Në shoqëritë e civilizuara të botës paraislame, puna kryesisht sigurohej nga skllevërit, të cilët ishin shtylla kurrizore e sektorit të prodhimit. Në shoqëri ekzistonin dy klasa të dallueshme: zotërinjtë dhe skllevërit. Skllevërit punonin në bujqësi, tregti dhe shtëpi. Gjendja e skllevërve në atë kohë ishte e mjerueshme. Ata ushqeheshin keq, visheshin keq dhe trajtoheshin keq. Jo vetëm që nuk kishin të drejta, por trajtoheshin si mallra tregtare. Zotërinjtë pasuroheshin nga puna dhe përpjekjet e këtyre skllevërve. Në këtë kontekst, Profeti Muhamed (paqja qoftë mbi të) nisi një program gjithëpërfshirës për çlirimin dhe mirëqenien e skllevërve. Edhe pse një përfundim i thjeshtë dhe i qartë nga udhëzimet e Profetit për një qëndrim njerëzor dhe të dhembshur ndaj skllevërve mund të jetë dëshira e tij për të përmirësuar gjendjen e tyre në shoqëri, kjo gjithashtu sugjeron një ndryshim më të thellë dhe strukturor në marrëdhëniet ekonomike bazë.
Skllevërit, të cilët punonin për zotërinjtë e tyre pa asnjë shpërblim, u ngritën në nivelin e vëllezërve dhe kolegëve. Ata u bënë të ndajnë burimet e zotërinjve të tyre. Zotërinjtë u këshilluan të mbanin skllevërit në të njëjtin nivel si ata vetë. Kjo ishte një ndryshim i madh në marrëdhëniet ekonomike bazë. Në vend që skllevërit të shpalleshin si punëmarrës, Profeti (paqja qoftë mbi të) i bëri ata partnerë dhe aksionarë. Ky reformim mbarti farat për zhvillimin e ardhshëm të ekonomisë. Nëse këta skllevër do të bëheshin punëmarrës, shoqëria arabe paraislame, që kishte një bazë rudimentare për t’u kthyer në një shoqëri kapitaliste, do të kishte lëvizur drejt kapitalizmit. Por Profeti (paqja qoftë mbi të) vendosi bazat për një ekonomi ku kapitali dhe puna duhej të bashkoheshin si partnerë dhe jo si punëdhënës dhe punëmarrës. Kjo gjithashtu na jep një udhëzim për të kuptuar pse ekonomitë myslimane të epokës mesjetare nuk u zhvilluan në ekonomitë kapitaliste.
Një segment shumë i vogël i ekonomisë gjithashtu shërbehej nga punëmarrësit. Këta ishin kryesisht zejtarë që punonin për paga të vogla. Punëmarrësit nuk ishin të punësuar nga ndonjë individ i veçantë, por ngarkonin tarifa për shërbimet e tyre. Profeti Muhamed (paqja qoftë mbi të) nuk mundi ta shfuqizonte punën me pagesë pasi sektori i shërbimeve të ekonomisë nuk mund të funksiononte pa të. Por në sektorin e prodhimit, punëtorët u bënë të ndanin burimet e zotërinjve.
Në ditët e fundit të jetës së Profetit (paqja qoftë mbi të), kur shteti islamik ishte themeluar, hasim udhëzime në lidhje me shërbyesit e shtetit. Këto udhëzime tregojnë të drejtat dhe detyrimet e punonjësve të shtetit.
