Shkruar nga Meha Rauithi e cila mbas vdekjes së papritur të djalit dhe bashkëshortit të saj thotë:
Më mësoi vdekja e papritur…
Të veproj çdo gjë me sinqeritet për Allahun dhe nuk më intereson kënaqësia e njerëzve.
Më mësoi vdekja e papritur…
Të fal çdo namaz në fillim të kohës së tij, sepse unë nuk e di a e zë fundin e kohës së tij apo jo?!
Më mësoi vdekja e papritur…
Se vdekja nuk ka vetëm një mënyrë por ka një kohë të caktuar, e ajo ndodh edhe nëse je shëndoshë e mirë.
Më mësoi vdekja e papritur…
Ajo që kam nevojë ta blej sot, ndoshta nesër nuk më duhet. Ajo që kam nevojë ta lexoj nga Kurani sot, do të kem shumë nevojë për të nesër. Prandaj i jap përparësi leximit të Kuranit ndaj çdo gjëje tjetër.
Më mësoi vdekja e papritur..
Shpresoj të arrij sezonet në të cilat ibadetet kanë shpërblim të shumëfishuar dhe e lë pendimin për atëherë, porse ndoshta nuk e arrij atë. Pendimi dhe kërkimi faljes sot! Nëse vjen ky sezon të jetë shtesë i të mirave, e nëse nuk vjen i kam marrë sebebet.
Më mësoi vdekja e papritur…
Se nuk do të marr me vete vetëm se qefinin. Prandaj lum ai që i mbush kohët e tij me ibadete dhe ndriçon varrin e tij me vepra të mira.
Më mësoi vdekja e papritur…
Se veprat e mira padyshim të ruajnë nga fatkeqësitë.
Më mësoi vdekja e papritur…
Se kjo dunja nuk është vetëm se “….lojë, kalim kohe në argëtim, stoli, krenari mes jush dhe përpjekje në shtimin e pasurisë dhe të fëmijëve…” Hadid, 20 …. ASGJË TJETËR!
Allahu i faltë të vdekurit tanë e gjithë të vdekurit muslimanë!
Shpërndaje, ndoshta zgjon një zemër të shkujdesur.
Përktheu: F. Gurra
