Masakra e bihorit – fati I 9200 shqiptarëve të pafajshëm
Natën e Bozhiqëve të 43-tës, më 5 dhe 6 Janar 1943, forcat pushtuese serbo-çetnike masakruan 9200 shqiptarë dhe detyruan të shpërngulën me dhunë 32 000 të tjerë. Me bekimin e Kishës uzurpatore Ortodokse të Serbisë, forcat çetnike kryen një prej krimeve më të rënda gjatë Luftës së Dytë Botërore në Gadishullin Ilirik. Bihori mbetet në kujtesën historike të kombit shqiptar si një prej ngjarjeve që dëshmon, se Besë me serboçetnikët dhe sllavokomunistët shqipfolës nuk ka dhe nuk mundet të ketë KURRË.
Konvertimi i dhunshëm
Të mbijetuarit e Masakrës së Bihorit u detyruan të konvertohen me dhunë. Vajzat e reja dhe gratë e mbetura pa burra u konfiskuan dhe u skllavëruan për nevojat e batalioneve çetnike. Për fatin e tyre, me përjashtim të pak rreshtave në raportin e qeverisë shqiptare të kohës nuk është shkruar asnjë fjalë e vetme përkujtimore dhe nuk dihet ende asgjë. Partia Komuniste e Shqipërisë, e cila asokohe drejtohej nga serboçetnikët Milladin Popoviq, Dushan Mugosha, Svetozar Vukmanoviq Tempo dhe komisari i shërbimit çetnik Dora e Zezë, Velimir Stojniq, e heshti tërësisht ngjarjen dhe kurrnjëherë nuk e informoi opinion shqiptar me të vërtetën e ngjarjeve në Bihor. Përkundrazi, Partia Komuniste e Shqipërisë filloi të etiketojë shqiptarët e Kosovës si mbështetës të fashizmit dhe vuri në shënjestër të terrorit të kuq të gjithë drejtuesit politik të forcave nacionaldemokratike të Kosovës. Shqiptarët e Kosovës u detyruan të presin rënien e sistemit komunist për të pasur sadopak mundësi të flasin dhe të shkruajnë për krimet e sllavokomunizmit dhe gjenocidin e ushtruar ndaj tyre.
/shekullyagency/
