Njohja e prejardhjes përcakton vizionin për të ardhmen dhe kushtëzon sjelljen e së tashmes.
Ai që beson qartësisht se vjen nga Zoti dhe tek Ai do të kthehet, se trupi i tij është krijuar nga dheu dhe tek ai do të rikthehet, e ndërton jetën me përgjegjësinë e besimtarit, mes kësaj prejardhjeje modeste dhe këtij përfundimi kuptimplotë.
Ndërsa ai që beson se vjen nga evolucioni i rastësishëm i asgjësë dhe shkon drejt asgjësë, e ndërton jetën ose duke iu dorëzuar fatalizmit të asgjësë, duke kënaqur sa të mundet instinktet e tij për kohën që jeton, ose duke u përpjekur të evoluojë drejt përjetësimit të instinkteve që rastësia i ka falur.
I pari, nën barrën e përgjegjësisë së llogarisë, e ndërton jetën e tij mbi virtyte dhe parime morale të përhershme, edhe pse jo rrallë qëllon që të gabojë dhe devijojë.
Ndërsa i dyti e ndërton jetën me peshën e ankthit, për të mos humbur asnjë çast kënaqësie dhe mbi asnjë virtyt dhe parim të përhershëm, edhe pse jo rrallë qëllon të sillet si i moralshëm dhe i virtytshëm.
