“Dhe mos iu bashkoni amoralitetit në martesë, ky është mëkat i ndyrë dhe rrugë e keqe!” (Israë, 32).
Tradhtia bashkëshortore është shprehje e dezorganizimit të personalitetit dhe krizës së thellë morale të njërit ose të dy partnerëve bashkëshortorë. Parakusht esencial për të, paraqet mungesa e ndërgjegjes si dhe sistemit të qëndrueshëm të vlerave etike, që formohen në proceset e identifikimit brenda familjes primare, në fëmijëri dhe gjatë periudhës së adoleshencës, para martesës.
Shumë herë mashkulli dhe femra hyjnë në lidhjen martesore pa koshiencë substanciale për personalitetet e njëri tjetrit, të motivuar vetëm për të përmbushë nevojat e paplotësuara psikologjike nga fëmijëria e hershme. Martesa e këtillë, cilësohet me frustrime, pakënaqësi, dëshpërim dhe konflikte të vazhdueshme.
Në këto rrethana, personalitetet narcisoide, me strukturë të dobët morale, të cilat para vetes, në shumicën e rasteve vendosin qëllime të paarritshme, që nuk janë në pajtim me mundësitë e tyre intelektuale, emocionale dhe sociale e sjellin veten në gjendje të frustrimit dhe të ankthit të vazhdueshëm duke dobësuar mekanizmat mbrojtës të Un-it ndaj shtytjeve epshore seksuale.
Tradhtisë bashkëshortore i paraprinë edhe humbja e dashurisë dhe respektit të ndërsjellë ndërmjet burrit dhe gruas, të cilët martesën dhe njëri tjetrin e shfrytëzojnë për plotësimin e nevojave të natyrës trupore dhe materiale dhe jo për të ndërtuar qeniet e tyre shpirtërore në kuadër të martesës, si lidhje të shenjtë, që zhvillohet nën bekimin e Krijuesit.
Faktor i rëndësishëm parandalues për këtë të keqe të madhe shoqërore që drejtpërdrejtë e shkatërron familjen, është themelimi me kohë, i identitetit të pjekur fetar tek adoleshentët, para martesës. Në këtë mënyrë, martesa vihet në relacion me plotësimin e urdhrave të Zotit, duke siguruar transcendencë të investimeve emocionale nga vetja në familje, si dhe duke mbizotëruar në mënyrë të suksesshme, shtytjet epshore dhe ndjenjat e hakmarrjes, të cilat përndryshe e udhëheqin individin e frustruar në martesë, atëherë kur identiteti i pjekur, veçanërisht ai fetar mungon.
Tradhtia për fat të keq ekziston si një ndër elementet e jetës mes dy partnerëve. Kjo nuk duhet të merret si absolute pasi që tradhtia nuk është karakteristikë e të rinjve gjithandej, por mund të konkludohet se është në rritje e sipër dhe karakterizon jetën mes partnereve në lidhje martesore apo jashtë martesore.
Tradhtia në jetën martesore dallon nga ajo e jetës jashtë martesore. Ky vlerësim imi rrjedh nga efektet negative që mund të rrjedh tradhtia në lidhje martesore dhe tradhtia jashtë kësaj lidhje. Natyrisht që të dy këto dukuri janë të papranueshme dhe dallohen për nga pasojat që sjellin në një shoqëri.
Tradhtia më e ndërlikuar paraqitet në rastet e një çifti martesor, të cilët kane fëmijë të përbashkët. Unë e konsideroj se është i pamundur ekzistimi i dy të martuarve pas tradhtisë qofte nga ana e burrit ose gruas. Kushti më i rëndësishëm që ndikon në zgjatjen e jetës bashkëshortore janë fëmijët e lënë pas. Pasi që te prindi ekziston ndjenja e dashurisë ndaj fëmijës. Mirëpo kjo vazhdimësi pason në defekte tjera të ndryshme.
Nëse me të vërtetë dashuron, atëherë jeni i lidhur edhe fizikisht edhe shpirtërisht e edhe emocionalisht….
E nëse tradhton d.m.th. që keni tradhtuar në shumë aspekte, unë sinqerisht mendoj se nuk duhet pasur edhe një shans për arsye se është shumë e vështirë të krijohet një lidhje prapë e fortë ndoshta si ka qenë (nëse ka qenë), sepse po këta dy njerëz kanë qenë ata që e kanë shkatërruar atë lidhje, e dyshoj shumë që të njëjtit do të krijojnë diçka të fortë për arsye të ndryshme….
Po e ritheksoj dashuria nuk është kompulsion dhe nuk duhet marrë e as kuptuar si të tillë, ajo krijohet mbi baza të forta shpirtërore e fizike apo…? Unë mendoj kështu!
Dashuria dhe tradhtia është një temë shumë delikate dhe konfuze. Njeriu mund të qëndrojë në dashuri për një dite, një muaj, një vit, 10 vjet ose më shumë, por kurrë nuk mund të jetë i dashuruar për tërë jetën me të njëjtin person. Njeriu është i dashuruar për sa kohë që tek personat e tjerë sheh fytyrën e të dashurit (ose të dashurës). Kur kjo periudhe mbaron, mbaron edhe periudha e dashurisë, por kjo nuk do te thotë se fillon periudha e tradhtisë.
Personi fillon të shikojë femra ose meshkuj të tjerë, mbasi natyra e ka bërë të tillë dhe nuk është faji i tij. Të tilla momente mund të fillojnë në fillim të jetës bashkëshortore ose edhe më vonë dhe mendërisht mund të biesh në dashuri me personin e ri (qoftë femër apo mashkull), e cila në varësi të karakterit mund të udhëheqë edhe në dashuri fizike.
Por, kjo nuk do të thotë se ju nuk e doni më bashkëshortin (bashkëshorten). Në këto momente ju me mendje jeni një besnik (besnike), por instinkti të shtyn në një akt tjetër, te cilin mund ta quajmë tradhti. Metoda më e mirë për t’iu shmangur këtij akti është të folurit hapur me partnerin tënd dhe t’i shprehësh sinqerisht ndjenjat që janë zhvilluar në trurin tënd dhe në shpirtin tënd. Në qoftë se partneri është një person me horizont të gjerë, që do të kuptojë, do të jetë më e lehtë për ty.
Ti do të biesh përsëri në dashuri me bashkëshortin (bashkëshorten) tënde, por kjo nuk do të thotë se ky fenomen nuk do të përsëritet. Përsëri një bisedë e hapur ndihmon, por mbas kësaj fillon etapa e besnikërisë, e cila të bën ta ndjesh veten shumë të plakur dhe gjithmonë diçka të re kërkon, por që asnjëherë nuk vjen. E vetmja mënyrë për të eliminuar të tilla momente mërzie është organizimi i piknikëve familjare, ekskursioneve, pushimeve dhe shëtitjet, te cilat sjellin një variacion në rutinën e jetës së përditshme.
Shkruar nga Dr. Ferid Agani
