Një njeri erdhi te Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, dhe e pyeti: cili është njeriu më i dashur te Allahu dhe cilat janë veprat më të dashura te Allahu? Pejgamberi, sal-lallahu alejhi ve sel-lem, u përgjigj: njeriu më i dashur te Allahu është më i dobishmi për njerëzit, kurse veprat më të dashura te Allahu janë:
Gëzimi që futë në zemrën e muslimanit, largimi i një brenge, larja e një borxhi, largimi i urisë, të eci me një vëlla për nevojat e tij është më e dashur për mua se të bëj itikaf në këtë xhami (xhami të Pejgamberit) një muaj, ai që ndal hidhërimin e tij Allahu ia mbulon të metat e tija, ai që përmban mllefin e tij edhe në qoftë se dëshiron ta realizon e realizon Allahu ia mbush zemrën me siguri Ditën e Kiametit dhe ai që ec me vëllanë e tij për një nevojë të tij deri sa t’i kryhet Allahu ia forcon këmbët në urën e Siratit atë Ditë që rrëshqasin këmbët.
Tabreaniu, shiko Es-Sahiha, nr. 575
* Disa minuta në shërbim të vëllait tënd apo një grua të vejë të regjistrohet në regjistrin tënd me muaj itikaf.
* Nëpunësi në sportel i cili pret popullin me shërbimet e tija dhe nijet të shpërblimit i fiton këto shpërblime.
* Puno që tu kryesh nevojat vëllezërve tu, sidomos ata që janë goditur nga luftat dhe katastrofat, duke u ofruar ndihmat e nevojshme.
* Muxhahidi thotë: në udhëtimin e haxhit e shoqërova Ibën Omeri që ta shërbeja, por ai na shërbente neve.
* Kur vdiq Ali ibën Husejni, radijallahu anhu, në trupin e tij u panë plagët në shpinë nga bartja e thasëve me ndihma që ua dërgonte në shtëpi grave të veja dhe nevojtarëve.
* Dhunti e madhe e Allahut për këtë Umet është se një besimtar me disa vepra të vogla merr shpërblime edhe pas vdekjes së tij.
Bekir Halimi
