Disa cicërima emocionale të shkruara nga ish ministri i arsimit në Mbretërinë e Arabisë Saudite, dr. Muhamed Er-Reshid, Allahu e mëshiroftë, në lidhje me sëmundjen e tij dhe karantinën.
dr. Muhamed Er-Reshidi, Allahu e mëshiroftë, ka shkruar:
Do të shkruaj disa cicërima në lidhje me përvojën time me sëmundjen që kisha dhe karantinën:
1- Kur jemi në bollëk flasim për disa vlera sikur janë durimi, të shpresojmë shpërblimin, etj. dhe kjo është shumë e lehtë, porse në ditët e sprovave, këto vlera bëhen të rralla, më të rralla se korbi i bardhë ose karbiti i kuq.
2- Në karantinë çdo gjë ishe e rregulluar, televizori, dollapi i rrobave, tualeti i pastër, rrobat e reja për çdo ditë, kujdes i vazhdueshëm, por dy gjëra të rëndësishme mungonin: shëndeti dhe liria.
3- Isha i burgosur. Përjetova vuajtjet e të burgosurve dhe kuptova naivitetin tim kur mendoja se i burgosuri mundet shumë shpejtë të ambientohet me gjendjen e re të tij. Sa heronj të mëdhenj janë ata që kanë kaluar jetën pas grillave.
4- Çdo gjë ishte rutinore: zërat e motrave, ndryshimi i infuzioneve, kontrolli i tensionit, temperaturës… Rutina më së shumti shkakton mërzi, andaj ripërtërini jetën tuaj!
5- Për të fituar përballë vetmisë dhe izolimit, e zgjatja kohën e proceseve, ajo që mund të kryhej për 5 minuta, e zgjatja deri në 25 minuta, por dështova në luftën time me kohën, përsëri isha i zhytur në mërzi.
6- Jini me lutjet tuaja me të burgosurit, sepse izolimi i tyre, me të drejtë apo pa të drejtë, është vrasëse. Vetmia shkakton cytje dhe hap dritaren e depresionit dhe mund të shkakton sëmundje organike edhe psikike.
7- Fetva filipineze. Në izolimin tim dhe pas transplantimit të palcës kurrizore motra medicinale (filipineze) më tërhoqi vërejtjen nga disa lëvizje që mund të më dëmtonin dhe më dha fetva se bën të falem në shtrat.
8- Bardhësia e shumicës së gjësendeve në spital nuk ma kujtuan qefinin, siç thotë Amal Donkol, por mi kujton pikat e zeza në jetën time dhe më nxiti që ti fshijë ato.
9- Në karantinë gjeta hapësirë të madhe për meditim, aty vetëm ezani i myezinit më arrinte dhe thirrjet e motrave. Secili prej nesh ka nevojë për disa orë izolim. Provojeni!
10- Gjatë vizitave të herëpashershme të spitalit kisha nevojë të jem shoqërues i vozitësit e jo vozitës, kjo më mundësoi të kënaqem duke shikuar rreth e përqark dhe të mos stresohem me vozitje. Këshillë grave: mos insistoni në vozitje!
11- Sëmundja ishte mundësi për të shfletuar letrat e vjetra. Disa i shqeva. Disa i ripërtërita. Hapa disa fleta të reja, në të cilat vazhdoj të shkruaj.
12- Shëndeti është kurorë në kokën e të shëndoshëve, të cilën vetëm të sëmurit e shohin. Këtë fjali e kisha mësuar përmendsh si i vogël, por thellësinë e kuptimit të saj e kuptova vetëm tash që jam i rritur. A thua vallë kemi nevojë për përvoja të ashpra që ti perceptojmë të vërtetat?!
13- Pas transplantimit të palcës kurrizore dhe hemoterapisë gjashtëmbëdhjetë ditë qëndrova pa ushqim, humba oreksin, pija ujë me dhunë. Çmimi i shëndetit është i shtrenjtë, aq thua kush i lajmëron të shëndetshmit?!
14- Disa sëmundjeve nuk u dihet shkaku, sikur sëmundjes time, por te shumica dihen shkaqet, andaj i mençuri kërkon ndihmë te Allahu, u largohet shkaqeve të sëmundjeve dhe nxiton të ruan shëndetin e vet.
15- Sëmundja që kisha ishte një lloj leukemie. 8 muaj mu duheshin deri sa të diagnistifikohej saktësisht kjo diagnozë. Për pak do të lajthitesha nga disa tregtarë me mjekësi dhe njerëz të pandërgjegjshëm!! 16- Sëmundja ngërthen edhe begati në disa aspekte. U lidha edhe më shumë për Allahun. Më qëndronin afër disa dashamirë. Më vizituan njerëz që nuk i kisha parë një kohë të gjatë. Mu kthye ajo çiltërsi që më ishte tretur. E falënderoj Allahun!
Lexoje me vëmendje për të kuptuar se në çfarë dhunti të mëdha të Zotit jemi duke jetuar. O Zot! Na i shto!
Shkollimi i mesëm, ai universitar, të gjitha specializimet tuaja, do të treten në natën e parë në varr. Aty do të bëjnë dobi vetëm mësimet e para të mektebit: kush është Zoti yt, kush është feja jote dhe kush është Pejgamberi yt.
Përktheu: Bekir Halimi
