Një bisedë interesante mes mësuesit dhe nxënësit pas disa viteve të kaluara bashkë në rrugën dhe shtegun e diturisë.
Es-selamu alejkum
Dijetari pyeti nxënësin: Sa kohë ke që më shoqëron?
Nxënësi: Tridhjetë e tre vjet.
Dijetari: Çfarë ke mësuar prej meje gjatë kësaj kohe?
Nxënësi: Tetë mesele.
Dijetari: Inna lilah ve inna ilejhi raxhiun, tërë ymri më kaloi me ty dhe ti vetëm tetë mesele paske mësuar prej meje?!
Nxënësi: O mësues nuk kam mësuar çështje të tjera dhe nuk dua të gënjej.
Dijetari: M’i trego ato mesele që ke mësuar.
Nxënësi:
Meseleja e parë është: Vërejta se çdo njeri ka një të dashur dhe, kur shkon në varr, largohet prej tyre, andaj të dashurit e mi bëra veprat e mira, e kur të hy në varr, edhe ato do të hyjnë me mua.
Meseleja e dytë: Analizova fjalën e Allahut:
“E kush iu frikësua paraqitjes para Zotit të vet dhe ndaloi veten prej epsheve, xheneti është vendi i tij”. (En-Naziat: 40- 41).
Andaj e detyroj veten të luftoj epshin tim, që të qëndroj në adhurime ndaj Allahut.
Meseleja e tretë:
Kuptova se të gjithë njerëzit ruajnë gjërat që kanë vlerë, që të mos i humbasin, pastaj analizova fjalën e Allahut:
“Ajo që e keni pranë vetes është e përkohshme, e ajo që është te Allahu është e përjetshme…”. (En-Nahl: 96).
Për këtë, çdo herë që më binte në dorë ndonjë gjë me vlerë e drejtoja tek Allahu që të ma ruante Ai.
Meseleja e katër:
Kam analizuar krijesat dhe kam vërejtur se secili mburret me pasurinë ose sojin e tij, pastaj analizova ajetin Kuranor:
“… e s’ka dyshim se te Allahu më i ndershmi ndër ju është ai që më tepër është ruajtur (këqijat)”. (El-Huxhurat: 13).
Andaj punova për devotshmëri, që të jem i nderuar tek Allahu, azze ve xhele.
Meseleja e pestë:
Kam analizuar akuzat që njerëzit i bëjnë shoqi-shoqit dhe mallkimet që i bëjnë njëri-tjetrit dhe kam kuptuar se origjina e tërë kësaj është zilia. Pastaj kam shikuar ajetin Kuranor:
“…Ne kemi përcaktuar ndër ta gjendjen e jetës në këtë botë; …”. (Ez-Zuhruf: 32).
Andaj e flaka zilinë, u largova prej njerëzve dhe kuptova se ndarja është prej Allahut, andaj s’kam pse t’i kem zili njerëzit.
Meseleja e gjashtë:
I shoh njerëzit si armiqësohen me njëri-tjetrin, i bëjnë zullum njëri-tjetrit dhe luftojnë njëri kundër tjetrit, e pastaj shikova ajetin Kuranor:
“Djalli është armik i juaji, pra edhe ju konsiderojeni armik…”. (Fatir: 6).
Andaj braktisa armiqësinë e krijesave dhe u përcaktova vetëm për armiqësinë e djallit, shejtanit.
Meseleja e shtatë:
I shoh njerëzit se si e lodhin veten dhe e poshtërojnë duke kërkuar riskun, madje, edhe futet në gjëra që nuk i lejohen e pastaj shikova ajetin Kuranor:
“Nuk ka asnjë gjallesë në tokë që Allahu të mos ia ketë garantuar furnizimin e saj…”. (Hud: 6).
Kuptova se edhe unë jam një prej këtyre gjallesave, andaj u angazhova me detyrat e mia ndaj Allahut dhe nuk merrem me gjërat që m’i siguron Allahu.
Meseleja e tetë:
I shikoj krijesat dhe mësoj se çdo krijesë i mbështetet krijesave të ngjashme me të, ose për pasurinë, ose për shëndetin e tij, ose për postin e tij, e pastaj shikova ajetin Kuranor:
“Kush i mbështetet Allahut, Ai i mjafton atij…”. (Talak: 3).
Andaj braktisa mbështetjen në krijesa dhe u mundova të mbështetem tek Allahu, azze ve xhele.
Mësuesi i tha: Allahu të bekoftë.
Përshtati: Bekir Halimi
