Rrënjët e një qëndrimi që komprementon rëndë një qytetërim
Nga Ermin Sinanović
Nuk ka të bëjë vetëm me lobin e fortë izraelit apo sionizmin e krishterë, argumenton një studiues. Izraeli po u bën palestinezëve atë që shumë elita politike perëndimore duan t’u bëjnë arabëve dhe muslimanëve, por shpesh nuk munden.
Gjatë muajve të fundit, shumica e elitave politike perëndimore i kanë dhënë një çek të bardhë Izraelit gjatë sulmit të tij në Gaza që ka vrarë më shumë se 20,000 njerëz. Shumë po pyesin se pse këta udhëheqës nuk i kanë dënuar krimet e pamohueshme të luftës dhe shkeljet e ligjit ndërkombëtar që Izraeli po kryen kundër palestinezëve?
Ka disa shpjegime për këtë fenomen. Ato të zakonshmet përfshijnë fuqinë e lobit izraelit në Shtetet e Bashkuara dhe Perëndimi, si dhe sionizmin e krishterë.
Ndonëse nuk i mohoj këto dy elemente, them se ka një shpjegim tjetër që na jep një pasqyrë edhe më të gjerë të mbështetjes së qartë perëndimore: përmbushja e fantazisë përmes Izraelit. Me fjalë të tjera, Izraeli po u bën palestinezëve atë që shumë elita politike perëndimore duan t’u bëjnë arabëve dhe muslimanëve, por shpesh nuk munden.
Fuqia e lobit izraelit është e mirëdokumentuar. Shtrirja dhe zgjatimi i lobit në korridoret e pushtetit në SHBA është aq e fortë dhe e thellë sa që shpesh prodhon një mbështetje pothuajse unanime për Izraelin.
Ndërkohë, sionizmi i krishterë ka qenë prej kohësh pjesë e krishterimit perëndimor, veçanërisht protestantizmit. Për sionistët e krishterë amerikanë, ideja e ringjalljes së Izraelit është e lidhur ngushtë me idenë e fatit të dukshëm dhe me veçantinë amerikane. Të dy vendet shihen si një manifestim i vullnetit të Zotit.
Ashtu siç SHBA-të pushtuan pjesën më të madhe të kontinentit të Amerikës së Veriut, dëbuan dhe shfarosën vendasit dhe grabitën tokën në emër të qytetërimit, izraelitët po bëjnë të njëjtën gjë në Palestinë.
Në anën tjetër të Atlantikut, mbështetja britanike për sionizmin u shfaq në shekullin e 19-të, duke kulmuar me Deklaratën e Balfourit të vitit 1917. Besimi në përmbushjen e profecisë biblike në lidhje me kthimin e Krishtit (ardhjen e dytë) i shton benzinë kësaj mbështetje. Për këtë arsye, shumica e sionistëve nuk janë hebrenj, por të krishterë.
Dy elementët e mëparshëm shpjegojnë mbështetjen politike anglo-amerikane dhe t; pjesës më të madhe të Perëndimit për ekzistencën e Izraelit.
Por mbështetja për dhunën e Izraelit kundër palestinezëve dhe shpërfillja e ligjit ndërkombëtar gjendet diku tjetër: Izraeli është avanposti i fundit kolonial evropian në Lindjen e Mesme. Në kohën kur lufta antikoloniale po i jepte fund projektit kolonial evropian pas Luftës së Dytë Botërore, Izraeli u shfaq si vazhdimi i asaj ëndrre – një komb kryesisht evropian i vendosur në botën arabe me qëllim për të nënshtruar dhe eliminuar popullsinë vendase.
Kjo gjithashtu krijoi një postë ushtarake që mund të shërbente si një bazë ushtarake në Lindjen e Mesme. Sipas këtij shpjegimi, nuk është Izraeli ai që po “kontrollon” disi Perëndimin – një ide kjo antisemite, sa për fillim – por janë vendet perëndimore që po e përdorin Izraelin për përfitimet e tyre politike dhe strategjike. E drejta ndërkombëtare nuk vlente për fuqitë koloniale atëherë, e nuk vlen për Izraelin tani.
Lehtësia relative me të cilën shumica e qeverive perëndimore kanë pranuar dhunën kundër palestinezëve është e lidhur drejtpërdrejt me normalizimin e dhunës ndaj arabëve dhe muslimanëve në periudhën pas 11 shtatorit.
Muslimanët në Perëndim janë shumë të mbikqyrur dhe të sekuritizuar. E përforcuar nga media dhe kultura popullore, kjo situatë krijon një atmosferë në të cilën përdorimi i dhunës ndaj tyre shpesh nuk kërkon justifikim.
Sipas Institutit Watson të Universitetit Brown për Marrëdhëniet Ndërkombëtare dhe Publike, më shumë se 432,000 civilë kanë vdekur në Irak, Afganistan, Jemen, Siri dhe Pakistan si rezultat i drejtpërdrejtë i përfshirjes së SHBA-së në Luftën kundër Terrorit pas 11 shtatorit. Mbi 3.5 milionë vdekje civile indirekte në këto vende dhe zona të tjera të luftës pas 11 shtatorit ndodhën gjatë asaj periudhe.
Në Evropë, një pjesë e ekuacionit në pranimin e krimeve të luftës të Izraelit ka të bëjë me idenë e shpagimit pas Holokaustit. Kjo është veçanërisht e dukshme në Gjermani, e cila e ka çuar pozicionin e saj pro-izraelit në ekstreme të papara. Ne kemi parë një sërë përgjigjesh skandaloze nga zyrtarët gjermanë, që nga mbrojtja e mizorive të Izraelit deri te kërkesa që emigrantët të dënojnë Hamasin dhe të pajtohen me qëndrimet e qeverisë gjermane.
Duke e përdorur fajin e saj historik si armë, Gjermania është bërë një pjesë thelbësore e boshtit pro-izraelit në Perëndim, së bashku me SHBA-në dhe Britaninë e Madhe. Edhe Jürgen Habermas, një filozof i famshëm gjerman i njohur për mbrojtjen e të drejtës ndërkombëtare, nënshkroi një deklaratë që afirmonte mbështetjen për Izraelin mbi çdo gjë tjetër dhe përjashtonte mundësinë që Izraeli po kryente gjenocid kundër palestinezëve.
Nëpërmjet dhunës së Izraelit, Gjermania dhe vendet e tjera europiane fantazojnë për problemin që kanë vetë me emigrantët. Kesisoj, dhuna kundër palestinezëve i shërben interesave të elitave perëndimore dhe izraelite dhe përmbush dëshirën për hakmarrje, duke ofruar gjithashtu shpengim për Holokaustin.
Në fantazinë hakmarrëse të Quentin Tarantinos Inglorious Basterds, hakmarrësit hebrenj kryejnë një masakër kundër udhëheqjes naziste në një kinema, duke përfshirë Hitlerin dhe Gebelsin. Në një veprim mjeshtëror kundërfaktual, Tarantino i lejon hebrenjtë të kënaqen me një akt hakmarrjeje kundër nazistëve dhe i lejon europianët të dëbojnë të kaluarën e tmerrshme naziste.
Udhëheqja izraelite e ka përshkruar vazhdimisht Hamasin dhe palestinezët si nazistë. Duke komentuar filmin, rabini Irwin Kula paralajmëron për grackën etike në të cilën mund të biesh duke ëndërruar për hakmarrje. Megjithatë, shton ai, “(ka) ende shumë inat dhe zemërim që nuk ka dalë në sipërfaqe.”
Kula paralajmëron, “Ndoshta ne mund të fillojmë të shërohemi dhe të kuptojmë se pafajësia e vuajtjes nuk mund të shëlbohet kurrë nga ushtrimi i pushtetit.” Por Izraeli ka zgjedhur të përdorë fuqinë e tij ushtarake superiore mbi palestinezët, shpesh, në mes të ditës dhe me mbështetjen e plotë të shumicës së elitave politike perëndimore.
Duke vepruar në bazë të instinktit të tij të hakmarrjes, Izraeli po e nxjerr zemërimin mbi palestinezët për traumën e akumuluar të diskriminimit shekullor nën antisemitizmin evropian, i cili kulmoi me Holokaustin. Dhe, duke i mbështetur ata, elitat politike perëndimore po veprojnë sipas fantazive të tyre të dhunës kundër arabëve dhe muslimanëve – ndoshta duke kërkuar hakmarrje shtesë për sulmet e 11 shtatorit dhe sulmet terroriste pasuese në Perëndim.
Gjatë gjithë kohës, palestinezët, të cilët nuk kishin asnjë lidhje me antisemitizmin europian apo me sulmet terroriste të 11 shtatorit, të vuajnë tmerrësisht për të përmbushur këto fantazi të dhunshme të kthyera në realitet.
Solli në shqip: Observer.al
