Nga Adi ibn Hatim-Allahu qoftë i kënaqur prej tij! Transmetohet se i Dërguari i Allahut-alejhi salatu ue selam e kujtoi një dite zjarrin e Xhehenemit dhe fytyrën e çoi mënjanë duke iu lutur Allahut ta ruaj nga zjarri. Pastaj sërisht e përmendi zjarrin e Xhehenemit dhe fytyrën e ktheu mënjanë duke e lutur Allahun ta ruaj nga zjarri. Pastaj tha:
“اتقوا النار ولو بشق تمرة، فمن لم يجد، فبكلمة طيبة”
“Ruhuni nga zjarri duke dhenë lëmoshë qoftë një gjysëm hurme, e kush nuk gjen as këtë atëherë le të flasë fjalë të mira”.(Buhariu dhe Muslimi)
AJO QË PËRFITOJMË NGA HADITHI ËSHTË:
Nxitja për të dhënë sadaka(lëmoshë) qoftë ajo e pakët apo e shumtë.
Njeriu nuk duhet ta nënçmojë asnjë fjalë e asnjë vepër, që mund t’i duket e vogël.
Fjala e mirë konsiderohet sadaka si ajo që jepet përmes pasurisë, sepse sikurse me dhënien e lëmoshës që e gëzon zemrën e marrësit dhe ia largon atij vrazhdësinë, po kështu ndodh edhe me fjalën e mirë, e cila e gëzon dhe e qetëson zemrën.
Fjala e mirë të fut në Xhenet, ndërsa fjala e keqe është shkak për t’u futur në Xhehenem.
Fjala e mirë ngjitet tek Allahu i Madhëruar, e bën njeriun të ngjitet në shkallë lartë, ia largon atij armiqësitë dhe e bën të jetë i nderuar.
Përzgjedhja e haditheve të normave dhe moraleve
/MESOFENETENDE
