Një metodë për të mësuar se si të menaxhoni kursimet tuaja
Duke punuar si avokate për starup-et, Danielle Town fitonte aq sa të mos shqetësohej shumë për të ardhmen e afërt, por çfarë do të ndodhte kur të dilte në pension?
Si vajza e Philip Bradley Town, një investitor dhe autor i dy librave shumë të suksesshëm rreth investimeve, nuk e pati tè vështirë të gjente këshilla për të shkruar “Invested: Si më mësuan Warren Buffett dhe Charlie Munger të zotëroja mendjen, emocionet dhe paratë e mia (me pak ndihmë nga babai im) dhe të krijoja një metodë efektive për ata që duan të mësojnë se si të menaxhojnë kursimet vetë.”
Shumë këshilla të dobishme për:
- Të menaxhuar vetë paratë tuaja.
- Të mësuar sekretet e investitorëve më të mirë.
- Të zotëruar teknikën dhe të kapërcyer emocionet.
Autori i librit:
E diplomuar në New York University dhe avokate korporate për disa startup-e të suksesshme, Danielle Town është vajza e investitorit Philip Bradley Town dhe me të ka krijuar një teknikë të menaxhimit të parave kushtuar fillestarëve të cilëve iu mëson përmes manualit të saj, një blogu dhe podcastit Invested.
Arritja e lirisë financiare garanton jetën që imagjinojmë në të ardhmen tonë, por gjithashtu vendos kushtet për të jetuar siç duam në momentin aktual.
Liria financiare ka një kuptim subjektiv, varet nga lloji i jetës që imagjinojmë, nga qëllimet që i vendosim vetes. Dikush mund të dëshirojë një të ardhme pa borxhe dhe kredira, dikush tjetër një ulje të orëve të punës, ose mundësinë e kalimit nga punonjës në sipërmarrës.
Sidoqoftë, një gjë i bashkon të gjithë dhe është fakti që ne duhet të kemi një vizion “dy anësh”, të aftë të shikojmë se si jemi sot, në jetën tonë të tanishme dhe në të njëjtën kohë si do të jemi në të ardhmen, në jetën që imagjinojmë. Të dy skenarët duhet të sigurohen përmes një aftësie të menaxhimit të parave.
Të jesh në gjendje të investosh paratë e tua nuk do të thotë vetëm të shmangësh koston e konsulentit, do të thotë gjithashtu të shpëtosh nga keqkuptimi se kursimi është një formë shumë konservatore e investimit. Armiku më i madh i kursimtarit është inflacioni. Nëse nuk lejojmë që kursimet të rriten aq shumë sa norma e inflacionit, jemi duke humbur para edhe pa i shpenzuar ato.
Inkurajimi për të kursyer nuk mund të kufizohet me dëshirën për të mos shpenzuar. Inflacioni e bën koston e jetesës më të lartë në të ardhmen edhe nëse nuk i ndryshojmë zakonet në krahasim me jetën tonë aktuale. Kjo do të thotë që nëse sot e duam dhe mund të përballojmë një darkë në një restorant të mirë, nuk është e sigurt që do ta bëjmë në “skenarin e së nesërmes”. Paratë tona me siguri do të kenë një vlerë më të ulët, kështu që do të na duhet më shumë për të bërë të njëjtat gjëra.
Në nivelin makroekonomik, inflacioni konsiderohet nga ekonomistët si një forcë pozitive. Sipas studimeve të kryera nga Fondi Monetar Ndërkombëtar, me një normë të ulët dhe të qëndrueshme inflacioni ekziston një cikël frytdhënës i konsumit, pagave dhe vendeve të punës. Krijohen më shumë vende pune dhe rriten pagat.
Sidoqoftë, nëse inflacioni rritet mbi një nivel të caktuar, atëherë fuqia blerëse bie, konsumi bie dhe vendet e punës humbasin. Këtu gërryhet vlera e kursimeve. Kur bëhet fjalë për tregjet e aksioneve, zakonisht ndodh e kundërta: ato zakonisht rriten me inflacionin ndërsa të ardhurat dhe fitimet e kompanive rriten.
Alternativa për lirinë ekonomike është përdorimi i menaxherëve të parave, njohja e tyre do të thotë të kuptosh kufijtë e tyre
Fondet e përbashkëta kanë qenë prej kohësh mënyra e vetme që një investitor i vogël mund të blinte aksione. Komisionet e debituara nga një konsulent dhe menaxher i fondit të përbashkët mund të arrijnë lehtësisht 3% pavarësisht nëse fondi pra dhe investitori humbet ose fiton.
Një tjetër alternativë, fondet e indeksit të tregut, Standard & Poor’s 500 është një shembull klasik. Lista e saj përbëhet nga pesëqind aksione dhe konsiderohet si një tregues i mirë i “mirëqënies” së rreth gjashtë mijë kompanive. “The Dow” është indeksi Dow Jones, duke iu referuar tridhjetë kompanive të mëdha industriale.
Fondet e indeksit të tregut “menaxhohen në mënyrë pasive”, që do të thotë se askush në të vërtetë nuk po hulumton cilat aksione të blejë, kështu që tarifat janë më të ulëta, midis 0,05 dhe 0,74%. Por nëse blerja bëhet nga një konsulent financiar i cili shton edhe 1-2% të tjerë për shërbimet e tij, totali kthehet në rreth 3% në vit.
I njëjti parim qëndron në themel të fondeve të tregtuara në bursë, të cilat blihen ose shiten nga një firmë brokerimi aksionesh sikur të ishin aksione reale, çmimi i tyre rritet dhe ulet në varësi të faktit nëse ka më shumë blerës ose shitës. Komisioni është, gjithashtu në këtë rast, më pak se 1%, por nëse është një profesionist që i zgjedh ato, këtu është kostoja famëkeqe prej 3% në vit.
Kur puna e këshillimit bëhet nga një kompjuter, po flasim për një Robo – këshilltar. Ata janë në dispozicion si aplikacione, por gjithnjë e më shumë ato ofrohen gjithashtu nga firmat tradicionale të brokerimit të aksioneve. Tarifat variojnë nga 0.15 në 0.50%, por këshilltarët financiarë që këshillojnë se cili robo-këshilltar duhet të përdoret do të tarifojnë komisionin e tyre, duke e çuar totalin në rreth 2.5%.
Investimi kërkon guxim dhe aftësi, por mbi të gjitha praktikë
Falë internetit, i cili bën të disponueshëm informacionin, mund t’i menaxhojmë paratë tona në mënyrë të pavarur. Investimi drejtpërdrejt garanton kthime më të larta pa komisione, krahasuar me përdorimin e një menaxheri fondi. Nga ana tjetër të mësosh se si të menaxhosh investimet e tua nuk është një ditë.
Para parave, koha e dikujt duhet të investohet dhe duhet të bëhet me këmbëngulje dhe përkushtim, deri në pikën që ne mund ta quajmë këtë aktivitet një praktikë, si ajo e meditimit ose jogës. Ashtu si çdo praktikë edhe kjo është e këndshme, sepse çon në mësimin dhe njohjen e vazhdueshme të sektorëve të rinj të prodhimit dhe kompanive të reja, duke u bërë një dritare e vërtetë në botë.
Informacioni i parë që duhet të keni është të kuptoni se cili është “numri ynë”, domethënë, sa para duhet të kursehen para se të largoheni nga puna juaj. Secili ka të vetin dhe është një qëllim që të vendoset me kritere. Ekzistojnë katër vlera në ekuacionin që ju lejon të arrini lirinë financiare:
- shpenzimi minimal vjetor.
- vitet në dispozicion për të investuar.
- para për të investuar.
- shkalla e kthimit të kërkuar për investime.
E para, shpenzimi, është subjektiv. Varet nga standardi i jetesës të cilin synoni, ndërsa vitet përpara dhe paratë që keni janë tashmë vlera të përcaktuara. Shkalla e kthimit kontribuon në ndryshimin e ekuacionit. Qëllimi për 26% në vit është një qëllim tepër i lartë, por i arritshëm.
Investitori Mohnish Pabrai po synon 26%, aq sa e ka vendosur edhe në targën makinës së tij. Pse 26%? Për shkak se është norma e saktë vjetore e kthimit e kombinuar që ju lejon të dyfishoni kapitalin tuaj në tre vite.
Ekzistojnë katër nivele zotësie në një aftësi, të cilat na bëjnë të kuptojmë se si po përparojmë në aftësinë tonë për të menaxhuar paratë. E para është paaftësia e pavetëdijshme, e cila ndodh kur nuk jemi plotësisht të vetëdijshëm për një aftësi specifike dhe nuk shqetësohemi për të pikërisht sepse nuk dimë asgjë për të. Për shembull, është e vështirë të shqetësohesh nëse nuk di të luash Polo ose nëse nuk di si të luash klavikordin.
Niveli i dytë është ai i paaftësisë së vetëdijshme, kur jemi të vetëdijshëm për atë që duhet të zotërojmë, pa qenë në gjendje ta bëjmë mirë. Nje shembull? Të jesh me vetëdije i paaftë kur këndon karaoke, por të mos bësh asgjë për t’u përmirësuar.
Niveli i tretë është ai i kompetencës së vetëdijshme. Ne e dimë atë që duhet të dimë dhe mund ta bëjmë mirë atë. Hapi i fundit, kompetenca e pavetëdijshme, kjo është aftësia për të bërë diçka mirë pa e menduar.
Warren Buffett thotë se ai është në gjendje të vendosë brenda disa minutash nëse dëshiron të blejë një kompani të tërë. Në fushën e tij, ai ka arritur një kompetencë të pavetëdijshme.
