“ZOGU” I QYQES..

“ZOGU” I QYQES..

Ky shkrim bazohet në ngjarje të vërteta..

-Ai shoferi I taksisë është I diplomuar në mjekësi në vendin e tij, I tha Maxhordomi shefit të tij Hebre. Ndërsa këtu në Amerikë ai punon për ne si shofer taksie.
-Ou? Ia ktheu hebreu plak. Ma thirr atë njeri, e dua ta bëj shoferin tim personal. Një njeri I tillë më intereson, tha ai.

Kështu emigranti Ballkanik do të ngrihej në karrierën e tij personale, edhe pse nuk do të ishte kurrë mjek. Por të paktën do të paguhej mire..
Vitet kalonin dhe miqësia mes padronit hebre dhe shoferit të tij bëhej gjithnjë e më e ngushtë.
Bashkë ata diskutonin politikat, ekonominë madje kishin qef të diskutojnë edhe për Lindjen e Mesme. Shoferi nuk kishte një kulturë të gjerë fetare dhe kështu nuk kishte asnjë problem fetarisht me hebreun dhe me konfliktet në Palestinë. Për emigrantin, nuk kishte arsye ta kundërshtonte padronin e tij, në politikat zioniste. Mjafton që në fund të muajit atij ti shkonin në Llogarinë e tij paratë e rrogës që për të ishin të majme. Ndoshta askush nga shoferët personal nuk paguhej si ai.

Një ditë të bukur ai pa diçka që nuk duhej ta shihte.
Një politikan I njohur, nga vendi I tij e vizitoi hebreun plak. Ai kish ardhur bashkë me gruan e vet. Të dy dukeshin shumë të lumtur. Arsyeja do të merrej vesh më vonë.

Kur hynë aty, ata hynë si çift.
Gruas, edhe pse e vjetër në moshë rreth të 50-tave barku I dukej paksa I fryrë. Por kur dolën nga aty, ajo mbante në krahë një foshnje.. Ata kishin marrë “Pakon” dhe për këtë ishin të lumtur.

Shoferi tashmë e kishte harruar ngjarjen. Deri kur në një natë të bukur plaku kishte pirë pak dhe ishte çakërqejf..I erdhi radha seancave të atyre diskutimeve të gjata që bënin me padronin e tij hebre. Atij I pëlqente diskutimi me të, sepse mësonte gjëra që nuk kishte se ku ti mësonte tjetër. As në media e as nëpër libra.

-A e di miku im, se ne kemi qindra vjet që luftojmë në hije për të sunduar botën? Tha plaku hebre dhe pak fodullek dallohej në tonin e tij.
Ne kemi shumë mënyra për ta bërë këtë, vazhdoi ai. Ekonomia, historia, luftërat. Por kemi edhe një metodë tjetër që e quajmë sundimi I drejtpërdrejtë.. Por në këtë rast ne përgatisim terrenin I cili kërkon dekada për tu realizuar. Pasi bëjmë miqësi me njerëz të elitës  së vendit që duam ne u japim atyre një foshnje të gjakut tonë që ata ta birësojnë e të kujdesen për të. Ata e trajtojnë atë si djalin e tyre. E në fund, pasi ai rritet, me mbështetjen tonë ne I japim përkrahjen e nevojshme që ai të bëhet lideri I vendit dhe prej aty, të zbatojë projektet tona.
Ja përshembull, Adolf Hitleri ishte gjaku jonë. Luajti sipas politikave tona dhe në fund, ne fituam shumë prej politikave të tij Naziste..
Por si Adolfi ne kemi mbjellë shumë fidanë në Evropë e në vendet arabe. Sot ata janë liderë të suksesshem sepse ne qëndrojmë pas tyre.
Nuk po zgjatem shumë. Por nuk do të jetë e largët dita kur ne do të sundojmë zyrtarisht botën dhe do të vendosim rendin tonë..
Por megjithatë e pranoj, kemi edhe ne dobësitë tona. Ne nuk mund të luftojmë dot ballë përballë. Ama lufta jonë pas perdes, ka rezultuar më e fortë se lufta e atyre që luftojnë ballë për ballë. E në fund ne fitojmë gjithmonë.

Këtu shoferi hoktar guxoi ta thumbonte pak padronin e tij. Për fatin e tij të mirë ai nuk e mori për keq.
-E megjithatë ju sado të fortë jeni, ata Islamikët e Palestinës nuk po I bëni dot zap. Të paktën këtë po shoh unë, tha shoferi..

Këtu ke të drejtë miku im, foli plaku duke I hapur zemrën. Atje për fatin tonë të keq, ne po hasim në një gur të fort.
Çfarë nuk kemi bërë që ti nënshtrojmë ata. Por ka qenë e kotë. Madje rezistenca e tyre më habit përherë. Ata me gurë ne me tanke, e ata përsëri janë në këmbë dhe ne po rrëzohemi..
Ne po shembemi nga brenda miku im. Tashmë brezi I ri në Izrael nuk beson më në ato që besuam ne që e themeluam Izraelin.
Atje, ata janë ndarë në shtresa raciste  njëra mbi tjetrën. Ashkenazë, Safardimë dhe shtresa e hebrenjve afrikanë, që janë dora e tretë. Ajo që ne ua bëjmë të tjerëve, na kthehet njëjtë brenda në shtetin tonë.
Ajo që thotë George Orwell në romanin e tij Ferma e Kafshëve, tek ne është realitet..
TË GJITHË KAFSHËT JANË TË BARABARTA.. POR JA DISA QË JANË MË TË BARABARTA SE TË TJERËT..


Nga: Lucca del Fiore.