gjitha rastet Allahu xh.sh. urdhëron paqen dhe pajtimin mes palëve.

Shprehja e përdorur në ajet ‘kaulen lejjinen’ na tregon se si duhet të flisnin dhe silleshin Musai a.s. bashkë me vëllanë ndaj faraonit. Shumica e komentuesve të Kur’anit, përshirë këtu dhe Ibn Abbasin, e komentojnë shprehjen e mësipërme në qëndrimin larg sjelljes së vrazhdë dhe në përdorimin e butësisë, mirësisë dhe urtësisë.

Këtu nuk duhet harruar edhe një pikë shumë e rëndësishme. Allahu xh.sh. e urdhëroi Musain a.s. të sillej me butësi e fjalë të buta edhe ndaj njeriut më mendjemadh dhe më të pamëshirshëm në faqen e dheut. Kur’ani na fton të mendojmë, të kemi frikë Zotin dhe të sillemi me urtësi e maturi. Pse? Sepse një qëndrim i tillë mund të zbusë personin përballë, ta ftojë të mendohet pak dhe të kontrollojë veprimet e mëparshme që mund të ketë bërë. Komentuesi i madh Fahruddin er-Razi pohon se mbajtja e një qëndrimi të butë në ftesën e të tjerëve në fe ndikon pozitivisht në zbutjen e zemrave. Në të kundërt, një sjellje e vrazhdë do sjellë si rezultat urrejtjen dhe mospranimin.

Përdorimi i fjalëve të buta e të ëmbla nuk ka qenë vetëm qëndrimi i Musait a.s. Megjithëse Hz. Ademi a.s. shquhej për besnikërinë, Hz. Nuhu a.s. për vendosmërinë, Hz. Ibrahimi a.s. për dorëzimin dhe dashurinë, Hz. Isai a.s. për komunikimin e mirë me të tjerët të gjithë profetët kanë zotëruar cilësinë e urtësisë si një cilësi e përgjithshme në thirrjen e të tjerëve në rrugën e drejtë. Qëllimi i vërtetë i të gjithë profetëve ka qenë zhdukja e mendjemadhësisë, qëndrimi larg fjalëve të rënda dhe të panevojshme, mosfyerja e personit përballë por të qenurit shkak për udhëzimin e tij në rrugë të drejtë. Urtësia është një porosi e profetëve e cila mund të përdoret në një fushë të gjerë duke filluar që nga armiqtë tonë më të betuar e deri te qëndrimet e padurueshme të të afërmve tanë.

 

Urtësia është shkak i hapjes së dyerve të tjera

Profeti ynë a.s. ka qenë i pajisur me një moral të lartë. Morali i tij fisnik përshkruhet edhe më mirë në suren Ali Imran ku thuhet: ‘Në sajë të mëshirës së Allahut u solle butësisht me ta (o Muhamed). Sikur të ishe i ashpër dhe i vrazhdë ata do të largoheshin prej teje’ (Ali Imran, 159). Këtu kërkohet nga Profeti a.s. të vazhdojë principin e faljes. Sepse në të kundërtën do të zgjojë urrejtjen e palës përballë. Në këtë rast njerëzit nuk duan të dëgjojnë dhe të flasin me një person të tillë. Krahas kësaj gjërat e dhuruara nga Zoti i madhëruar në rastin e butësisë e urtësisë nuk dhurohen në rast të vrazhdësisë dhe fjalëve ofenduese. Allahu i madhëruar pohon se kur e do robin e Tij i fal atij butësi. ‘Butësia është begati’.

Sigurisht që urtësia luan një rol shumë të rëndësishëm në peshoren shpirtërore të njeriut. Sepse Profeti a.s. thotë se njeriu mund ta arrijë gradën e besimtarit nëse ditën e kalon me agjërim dhe natën me adhurime me anë të moralit të mire dhe urtësisë. Përsëri në një transmetim tjetër Profeti a.s. i drejtohet Aishes r.a. me këto fjalë: ‘O Aishe! Sillu butësisht me të tjerët. Nëse butësia gjendet te një person ajo e zbukuron atë dhe nëse largohet prej atij ai person e humb bukurinë e mëparshme.” Këshillat e dhëna nga Profeti a.s. rreth urtësisë dhe butësisë tregojnë se sjellje të tilla duhet të jenë pjesë e moralit të besimtarit. Krahas kësaj fjalët e buta nuk janë të mjaftueshme për një ftesë efektive në fe, por butësia duhet të ketë depërtuar në thellësinë e njeriut. Dhe në fund duhet të tërheqim vëmendjen për diçka. Nuk duhet harruar se butësia mund të jetë shkas për fitimin e të tjerëve në fenë Islame, por nuk duhet përdorur për të ndryshuar apo zbutur shtyllat e fesë.

Aisa Kokiçi

- Advertisement -spot_img

Më tepër

Të fundit