Kosova ka mbushur pesë vite që kur u anëtarësua në shtëpinë më të madhe të futbollit evropian, UEFA.
Mes shumë sakrificave dhe mundimesh, legjenda e futbollit (tashmë i ndjerë), Fadil Vokrri, ia doli që ëndrrën e shumë futbollistëve ta bënte realitet.
Me 28 vota pro, 24 kundër dhe dy abstenime në kongresin e UEFA-s në Budapest, më 3 maj 2016, Kosova u pranua si anëtare me të drejta të plota, duke u bërë kështu anëtarja e 55-të e kësaj organizate evropiane të futbollit.
Federata e Futbollit të Kosovës ka lëshuar një mesazh, aty ku është drejtuar klubeve, futbollistëve, gjyqtarëve dhe shumë personazheve të tjera për pesë vjetorin e pranimti në UEFA:
Të nderuar drejtues të klubeve, futbollistë/e, trajnerë, gjyqtarë, ish-zyrtarë të futbollit, ish-futbollistë, anëtarë të FFK-së, ju Dardanë e tifozë tjerë të klubeve, partnerë afaristë, donatorë e gazetarë sportivë.
Të nderuar qytetarë të Kosovës!
Dikur numëronim vitet e vuajtjes e të rezistencës, me shpresën që secili vit që kalonte të ishte i fundit në rrethana të vështira e jashtë familjes së madhe të futbollit evropian.
Dëshira dhe vullneti ynë nuk u venit asnjëherë, edhe pse ndonjëherë arritja e objektivit dukej sa sfiduese po aq e vështirë dhe me shumë pengesa. Megjithatë, falë përkushtimit të shumë gjeneratave dhe vazhdimësisë së futbollit, më 3 maj të vitit 2016 në Kongresin e Budapestit, arritëm që ta thyejmë izolimin e padrejtë dhe të bëhemi pjesë e familjes së madhe – UEFA.
E tani, kemi fatin që t’i numërojmë me plot krenari vitet si anëtar të komunitetit të futbollit evropian. Ky 5-vjetor na gjen më të konsoliduar e me më shumë përvojë.
Pa dyshim përvoja e 25 vjetëve të izolimit na shërbeu për ta menaxhuar më lehtë edhe situatën e re të krijuar nga pandemia globale Covid-19, që ka goditur jo vetëm futbollin, por çdo sferë të jetës.
Në këtë ditë të rëndësishme dua të falënderoj edhe njëherë të gjitha gjeneratat e futbollistëve dhe të gjithë punëtorët dhe aktivistët e futbollit që nga mëvetësimi e deri më sot. Vendosmëria e tyre për të mos u ndalur edhe atëherë kur s’kishte kushte për jetë e lëre më për futboll bëri që ne të arrijmë këtu ku jemi sot.
Meritat i takojnë gjithsecilit prej tyre, si atyre që derdhën djersë në fushën e gjelbër, ashtu edhe atyre që pronat e tyre i vendosën në shërbim të futbollit në kohën e okupimit, si dhe donatorëve të shumtë që nuk kursyen asgjë nga vetja për ta mbajtur gjallë futbollin.
