Një shoqëri e sinqertë i mbijeton edhe kohës
Muhamedi alejhi selam ka thënë: “Njeriu është në fenë e shokut të tij, prandaj le të shikojë njeriu se kë ka për shok”.
Thonë që Ademi e ndjeu veten të mangët, e ndjeu veten bosh dhe iu lut Allahut (xh.xh) t’i bëjë një shok, t’i bëjë një shoqërues
Për shoqërinë e mirë u lut Musai (a.s), kur Zoti e dërgoi te faraoni. Musai (a.s) tha: “O Zot unë jam i vetëm, më mundëso që të kem një shok me vete”. Atëherë Allahu (xh.sh) i dha Harunin (a.s).
Për shoqërinë e mirë u lut profeti Muhamed (a.s) dhe Allahu (xh.sh) i dha shumë shokë e më të mirët prej tyre ishin Ebu Bekri (r.a) dhe Umeri (r.a). Ai i përqafonte ata të dy, vinte njërën dorë mbi supin e njërit dhe dorën tjetër tek supi i tjetrit dhe thoshte: “Kështu siç na ka bashkuar Allahu në dynja, kështu do të ringjallemi në jetën tjetër”.
