Si t’i mësojmë fëmijët që ta duan Allahun e Lartësuar?
1. Mësimi përmes botës së shqisave llogaritet të jetë rruga e vetme për mbjelljen e çështjeve të besimit te fëmija. Kësisoj pra, ne mbështetemi në shqisat për përforcimin e besimit të fëmijës në Krijuesin e tij. Duke i përdorur fenomenet natyrore përreth nesh për arritjen e objektivave, p.sh.: përmes Diellit, erës, shiut i mësojmë fëmijës se ekziston Krijuesi që e drejton këtë kozmos. Në të njëjtën kohë e inkurajojmë fëmijën që të pyesë e të kërkojë sqarime.“El Murabune ue teseulat el atëfel” Nevel el Halifeh, f. 36-39. Ne përpiqemi që t’u vendosim fëmijëve thjerrëza besimi në sytë e tyre, që të aftësohen t’i vërejnë provat e ekzistencës së Allahut në çdo gjë që analizojnë apo mësojnë nga horizontet e njohurive të tyre.“Xhevenib et terbije el islamije el esesijeh” Mikdad Jelxhin, f. 147. Asisoj mundohemi që të shfaqim fuqinë e hatashme të Allahut dhe krijimin e Tij të përsosur. Bie fjala mund ta përdorim porosinë hyjnore të Allahut për shikimin e pikënisjes së krijimit të njeriut, siç thotë Allahu i Lartësuar:“Le të meditojë njeriu se prej çfarë është krijuar.” (Kuran,86:5). Nxitja për shikim në ushqimin e njeriut, si e krijoi Allahu atë, etapat të cilat i kaloi ai ushqim para se t’i shërbehej fëmijës, siç thotë Allahu i Madhëruar: “Le të mendojë njeriu për ushqimin e vet.” (Kuran, 80:24).Gjithashtu theksimin e fuqisë madhështore të Allahut të Lartësuar nga rruga e shikimit të krijesave të tij që tregojnë për Madhështinë e Tij, siç thotë Ai i Madhëruari: “Vallë, a nuk i shohin devetë, se si janë krijuar?! Po qiellin, se si është ngritur?! Po malet, se si janë vënë të patundur?! Po Tokën, se si është shtrirë?!” (Kuran, 88:17-20). Të gjitha këto kuptime madhështore në kohën tonë bashkëkohore mund të përcillen te fëmijët pa marrë parasysh moshën e tyre me anë të pajisjeve teknologjike të cilat na ofrojnë sqarime të qarta të llojllojshme. Fëmija me natyrshmërinë e tij të padjallëzuar do ta dojë Krijuesin e gjithë këtyre krijesave madhështore të cilat i ka nënshtruar për të.
2. Mësimi i emrave të bukur të Allahut dhe cilësitë e Tij të larta që tregojnë për bukurinë dhe përsosmërinë e Tij. Allahu është i Gjithëmëshirshmi, Mëshirëbërësi, mëshira e të Cilit ka kapluar çdo gjë. Ai është Falësi i madh i Cili i fal gabimet, po ashtu ai është Falësi që pos faljes së gjynaheve edhe t’i mbulon ato e nuk të turpëron. Ai është Allahu, më Bujari, Ai është Allahu që i udhëzon robërit e tij për te të gjitha dobitë. Ai është i Dashuri që e duan dhe i do. Këto njohje për Allahun janë sinqerisht ndihmë e madhe që fëmija ta dojë Allahun, pa asnjë dyshim! Shiko: “Gars muhabete Allah xhele xhelehu fi nufus el mudëuvin” Dr. El Xhevhirah et Tarifij, f. 10.
3. Duhet të kesh kujdes dhe të mos e përsëritësh frazën: “Nëse nuk më bindesh dhe nuk i dëgjon fjalët e mia, atëherë Allahu do të të dënojë ty.” Ka dallim në mes mësimit të fëmijës që Allahu i dënon ata që bëjnë gjynahe dhe nuk i binden Atij dhe në mes lidhjes së dënimit të Allahut me dëgjimin e fëmijëve ndaj prindit vazhdimisht dhe duke e kërcënuar atë për këtë mosdëgjim. Kjo,me të vërtetë, fëmijën e privon nga mendimi i thellë në fuqinë e Allahut dhe madhështinë e Tij. Nuk është e udhës që përgjatë edukimit të fëmijës të mbështetemi në frikësimin e fëmijëve me Allahun, por duhet t’i mësojmë ta duan, ta madhërojnë dhe ta admirojnë Allahun. Shiko: “Gars muhabete Allah xhele xhelehu fi nufus el mudëuvin” Dr. El Xhevhirah et Tarifij, f. 10. Pra, nuk i atribuojmë Allahut çdo gjë që ndikon në këndvështrimin e fëmijës për Allahun e Lartësuar.
4. Kur fëmija i shikon prindërit se sa të kujdesshëm janë ata për faljen e namazit, apo se si largohen nga të ndaluarat, zakonisht do të pyesë nga kureshtja për arsyen e saj. Atëherë, përgjigjja duhet patjetër të përmbajë përmendjen e dashurisë për Allahun dhe bindjen ndaj tij. Kështu që ky do të jetë edukimi përmes shëmbëlltyrës së mirë për dashurinë ndaj Allahut të Lartësuar, pasi fëmija i pason prindërit e tij. Çfarë ia shton fëmijës dashurinë për Allahun është t’i rrëfesh atij se çfarë ka përgatitur Allahu për banorët e Xhenetit, prej begative të përhershme.
5. Kur fëmija ta arrijë moshën që t’i kuptojë çfarë do të thotë të jetë e detyrueshme, atëherë i mësohet obligimi i kësaj dashurie, për shkak se Allahu i Madhëruar është Ai që na ka krijuar neve, ka përsosur krijimin tonë, na ka furnizuar dhe nderuar mbi shumë prej krijesave të tij dhe na ka begatuar me fenë islame. Shiko: “Et Terbije el Aka’idijeh” Dr. Muhamed Haxh el Xhezairij, ueb-faqja: islahway.com; shiko: “Menhexh et Terbije en Nebevije lit tifël” Muhamed Suvejid, f. 212. Shtuar kësaj edhe mësimin e fëmijës që çdo begati që shikon përreth tij është nga Allahu. I mësojmë se si duhet të falënderojë Allahun dhe se si të kërkojë më shumë që Allahu t’ia shtojë këto begati. Kjo mënyrë e diskutimit të begative është mjaft shtytëse drejt dashurisë për Allahun e Lartësuar.Shiko: “Gars muhabete Allah xhele xhelehu fi nufus el mudëuvin” Dr. El Xhevhirah et Tarifij, f. 14.
6. Duhet t’i mësojmë fëmijës të gjitha metodat ndihmëse përmes së cilave e përfiton dashurinë e Allahut dhe dashurinë e të Dërguarit të Tij, prej fjalëve, veprave dhe gjendjeve.Shiko: “100 vesileh lijubuka Allah ue Resuluhu” Sejid Mubarak, f. 5.
Libri: “Pyetjet e fëmijëve rreth besimit”
Autor: Abdullah Ibn Hamed Rakef
