Parimet e menaxhimit shkencor të propozuar nga Taylor janë:
1. Studimi dhe organizimi shkencor i punës
Në radhë të parë, ky parim i referohet faktit që administratorët duhet të zëvendësojnë metodat joefikase të punës, duke marrë parasysh kohën, vonesat, lëvizjet, operacionet e kryera dhe mjetet e përdorura.
Prandaj, ky proces duhet të përgatitet nga një grup specialistësh, të cilët do të jenë përgjegjës për përcaktimin e proceseve operative sa më efikase dhe ekonomike. Duhet të përcaktohet sasia e punës që duhet bërë nga secili person në kushte optimale. Sa më produktiv të jetë një punëtor, ai duhet të ketë një shpërblim më të mirë.
Duhet theksuar se ky parim lidhet me procesin e planifikimit, kërkon ndryshimin e improvizimit për planifikimin shkencor të metodave të punës.
2. Përzgjedhja dhe trajnimi i punëtorëve
Së dyti, ky parim kërkon të gjejë punëtorin më të përshtatshëm për çdo lloj pune. Për këtë duhet të merren parasysh aftësitë e punëtorit dhe të sigurohen kushtet elementare të mirëqenies në punë.
Kjo do të thotë, ai kërkon të ketë kërkesat minimale që duhet të ketë punëtori për të kryer një detyrë në mënyrë efikase. Kjo përzgjedhje duhet të bëhet në mënyrë sistematike, pasi sa më i përgatitur të jetë një person për të kryer një detyrë, aq më produktiv do të jetë ai.
Natyrisht, lidhet me parimin e përgatitjes shkencore të punëtorëve, që do t’i ndihmojë ata të prodhojnë më shumë dhe më mirë. Bëhet fjalë për përzgjedhjen shkencore të punëtorëve sipas metodës së planifikuar.
3. Veprimi bashkëpunues ndërmjet menaxherëve dhe operatorëve
Së treti, ky parim pretendon se interesat e punëtorëve dhe të punëdhënësit janë të njëjta. Për ta arritur këtë, ai propozon që shpërblimi i punës të bëhet në bazë të produktivitetit të punëtorit. Kështu që punëtori që prodhon më shumë fiton më shumë.
Kjo nënkupton që puna dhe përgjegjësitë ndahen në mënyrë të ngjashme ndërmjet menaxherëve dhe punëtorëve. Për të arritur këtë, kërkohet:
- Shpërblimi për njësi prodhimi.
- Eprorë që trajnojnë punëtorët e tyre në çdo fushë të specializimit.
- Ndarja e punës së drejtuesve dhe punëtorëve.
Po kështu, kjo lidhet edhe me parimin e kontrollit sepse eprorët duhet të verifikojnë që ekzekutimi i detyrave të kryhet në mënyrën më të mirë të mundshme.
4. Përgjegjësia dhe specializimi i eprorëve në planifikimin e punës
Natyrisht, eprorët bëjnë punën mendore dhe punëtorët punën manuale, duke arritur ndarjen dhe specializimin e punës. Ndarja e punës lejon që detyrat të kryhen në mënyrë më efikase. Detyrat caktohen të kryhen në mënyrë shkencore dhe të disiplinuar./definebusinessterms/
