Shejh Muhamed el Gazali, Allahu e mëshiroftë, thotë: I thashë një njeriut i dhënë pas alkoolit: A nuk i pendohesh Allahut?
Më shikoi i mërzitshëm, sytë iu mbushën lot dhe më tha: Lute Allahun për mua ..
E meditova gjendjen e këtij njeriu dhe zemra mu zbutë ..
Të qarit e tij jep një sinjal se ai është i vetëdijshëm për gjynahet që ia ka bërë Allahut dhe është i mërzitur se e kundërshton dhe ai ka dëshirë ta përmison veten. Ai është besimtar me bindje, mirëpo i sprovuar!
Ai kërkon shërim dhe kërkon nga unë t’i ndihmoj ..
Thash në vetvete: Mundet që gjendja ime të jetë e njëjtë sikurse e këtij njeriu, madje edhe më e rëndë. E vërtetë është se unë nuk kam shijuar alkool asnjëherë, rrethi ku jetoja nuk e përdornin, mirëpo unë ndoshta e kam shijuar të dehurit e shkujdesjes, e cila më bëri të largohem tepër nga Zoti im dhe t’i harroj të drejtat e Tij. Ai qan për mangësitë e veta, kurse unë dhe ata që janë si unë nuk qajmë për mangësitë e tona dhe ka mundësi që vetja të na mashtron.
U drejtova kah ai, i cili kërkoi nga unë të lutem për të që ta len alkoolin dhe i thash, eja së bashku të lutemi për ne: “O Zoti ynë! Ne e kemi futur veten në gjynah, prandaj, nëse Ti nuk na fal dhe nuk na mëshiron, ne vërtet që do të jemi nga të humburit”. Earaf 23.
Nga arabishtja: Irfan JAHIU
