Pyetja:
Po lexoja një libër të jurisprudencës dhe më ra në sy ideja e papastërtisë madhore të paprekshme. Tha se kjo përfshin shirkun, mosbesimin dhe mëkatet e mëdha… Pastaj përmendi papastërtinë e vogël dhe tha se përfshin prishjen e abdesit dhe mëkatet e vogla, etj. Sa i vërtetë është ky kategorizim? A e ka thënë ndonjë nga brezat e hershëm këtë? Shpresoj se mund të shpjegoni në detaje.
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut.
Pastërtia (taharah) është dy llojesh: pastërtia e prekshme dhe pastërtia e paprekshme. Papastërtia (nexhasah) është gjithashtu dy llojesh: papastërti e prekshme dhe papastërti e paprekshme.
Papastërtia e prekshme janë gjërat që Ligjvënësi i ka konsideruar të papastërta dhe të ndyra. Këtu përfshihet ajo e së cilës papastërtia është e madhe, domethënë qentë, dhe ajo e së cilës papastërtia është e vogël, siç është urina e një djali të mitur. Ai përfshin edhe atë që papastërtia është e moderuar, siç është papastërtia e urinës, gjakut dhe kafshëve të ngordhura.
Diskutimi rreth pastërtisë dhe papastërtisë në një kuptim real fizik është ajo në të cilën juristët fokusohen në librat e tyre.
Përsa i përket papastërtisë së paprekshme, kjo nuk është fokusi i juristëve, prandaj ata e përmendin atë rrallë, duke elaboruar.
Pastërtia e paprekshme është pastërtia e besimtarit, i cili është i lirë nga shirku dhe mosbesimi. Papastërtia e paprekshme është papastërtia e mosbesimit, e keqbërjes dhe e mëkatit.
Një nga tekstet fetare që i referohet pastërtisë dhe papastërtisë së paprekshme është ajeti në të cilin Allahu i Lartësuar thotë: “(Kujto) kur engjëjt thanë: “O Merjeme! Allahu të ka zgjedhur, të ka pastruar dhe të ka parapëlqyer ty mbi të gjitha gratë e botës.” (Ali Imran: 42)
Ibn Xherir et-Taberiu ka thënë: “Fjalët “të ka pastruar” do të thotë: Ai e pastroi besimin tënd nga dyshimet dhe idetë e rreme që gjenden në besimin e grave të tjera.” [1]
Dhe Allahu i Lartësuar thotë: “Merr nga pasuria e tyre lëmoshë me të cilën t’i pastrosh ata dhe t’ua rrisësh veprat e mira! Lutu për ta, sepse lutja jote është vërtet qetësim për ata. Allahu dëgjon dhe di gjithçka.” (Teube: 103)
Taberiu ka thënë: “Këtu Allahu i Lartësuar i thotë Profetit të Tij Muhamedit ﷺ për t’i pastruar ata nga njollat e mëkateve të tyre, (dhe t’ua rrisësh), domethënë, zhvillimi i tyre dhe ngritja e tyre mbi pozitën e ulët të hipokritëve në statusin e njerëzve të sinqertë.” [2]
Dhe Allahu i Lartësuar u tha grave të Pejgamberit ﷺ: “Qëndroni në shtëpitë tuaja e mos i zbuloni stolitë tuaja, ashtu siç zbuloheshin në kohën e padijes! Falni namazin, jepni zekatin dhe bindjuni Allahut e të Dërguarit të Tij! O familje e Profetit! Në të vërtetë, Allahu do që ta largojë prej jush papastërtinë dhe t’ju pastrojë plotësisht.” (Ahzab: 33)
Ajo që nënkuptohet këtu është pastrimi i paprekshëm.
Dhe Allahu tha për popullin e Lutit: “përgjigjja e vetme e popullit të tij ishte: “Dëbojeni familjen e Lutit prej qytetit tuaj, sepse ata janë njerëz të dëlirë!”” (Neml: 56)
Domethënë, ata e ruajtën veten të pastër nga mëkatet dhe veprat e neveritshme.
Dhe Allahu thotë: “O besimtarë! Në të vërtetë, idhujtarët janë të papastër (për shkak të besimit të kotë), prandaj të mos i afrohen më Xhamisë së Shenjtë pas këtij viti.” (Teube: 28)
Ibn el-Kajjim ka thënë: Allahu i Madhëruar e përshkruan shirkun, zinanë dhe homoseksualitetin si të papastër dhe të këqij në Librin e Tij, me përjashtim të mëkateve të tjera, edhe nëse ato mëkate mund të përshkruhen si të papastër, siç thuhet në Kur’an: “O besimtarë! Në të vërtetë, idhujtarët janë të papastër.. (Teube: 28)
Dhe Ai, qoftë i Lartësuar, thotë për homoseksualitetin: “Lutit i dhamë urtësi dhe dituri, dhe e shpëtuam prej vendbanimit ku bëheshin vepra të liga. Ata ishin vërtet njerëz të këqij e të mbrapshtë.” (Enbija: 74)
Dhe homoseksualët thanë: “Dëbojeni familjen e Lutit prej qytetit tuaj, sepse ata janë njerëz të dëlirë!” (Neml: 56)
Kështu, përveç shirkut dhe mosbesimit të tyre, ata pohuan se ishin njerëz të këqijë dhe të poshtër, dhe se Luti dhe familja e tij ishin njerëz që e mbanin veten të pastër nga kjo duke iu shmangur.
Dhe Allahu i Lartësuar thotë për ata që bëjnë zina: “Gratë e pandershme janë për burrat e pandershëm dhe burrat e pandershëm janë për gratë e pandershme.” (Nur: 26)
Papastërtia e shirkut është dy llojesh: papastërti e madhe dhe papastërti e vogël.
Papastërtia e madhe është papastërtia e shirkut të madh, të cilën Allahu i Lartësuar nuk e fal.
Papastërtia e vogël është papastërtia e shirkut të vogël, siç është shfaqja e vogël dhe shtirja para njerëzve të tjerë, ose betimi për një qenie të krijuar, ose frika prej tij ose shpresa tek ai…
Çështja është se papastërtia ndonjëherë mund të jetë e prekshme dhe e dukshme, dhe ndonjëherë mund të jetë e paprekshme dhe e fshehur. [3]
Shejh Ibn Uthejmin ka thënë: “Ajo që nënkuptohet me pastrim është pastërtia dhe mbajtja e vetes pa papastërti. Në mësimin islam është dy llojesh: pastërti e paprekshme dhe pastërti e prekshme.
Sa i përket pastërtisë së paprekshme, ajo është pastërtia e zemrës, e cila është e lirë nga shirku dhe bidatet në adhurimin e Allahut, si dhe pa urrejtje, mëri, smirë, inat dhe urrejtje, dhe qëndrime të tjera të tilla kur kemi të bëjmë me njerëz të tjerë që nuk e meritojnë atë..
Prandaj, Allahu i Madhëruar i përshkroi politeistët si të papastër, siç thotë Ai, qoftë i Lartësuar: “O besimtarë! Në të vërtetë, idhujtarët janë të papastër.. (Teube: 28)
Dhe Profeti ﷺ ka thënë se besimtari nuk mund të jetë i papastër, siç ka thënë ai ﷺ: “Besimtari nuk bëhet i papastër.” Kjo është ajo që besimtari duhet t’i kushtojë vëmendje të madhe për të pastruar zemrën e tij prej saj.” [4]
Shejh Salih el-Feuzan ka thënë: “Pastërtia e paprekshme do të thotë të jesh i lirë nga shirku, i lirë nga bidatet dhe i lirë nga mëkatet. Allahu i Lartësuar thotë: “Ata janë njerëz që duan të mbahen të dëlirë.” (Araf: 82)
Në këtë rast, pastërtia është e paprekshme dhe i referohet shmangies së akteve të mosbindjes dhe mëkatit.
Shirku është gjithashtu i papastër. Allahu i Lartësuar thotë: “Në të vërtetë, idhujtarët janë të papastër..” (Teube: 28)
Kjo është gjithashtu papastërti e paprekshme, dhe Teuhidi (që vërteton njëshmërinë e Allahut) është pastërti e paprekshme.” [5]
Dhe Allahu e di më së miri.
islamqa.info
————–
[1] Tefsir et-Taberi (5/392)
[2] Tefsir et-Taberi (11/659)
[3] Ighathat el-Lehfan min Mesaid esh-Shejtan (1/59)
[4] Fikhul-‘Ibadet (fq. 97)
[5] Esh-Sherh el-Mukhtasar ‘ala Zad el-Mustakni‘ (1/52)
