Nga: Mark Marku
Përsëri studentët si 28 vjet më parë i kanë dhënë një leksion emancipues vendit. Si njëzet e tetë vjet më parë ata janë ngritur mbi mizerjen, depresionin, frikën dhe apatinë e shoqërisë dhe kanë sfiduar arrogancën e shfrenuar të një kaste qeverisëse dhe të një Kryeministri që dukej se nuk kishte forcë që ta ndalte. E kanë bërë në mënyrë dinjitoze, të papritur, të natyrshme dhe të menjëhershme. E kanë bërë në mënyrë paqësore, në mënyrën që vetëm studentët dinë ta bëjnë. Asnjë xham i thyer, asnjeri i lënduar, asnjë uniformë policore e prekur. Në mënyrën më të shpejtë të mundshme, ata e kanë detyruar Kryeministrin arrogant dhe qeverinë e tij po aq arrogante të zbresë nga kali i pushtetit në realitetin e ashpër që vetë e kanë krijuar.
Ata mijëra studentë që ishin aty, nuk kanë zgjidhur vetëm një prej pretendimeve të tyre modeste dhe krejt të ligjshme: heqjen e tarifës për riprovimet e studentëve. Do ishte një gabim shumë i madh nëse protesta e studentëve interpretohej kështu. Nuk mund të mblidheshin aq shumë dhe aq të vendosur për një gjë të tillë. Studentët e revoltuar, përfaqësues të të gjitha fakulteteve dhe universiteteve ishin përfaqësues të të gjithë shqiptarëve të revoltuar. Përfaqësonin familjen shqiptare, mijëra familje nga jugu dhe veriu, nga fshati dhe qyteti, familjen shqiptare të rrudhur nën peshën e varfërisë, të taksave të larta, të shpërfilljes qeveritare. Përfaqësonin pensionistët e drobitur, gjyshërit e tyre, nënat dhe baballarët e tyre të papunë, vëllezërit dhe motrat e tyre të larguar nga Shqipëria pa asnjë pikë shprese se mund të jetohet në këtë vend. Ata përfaqësonin Shqipërinë e nëpërkëmbur nga keqqeverisja, të frikësuar nga pushteti i bandave, të shushatur nga propaganda 5- vjeçare qeveritare.
Revolta e tyre ishte revoltë që shkonte përtej një vendimi për tarifat e riprovimeve. Ajo ishte revoltë kundër arrogancës qeveritare, por edhe mosreagimit ndaj çekut prej 400 milionë eurosh të Checkupit të Beqes, kundër fushave dhe maleve me hashash të Tahirit, kundër deputetëve dhe kryebashkiakëve përfaqësues të botës së krimit, kundër taksimit dyfish të rrugëve njëherë përmes taksës së karburantit dhe njëherë përmes trarëve të PPV-ve, kundër taksimit dyfish të arsimit, njëherë nga qeveria dhe njëherë nga bashkia, kundër shembjes së Teatrit Kombëtar për hir të bizneseve që duan të ndërtojnë kulla, kundër velierës së Dakos.
Revolta e studentëve dhe tërheqja e qeverisë (gjë pozitive në vetvete) është revoltë ndaj mosrevoltës. Revoltë ndaj nënshtrimit. Revoltë ndaj arrogancës qeveritare që shtohet, sa më shumë shtohet nënshtrimi. Revoltë ndaj një Kryeministri që tall, shan, bërtet, kërcënon mediat dhe që e konsideron qeverinë vetëm si drejtori tatim-taksash. Si e tillë duhet lexuar. Kush nuk e lexon si të tillë nuk ka kuptuar asgjë ose nëse perifrazojmë Kryeministrin Rama nuk kanë parë asgjë. Studentët i kanë dhënë një leksion paqësor arrogancës qeveritare, që nëse nuk e lexon si duhet shoqëria mund t’ia përsërisë në mënyrë të dhunshme.
