Prifti që u kthye në Islam – Si të kthehesh në shtëpi

Ai deklaroi: Fati i Manifestuar përmes Perëndimit të Egër është në zemër të imagjinatës amerikane. Shpirti i Amerikës. Duke dalë me guxim dhe duke ndjekur (ata shpesh e ndjenin) Dorën e Perëndisë. Providencë duke punuar në kohë dhe hapësirë. Ideja themeluese e një kombi.

Dhe ja ku jam tani. Duke u kthyer në Lindje. I them vetes: Kthehu tek origjina. Kthehu në Fillim. Kthehu në shtëpinë time. ‘Identiteti im primordial’. (PARËSOR):

La ilahe il-llah, Muhamedun-Resulullah.

Ky ishte një kërcim drejt së panjohurës për mua. Si një prift më i ri, i moshës së mesme, jeta ime deri në këtë pikë u vendos. Kam pasur një karrierë ‘premtuese’ si prift. Isha shumë i pëlqyer. I arsimuar mirë. Gjithçka, me të gjitha llogaritë, po shkonte ‘në rregull’. Megjithatë, bindjet e mia të brendshme kanë ndryshuar. I pjekur? Ndoshta. Por një farë e mbjellë vite më parë kishte lulëzuar në lulëzim të plotë në mua.
Dhe ajo është:

La ilahe il-llah, Muhamedun-Resulullah.

Unë me të vërtetë nuk kisha zgjidhje. “Këdo që e udhëzon Allahu, askush nuk mund ta humbë… dhe atë që Allahu e udhëzon, nuk ka kush që ta devijojë.”

Dhe me të vërtetë është si “të kthehesh në shtëpi”. Besimi im fillestar. Sepse Kurani thotë se ne adhuruam vetëm Zotin dhe iu nënshtruam atij që para se të lindim. Aty (në Kuran) lexohet:

Përkujto kur Zoti Yt nxori nga shpina e bijve të Ademit pasardhësit e tyre dhe i bëri dëshmues të vetes së tyre (duke u thënë): “A nuk jam Zoti juaj?” Ata thanë: “Gjithsesi je, dëshmuam!”. Të mos thoni në Ditën e Kijametit: “Ne nga ky (dëshmim) ishim të panjohur”. Kuran (7:172)

Është për këtë arsye që të konvertuarit në Islam shpesh nuk flasin aq shumë për ‘konvertim’ sa flasin për ‘kthim’ në Islam – besimi ynë primordial. Një proces i gjatë kthimi aty ku ishim në fillim.
Kështu fillova hapat e mia të para të fëmijës në Ummet. Duke u kthyer në lindje pa shtëpi. Pak para. Vetëm Ford-i im i vjetër, një tufë librash dhe rrobat në shpinë. Vështirë se di arabishten.

E megjithatë, ngrohtësia dhe mikpritja që kam dëshmuar dhe marrë nga komuniteti musliman është thjesht fenomenale. Nuk kam përjetuar kurrë një mikpritje të tillë.

E ardhmja, për mua, është e pasigurt. Një kërcim në të panjohurën është krijuar gjithmonë me disa ankthe.
E megjithatë, ndiej një paqe të tillë. Një gëzim. Një lehtësim. Tërheqja ime drejt Islamit mbi njëzet vjet më në fund më ka çuar në shtëpi. Tani fillon puna për të hyrë më thellë në besim. Një mësim më i thellë. Një dashuri për fenë. Një dashuri për Umetin. Një dashuri për Profetin ﷺ.
Ky është hapi i parë në një udhëtim të pafund kthimi tek Zoti im. Subhanallah. /namaziofficial