Si filloi dhe mbaroi “lufta parandaluese” për armët e shkatërrimit në masë që nuk u gjetën kurrë
Ultimatumi amerikan, që kërkonte largimin e presidentit irakian Sadam Husein, skadoi në orët e para të 20 marsit 2003, por në Bagdad pati heshtje.
“Le të shkojmë!”: 10,000 kilometra më larg nga Shtëpia e Bardhë, George W. Bush dha urdhrin për të nisur operacionin kundër Saddam Husseinit dhe menjëherë një re raketash lundruese goditi një të katërtën e kryeqytetit irakian.
Në orën 05:35 me orën lokale filloi lufta. Emri i kodit: “Liria e Irakut”.
Rreth 150,000 amerikanë dhe 40,000 britanikë ishin vendosur në Irak për Operacionin Rrufeja, i cili ndezi protesta në shumë kryeqytete perëndimore.
Tre javë ishin të mjaftueshme për të pushtuar Bagdadin më 9 prill. Një luftë parandaluese, të cilën amerikanët dhe britanikët e justifikuan duke pretenduar se Iraku kishte armë të shkatërrimit në masë (WMD), biologjike, kimike ose bërthamore. Këto nuk u gjetën kurrë.
Topi i zjarrit
Mbrojtja ajrore irakiane iu përgjigj bombardimeve të para të SHBA-së dhe Britanisë. Brenda një ore qielli ishte kthyer në një top zjarri.
Në televizion, Husseini, me uniformë ushtarake dhe një beretë të zezë, u bën thirrje irakianëve t’i “rezistojnë pushtuesve”.
Në mbrëmje dhjetëra mijëra ushtarë amerikanë dhe britanikë hyjnë në Irak nga jugu, përmes Kuvajtit.
Njëzet e katër orë më vonë, bombardimet janë të pamëshirshme, duke përfshirë edhe pallatin presidencial.
Përparimi nga toka
Më 25 mars, rreth 4,000 marinsa arrijnë në qytetin e Nasiriyah, një fazë vendimtare në rrugën për në Bagdad, 370 kilometra larg, duke kaluar lumin Eufrat pas luftimeve të rënda.
Gjashtë ditë më vonë, ushtarët amerikanë u përleshën me njësitë e Gardës Republikane irakiane pranë qytetit shiit të Qerbelasë.
Ata pushtojnë aeroportin ndërkombëtar të Bagdadit më 4 prill dhe më 7 të po këtij muaji arrijnë në zemër të regjimit, duke pushtuar tre pallate presidenciale.
Regjimi po shembet
Më 9 prill regjimi bie. Një imazh mbetet në kujtesën e të gjithëve: rrëzimi i statujës së madhe të Sadam Huseinit në qendër të Bagdadit.
Pasi një transportues i blinduar i personelit amerikan e tërheq atë nga bazamenti i saj, dhjetëra irakianë e shkelin statujën para kamerave televizive nga e gjithë bota.
Sekretari amerikan i Mbrojtjes, Donald Rumsfeld e krahasoi këtë ngjarje me “rënien e Murit të Berlinit”. Banorët e Bagdadit tregojnë histori për “torturuesin” Husein.
Skenat e kaosit
Bagdadi bie në kaos. Njerëzit plaçkisin ministritë, shtëpitë e zyrtarëve, po marrin çfarë të gjejnë. Muzeu kombëtar ku mbaheshin 7000 vjet histori nuk u kursye.
Kirkuku dhe Mosuli, qytete në Irakun verior, bien pa shumë rezistencë ndaj kurdëve, të cilët më pas tërhiqen në favor të amerikanëve. Pastaj Tikriti, 180 kilometra në veri të Bagdadit, fortesa e Huseinit, dorëzohet.
Më 1 maj, presidenti amerikan shpall “fundin e luftimeve”, por “lufta kundër terrorit” vazhdon.
Sadami në një bodrum
Deri atëherë, askush nuk e kishte gjetur Sadam Huseinin. Uashingtoni e kërkoi atë në korrik për 25 milionë dollarë.
Pas një gjuetie nëntë mujore, Husseini, i cili sundoi për 24 vjet, u kap më 13 dhjetor 2003, i fshehur në bodrumin e një ferme pranë Tikrit.
“Ne e kemi atë”, tha kreu i administratës civile amerikane në Irak, Paul Bremer.
Në video, Hussain shfaqet me një fytyrë të lodhur, me mjekër. Ai u gjykua dhe u dënua dhe u ekzekutua duke u varur në fund të vitit 2006.
Armët e shkatërrimit në masë
Në fillim të tetorit 2003, David Kay, kreu i misionit amerikan për të hetuar armët e shkatërrimit në masë në Irak, deklaron se nuk janë gjetur armë të tilla.
Akuzat për manipulim të inteligjencës shtohen kundër Bushit dhe kryeministrit britanik Tony Blair.
Dhe kur forcat amerikane përfundojnë tërheqjen e tyre nga Iraku më 18 dhjetor 2011, pas tetë vjetësh e nëntë muajsh prani në vend, numri është i madh: vite lufte ndërkombëtare, luftime në rrugët e Falluxhas, mizori kundër të burgosurve në Abu Ghraib. …
Nga viti 2003 deri në vitin 2011, më shumë se 100,000 civilë u vranë, sipas organizatës Iraq Body Count, me SHBA-në që raportoi rreth 4,500 vdekje në radhët e saj. /tesheshi.com/
