Të thuash “Jeta nuk është e mirë” a hyn nën titullin e sharjes së kohës?
Falënderimi i takon Allahut.
Së pari: Ndalimi për të luftuar kundër kohës
Është vërtetuar se është e ndaluar të bëhet inventarizimi me kohën, siç përmendet në hadithin e Ebu Hurejres (Allahu qoftë i kënaqur me të) i cili ka thënë: I Dërguari i Allahut ﷺ ka thënë: “Allahu, i Lartësuar dhe i Madhëruar tha: ‘Më ofendon biri i Ademit; ai e shan kohës, dhe unë jam koha, në dorën Time janë të gjitha punët, unë e ndërroj natën me ditën.” [1]
Sipas një versioni të transmetuar nga Muslimi: “Mos u grindni kundër kohës, sepse Allahu është koha”. Arsyeja e këtij ndalimi është se ky invazion përfshin njërën nga dy të këqijat e rënda: duke thënë këtë, ai që peshon ose ia atribuon kohën krijimit të ngjarjeve, me ç’rast po i bën shok Allahut xh.sh., ose ai beson se këto ngjarje, për të cilat ai po peshon me kohën, janë të përcaktuara nga Allahu xh.sh., me ç’rast ai po e dënon Allahun xh.sh. – lusim Allahun të na ruajë nga kjo. Ibn Abdul-Berri ka thënë: Shafiu tha, duke komentuar këtë – dhe Allahu e di më së miri – se arabët e kishin zakon të luftonin kundër kohës dhe ta dënonin atë kur u ndodhnin fatkeqësi, si vdekja, shkatërrimi, humbja e pasurisë apo fatkeqësi të tjera. Ata thoshin: Na ka goditur peripecitë e kohës, koha i ka zhdukur, koha i ka goditur dhe netët dhe ditët po u bëjnë këtë. Kështu ata dënuan kohën dhe kundërshtuan atë. I Dërguari i Allahut ﷺ ka thënë: “Mos u grindni kundër kohës (dahr)” duke menduar se është koha që po jua bën këtë, sepse nëse bëni hak kundër atij që e bën këtë, atëherë ju jeni duke bërë hamendje kundër Allahut, i Madhëruar dhe i Lartësuar, sepse Ai është i Cili i bën të gjitha këto, sepse Ai bën çdo gjë dhe nuk ndodh asgjë përveç asaj që dëshiron Allahu, i Lartësuari dhe Fuqiploti.” [2] Ibn Kajjimi ka thënë: Ai që heton me kohën pashmangshmërisht bie në njërën nga dy gabimet: ose është duke hetuar ndaj Allahut ose i bën shok Atij. Nëse ai beson se koha i bën gjërat përkrah Allahut, atëherë ai është mushrik (ai që i bën shok Allahut), dhe nëse ai beson se vetëm Allahu është Ai që e bën këtë, dhe ai rëndon kundër atij që e bën atë, atëherë ai po lufton kundër Allahut.” [3]
Së dyti:
Vendimi për të thënë “Jeta nuk është e mirë”. Arsyeja e ndalimit të përmendur më sipër nuk zbatohet në rastin e thënies “Jeta nuk është e mirë”, sepse në këtë frazë nuk i atribuohet asnjë veprim kësaj jete për të cilën mund të dënohet. Përkundrazi është thjesht përshkrimi i asaj që një person ndjen ndaj jetës. Por ne duhet të shohim se çfarë do të thotë ai dhe çfarë e shtyu atë ta thoshte këtë. Nëse kjo është me anë të shprehjes së pakënaqësisë dhe mungesës së durimit në zbatimin e urdhrave të Allahut xh.sh., në këtë jetë, kjo nuk lejohet, siç e di mirë çdo musliman. Por nëse qëllimi i tij duke thënë këtë është të bindë veten se sa e parëndësishme është kjo jetë, dhe se njeriu vazhdimisht përpiqet dhe mundohet në këtë jetë, dhe se prehja dhe një jetë e vërtetë dhe e bukur mund të gjenden vetëm në Xhenet, atëherë ai është duke thënë se nuk ka të mira në këtë jetë në krahasim me jetën në xhenet, atëherë kjo është diçka që është e pranueshme sipas mësimeve islame, siç e shohim në ajetin në të cilin Allahu i Lartësuar thotë: “Thuaj: Kënaqësia e kësaj bote është e pakët dhe ahireti është më i mirë për atë që i frikësohet Allahut. Dhe nuk do t’ju bëhet padrejtësi, (as) sa një fije (cipë brenda kokrrës së hurmës).” (Nisa’: 77) Ka një masë të madhe dënimi për këtë jetë në tekstet fetare dhe fjalët e të drejtëve, të cilat flasin kundër lidhjes me të, nxjerrin në pah problemet me të cilat përballet njeriu në të dhe dënojnë ata që janë të lidhur me të dhe të shpërqendruar prej saj nga bindja. tek Allahu dhe kërkimi i rrugës që të shpie në Xhenet. Pejgamberi ﷺ ka thënë: “Kjo botë është e mallkuar dhe çdo gjë në të është e mallkuar, përveç përmendjes së Allahut dhe asaj që lidhet me të, ose një njeriu të ditur ose kërkues të diturisë“. [4]
Është transmetuar nga Xhabir ibn Abdillah (Allahu qoftë i kënaqur me të) se i Dërguari i Allahut ﷺ kaloi nëpër treg, dhe njerëzit ishin rreth tij. Ai kaloi pranë një qengji të ngordhur me kallinj shumë të vegjël dhe e kapi për veshin e tij dhe tha: “Kush prej jush do të donte ta kishte këtë për një dirhem?” Ata thanë: Nuk do të donim ta kishim për asgjë; çfarë do të bënim me të? Ai tha: “A do të dëshironit ta kishit?” Thanë: Pasha Allahun, edhe sikur të ishte gjallë, ka një të metë, sepse veshët e saj janë shumë të vegjël, po sikur të ishte i vdekur? Ai tha: “Pasha Allahun, kjo botë është më e parëndësishme për Allahun sesa kjo për juve.” [5] Përfundim: nuk ka asgjë të keqe të thuash këtë ose ta dënosh këtë botë duke theksuar se sa e parëndësishme është dhe sa e keqe është të shpërqendrohesh prej saj nga kërkimi i kënaqësisë së Allahut, qoftë i lavdëruar dhe i lartësuar, dhe ndjehet i trishtuar për atë që dikush humbet nga magjepsja dhe fitimet e tij. Allahu e di më së miri.
islamqa.info
————————–
[1] Buhariu (4826) dhe Muslimi (2246)
[2] Istidhkar 27/310
[3] Zad el-Mead 2/324
[4] Tirmidhiu (2322), hasen garib, Ibn el-Kajimi në ‘Iddat es-Sabirin (260) hasen dhe Albani në es-Sahiha (2797)
[5] Muslimi (2957)
