Kanë kaluar saktësisht 21 vjet nga rënia e regjimit të Slobodan Millosheviçit më 5 tetor 2000, dhe shumica dërrmuese e qytetarëve serbë besojnë se ndryshimi do të sjellë evropianizim të shpejtë të vendit, një ndarje të vërtetë me të kaluarën dhe një dritë në fund të tuneli 12-vjeçar, sa kohë zgjati sundimi i njeriut që vdiq në 2006 në njësinë e paraburgimit të Tribunalit të Hagës, shkruan Al Jazeera Balkan.
Por kush në ato kohë të trazuara dhe euforike mund të kishte menduar se më shumë se dy dekada më vonë, në prag të zgjedhjeve të shpallura për prillin e vitit të ardhshëm, Serbia do të sundohej nga ata që ishin në pushtet edhe atëherë: si kreu i shtetit Aleksandër Vuçiç , ministër i Informacionit në qeverinë e Serbisë deri në vitin 2000, dhe Ivica Daçiç, Kryetari aktual i Parlamentit dhe udhëheqës i Partisë Socialiste të Serbisë (SPS) të Millosheviçit pas vdekjes së tij.
Sigurisht që do të ishte edhe më e pabesueshme që, për shkak të bojkotit të opozitës ndaj zgjedhjeve të qershorit 2020, opozita e vetme parlamentare ndaj qeverisë aktuale do të përfaqësohet nga vetëm gjashtë deputetë të pakicës: shqiptarë etnikë nga Serbia jugore që përbëjnë Luginën dhe boshnjakë të Sanxhakut.
Shqiptarët dhe një pjesë e boshnjakëve, janë në të njëjtën kohë të vetmet komunitete pakicë në Serbi që nuk janë me Vuçiçin, Partia Progresive Serbe e të cilit (SNS) dhe partnerët e saj kanë një shumicë bindëse dy të tretat në parlament.
Shaip Kamberi, shqiptar nga Bujanoci dhe kreu i grupit të vetëm opozitar, e ka profilizuar veten si një folës bindës dhe një kritik serioz i qeverisë në pak më shumë se një vit, por përshtypja është se nuk është ende i mjaftueshëm për ndonjërin nga drejtuesit të spektrit opozitar serb për ta ftuar për kafe.
“Serbisë i duhet një opozitë e re, e cila, ndryshe nga ajo aktuale, do të ketë kapacitetin dhe dëshirën për të ndërtuar një alternativë dhe përshtatshmëri të përshtatshme politike me të kaluarën, por edhe me të tashmen. Unë mendoj se opozita mban një përgjegjësi të madhe për situatën aktuale në vend, dhe do t’ju kujtoj se shumë nga drejtuesit e saj kanë qenë në pushtet deri në vitin 2012”, thotë Kamberi.
Ai shton se i qorton më së shumti udhëheqësit e opozitës për mospërdorimin e një fjale apo gjesti të vetëm për t’u distancuar nga mesazhet e urrejtjes ndaj shqiptarëve që vijnë jo vetëm nga përfaqësuesit e qeverisë, por edhe nga organizata të ndryshme të krahut të djathtë.
Si një shembull tjetër i armiqësisë ndaj popullit të tij, ai përmend vendimin e Vuçiçit për të mbyllur kalimet në Kosovë për shqiptarët në Serbinë jugore.
“Askush nga opozita nuk e dënoi këtë ide në thelb fashiste,” thotë Kamberi.
Nga ana tjetër, gazetari Vukasin Obradoviç vlerëson se shumë gjëra në jetën shumëpartiake të Serbisë janë të kufizuara nga marrëdhëniet e pazgjidhura me Kosovën.
“Nga ky këndvështrim, roli i palëve që përfaqësojnë shqiptarët është përcaktuar dhe kjo do të mbetet kështu deri në fund të procesit të dialogut,” tha Obradoviç.
Ai gjithashtu kujton se në vitin 2008, kishte “disa bisedime gjysmë zyrtare të pasuksesshme” midis Partisë Demokratike (DS) dhe Partisë për Veprim Demokratik të Shaip Kamberit. Sidoqoftë, në kushtet e një konflikti të përhershëm serbo-shqiptar, ai është i sigurt se “asnjë parti politike kryesore nuk do të mendojë as për një aleancë ose koalicion me partitë nga Presheva ose Bujanoci, me përjashtim të partive të pakicave”.
“Përfundimi që del është se, ndër pasojat e tjera, Kosova është një devijim dhe një faktor i rëndësishëm kufizues, ndër të tjera, i jetës parlamentare serbe,” pohon Obradoviç.
Ai e sheh mosinteresimin e opozitës për rreth 50,000 vota të shqiptarëve në klimën shoqërore shumicë në Serbi, kështu që nga ky këndvështrim e kupton deri diku sjelljen e opozitës.
“Çdo parti që do të vepronte ndryshe do të ishte e ekspozuar ndaj një linçimi të paparë mediatik dhe politik të ‘mediave patriotike’ pro-qeveritare, dhe nga kjo anë ky distancim mund të kuptohet. Nga ana tjetër, një situatë e tillë pasqyron kontekstin dominues patriotik-nacionalist politik të përgjithshëm. Edhe ato parti ose lëvizje që profilizohen ekskluzivisht si qytetare nuk flasin me Kamberin, të paktën jo publikisht, ose me disa përfaqësues të tjerë të shqiptarëve nga Serbia jugore,” tha Obradoviç. /tesheshi.com/
