Përveç dobive sociale, shpirtërore dhe të tjera, në namaz gjejmë edhe dobi fizike, më ndryshe se ato të mëparshme. Kur shkojmë në ruku, sasia e caktuar e gjakut vjen në pjesën e sipërme të trupit. Kurrizi behet më i lakueshëm, ndërsa nervat e kurrizit relaksohen, dhe kështu zvogëlohet dhembja në shpinë. E gjithë kjo në mënyrë të volitshme ndikon në elasticitetin e kurrizit. Kur kthehemi prej rukusë, gjaku që është ngjitur në pjesën e sipërme të trupit, kthehet në gjendjen e mëparshme dhe trupi relaksohet. Kur shkojmë në sexhde, ne e lëshojmë ballin në tokë. Kjo është pjesa më e bukur dhe më e rëndësishme e namazit. Gjatë ditës, njerezit u nënshtrohen zbrazjeve elektrostatike që ndalen në sistemin qendror nervor. Ndërsa këto ngarkesa të shtuara elektrostatike duhet të lirohen. Në të kundërtën, paraqitet kokëdhembja, gërçet dhe ndezja e muskujve. Nuk është çudi që njerëzit aq shpesh marrin tableta kundër kokëdhembjes. Çdo kabllo e rrymës i ka tre tela. Teli i tretë shërben për tokëzim. Po ashtu, kur bini në sexhde, ju e lëshoni ballin dhe pjesen me të mirë të trurit në tokë. Kjo ndihmon zbrazjen e tepricës së përmendur të ngarkesës elektrostatike.