Ibn Abasi transmeton se një person e ndoqi borxhliun e tij, i cili i detyrohej dhjetë dinarë në kohën e Dërguarit të Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Ai (borxhliu) tha: “Nuk kam asgjë për të shlyer borxhin tënd.” Ai (huadhënësi) tha: “Për Allahun, nuk do të të lë deri sa të shlyesh borxhin tim ose të më sjellësh ndonjë garanci.” Atëherë ai (huadhënësi) e tërhoqi (borxhliun) te Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) i tha (huadhënësit): “Sa kohë do t’i japësh afat?” Ai (huadhënësi) tha: “Një muaj.” Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: “Unë jam garanci për të (borxhliun).” Borxhliu mbërriti në ditën e caktuar nga Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) dhe solli paratë. Pastaj Profeti i Shenjtë (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) e pyeti (borxhliun): “Nga i more këto para?” Ai (borxhliu) tha: “I mora nga një minierë.” Ai (Profeti) tha: “Nuk ka dobi në to (sepse paratë mund t’i përkasin dikujt tjetër).” Pastaj ai (Profeti) e pagoi vetë borxhin.
Ibn Ebu Kadah transmeton se një arkivol u soll te Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), që ai të lutej mbi të. Ai (Profeti) tha: “Lutuni për shokun tuaj, sepse ai është borxhli.” Atëherë Ebu Kadah tha: “Unë marr përsipër shlyerjen e borxhit të tij.” Profeti (Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) e pyeti (Ebu Kadah): “A do ta paguash borxhin plotësisht?” Ai (Ebu Kadah) tha: “Po, plotësisht.” Ai (i ndjeri) i detyrohej tetëmbëdhjetë ose nëntëmbëdhjetë dirhem.
