Ka kohë që nuk e kam parë duke qeshur. Ndonjëherë buzëqeshet, por dëshpërimi dhe mërzia gjithmonë janë të dukshme në përditshmërinë e tij. Pyet shumë për gjendjen e muslimanëve. I përcjell lajmet që kanë të bëjnë me maltretimin e muslimanëve, vrasjen dhe frikësimin e tyre. Një ditë më tha: O Ahmed !.. A nuk jemi ne në të vërtetë e armiqtë tanë në të kotë ? Thash : Po !! A nuk jemi ne në rrugën e All-llahut [subhanehu ve teala] e ata në rrugën e shejtanit ? Thash: Po!! A nuk jemi duke thirrur në gjë shumë të vlefshme e ata në gjëra shumë të poshtëra. A nuk jemi paqedashës, nuk i kalojmë kufijtë, nuk jemi të padrejtë e ata janë gjakderdhës dhe tradhtarë? Thash: Po. . . Po!! Pse All-llahu [subhanehu ve teala] nuk na ndihmon kundër tyre? Pse mbesim në maltretime dhe frikë? Edhe pak e do të çmendem! Bile, po të ishte lejuar vetëvrasja, dota kisha bërë edhe atë. ا‘është kjo ? اdo shuplakë e pason tjetra. Prej luftës në Afganistan deri në therrtoret në Kashmir e deri në rrënimin e xhamive në Indi dhe… dhe… dhe dhimbje e mjerime në vendet Islame. Jemi të poshtëruar aq, saqë po pritemi sikurse dhe dhentë, e kjo në Bosnjë, pastaj në Kosovë e tash në Dagistan e اeçeni… ku ta dimë ku dotë jetë plaga e ardhshme. Fëmijë jetima… gra vejushe… vasha që bartin në mitrën e tyre fëmijë të shkijeve! Nuk kanë mundësi të konzumojnë as ilaçe për ta ndërprerë barrën… Deri kur dotë vazhdojë halli i ummetit kështu ?! Muslimani sot kur të zgjohet në mëngjes nuk pret tjetër përveç ndonjë lajmi të dhimbshëm ose ndonjë vdekje…LA HAVLE VE LA KUVVETE IL-LA BIL-LAH… Pastaj filloi të qajë… bile shumë… më shikonte mua… priste që edhe unë ta shoqëroj në vajtimin e tij !! Nxorra një mindil dhe ia dhash që t’i fshijë lotët e pastaj i thash: O Halid! Mos u dëshpëro, All-llahu [subhanehu ve teala] është me ne… ndihma All-llahut [subhanehu ve teala] është afër…vall-llahi ajo është afër. Këto që janë duke i përjetuar muslimanët sot nuk janë tjetër vetëmse mundime para lindjes…po, lindjes së fitores dhe forcimit të kësaj feje. Dëgjoi këto përgëzime : Thotë All-llahu [subhanehu ve teala]: “Dëshirojnë që ta shuajnë dritën e All-llahut me gojët e tyre, por All-llahu e përhap dritën e Vet edhepse e urrejnë këtë pabesimtarët. Ai e dërgoi të dërguarin e vet me udhëzim të qartë e fe të vërtetë për ta bërë mbizotërues mbi të gjitha fetë, edhepse idhujtarët e urrejnë.” (Saff 8-9) Poashtu thotë: “Fjala jonë u është dhënë më psrë robërve tanë të dërguar, se ata padyshim do të jenë të ndihmuar, Dhe se ushtria jonë do të jenë ata ngadhënjyesit.”(Saffat 171-173) Poashtu thotë: “Atyre nga mesi juaj të cilët besuan dhe bënë vepra të mira All-llahu [subhanehu ve teala] u premtoi se do t’i bëjë zotërues në atë tokë ashtusi i pat bërë ata që ishin para tyre, dhe fenë të cilën Ai e pëlqeu për ta, do ta frcojë, enë vend të frikës Ai do t’u dhurojë siguri. Ata më adhurojnë Mua e nuk më shoqërojnë asgjë. E kush pas kësaj mohon, të tillët janë ata më të prishurit.” (Nur 55) Këto janë premtime të forta për fitore dhe forcim, na i ka premtuar ai që në duart e tij janë qiejt dhe toka. Mos u habit pse sheh numrin e madh të pabesimtarëve dhe bashkimin e tyre kundër muslimanëve, mos u frikëso prej armëve të tyre, përparimit dhe qeverimit të tyre. Sadoqë të rritet kurtha e tyre prap është e dobët. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë : “Ata vërtetë bëjnë kurtha. E Unë përgatis dështimin e atyre kurthave. E ti pabesimtarëve jepu afat, afatizoi pak ata.” (Tarik 15-17) Po, afatizoi pak ata, ndoshta ky afat është një vit, dy, dhjetë, njëzet apo njëmijë…prapseprap ai është afat sadoqë të zgjas. Ata edhepse janë të bashkuar dhe të pajtuar për luftimin e muslimanëve, prapseprap vall-llahi është shumë lehtë të përçahen dhe ta luftojnë njëri tjetrin, e muslimanët të triumfojnë. “Mund të mendosh se janë të bashkuar, e në realitet zemrat etyre janë të përçara.”Hashër 14 Dëgjoi edhe këto përgëzime: Transmetohet nga Temim ed-Dariu [radijall-llahu anhu] se ka thënë : Kam dëgjuar Resulull-llahun [sal-lAll-llahu [subhanehu ve teala] alejhi ve sel-lem] duke thënë: “D të kaplojë kjo fe atë që kaplon nata dhe dita, All-llahu [subhanehu ve teala] nuk do të len shtëpi e të mos hyjë aty kjo fe, me krenari duke e krenuar Islamin dhe me nënçmim duke e nënçmuar idhujtarinë. (Ahmedi dhe Hakimi, Albani thotë se hadithi është i vëretë) Transmetohet nga Hudhejfetu ibnul-Jemani [radijall-llahu anhu] se Resulull-llahu [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Do të jetë pejgamberllëku sa të don All-llahu që të jetë, pastaj e largon All-llahu këtë atëherë kur të dojë, pastaj do të jetë hilafet sipas rrugës së pejjgamberllëkut, kjo do të zgjas sa të të don All-llahu dhe e largon kur të don, pastaj do të jetë mbretëri me ndërrime, kjo dë zgjas sa të don All-llahu dhe do ta largon kur të don, pastaj do të ketë tirani, edhe kjo do to zgjas sa të don All-llahu dhe do ta largon atëherë kur të don, e pas kësaj do të kthehet hilafeti sipas rrugës së pejgamberllëkut.” (Ahmedi, ndërsa el-Iraki dhe Albani thonë se hadithi është i vërtetë) Transmetohet nga Sa’d ibën ebi Vekas [radijall-llahu anhu] se Resulull-llahu [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Do të ketë një grup prej ummetit tim, të përqëndruar në të vërtetë, nuk mund t’u bëjnë dëm ata që ndahen prej tyre, e do të jenë kështu derisa t’u vijë vdekja.” (Muslimi) A e din?!! Ne do t’i luftojmë jehuditë! Po, po jehuditë, ata të cilët sot vrapojmë pas tyre dhe kërkojmë paqë ! Këta do t’i luftojmë, bile di t’i vrasim, bashkëluftëtarë me ne do të jetë çdo gjë saqë druri dhe guri ! Transmeton Ebu Hurejra [radijall-llahu anhu] se Resulull-llahu [sal-lAll-llahu alejhi ve sel-lem] ka thënë : “Nuk do të bëhet Kijameti përderisa muslimanët të mos i luftojnë jehuditë dhe të mos i vrasin. Jehudiu do të fshehet pas gurit e drurit, ndërsa ato do të thonë :’O musliman, o rob i All-llahut ! Pas meje është fshehur një jehudi, eja dhe mbyte’. Të gjitë drunjtë do të flasin përveç drurut Garkad, se ky ëstë dru i jehudive” (Buhariu dhe Muslimi) Më pas do të çlirojmë çerdhen e krishterizmit, do ta qeverisim Vatikanin, do ta fotojmë Romën dhe do të gjykojmë në të me Islam…po, do t’i fitojmë të krishterët, të cilët vizatojnë kryqa me thikat e tyre nëpër gjoksat e muslimanëve të Kosovës, para kësaj atyre të Bosnjës e para kësaj edhe në shumë vende islame pastaj do të na paguajnë tatime (xhizje) duke qenë të poshtëruar, përveç nëse pranojnë islamin. Transmetohet nga Abdull-llah ibën Amër ibnul-As [radijall-llahu anhu] se ka thënë: “Një herë ishim te Resulull-llahu duke shkruar e njëri pyeti: Cila do të çlirohet e para, Konstantinopoja (Stambolli) apo Roma? Tha Resulull-llahu: I pari do të çlirohet qyeti i Herkulit d.m.th. Konstantinopoja” (transmeton Ahmedi dhe Hakimi i cili tha se hadithi është i vëretetë e në këtë e pëlqeu edhe Dhehebiu dhe Albani) Ka edhe përgëzime tjera, p.sh. Se feja Islame është fe e cila pajtohet me natyrtën e njeriut, ia mundëson atij lumturinë e dunjasë dhe ahiretit. Nuk është e mundur të jetojë njerëzimi në siguri e lumturi nën hijen e ndonjë feje tjetër…krime të dhunshme, vjedhje, ndarje familjare dhe sëmundje psikike. Të gjitha këto shtohen dita ditës nëpër shumë vende, të civilizuara ishin apo jo. Përse? Sepsefetë e tyre të kota dhe të ndryshuara nuk kanë sukses në lidhjen e zemrave të tyre me ahiretin… Në Amerikë: Në vitin 1997 numri i kriminelëve është rritur në 34.8 milion, prej tyre 74% kanë bërë krime shumë të mëdhaja!! Në çdo 1000 prej tyre, të burgosur janë vetëm 199!! (Këto të dhënura dhe ato që vijojnë janë të nxjerrura nga statistika amerikane) Mesatarja e krimeve për një vit ka arritur 14.25 milion krime!! Përqindja e shkurorëzimeve është 60%!! Në ditë dhunohen 1900 vasha, 20% prej tyre dhunohen nga prindërit e tyre!! A mendon se një shoqëri e këtillë do të jetë e ndihmuar dhe e përqëndruar?! All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Ti mos u ngut kundër tyre se ne jemi vetëm duke ua numruar atyre (ditët, frymëmarrjet).” (Merjem 84) Prej përgëzimeve poashtu është edhe ajo që shohim nëpër vendet Islame se si njerëzit po kapen fortë për islamin dhe kujdesen për ligjet e tij, po bile edhe në vendet joislame ku shohim se numri i atyre që pranojnë Islamin po shtohet çdo ditë. Ndërsa maltretimet, vrasjet, frikësimet etj. kundër muslimanëve, kjo nuk do të thotë se gjendja e këtij populli do të vazhdojë kështu. Jo, do të vijë dita kur do të fitojë Islami. Fitorja vjen… nuk është me rëndësi se kur vjen, por padyshim se do të vijë, sadoqë të përjetojmë dhimbje e fatkeqësi. Thotë All-llahu [subhanehu ve teala]: “Ne e kemi borxh t’u ndihmojmë muslimanëve” (Rum 47) Po t’i shfletoje faqet e historisë, do të shihje atë që ka ndodhur me muslimanët në kohët e mëparshme, therrje e probleme të shumta, thinjen prej atyre rasteve edhe flokët e fëmisë !! E kur muslimanë t menduan për vetveten dhe u kthyen Zotit të tyre, ua largoi All-llahu [subhanehu ve teala] mundimin, frikën e tyre e ndërroi me siguri, poshtërsinë e tyre me krenari… Kemi rastin e vitit 656H kur tatarët hynë në vendet Islame dhe i morrën ato, aq sa arritën në Bagdad- kryeqytetin e hilafetit në atë kohë- dhe e fituan atë. E vranë halifen, ushtrinë dhe shërbëtorët e tij. Katërdhjetë ditë me rend ushtria pabesimtare ka vrarë ç’ka gjetur, burra, gra fëmijë… ata nuk kishin tjetër obligim përveçse vrasje..vrasje… A e din sa janë vrarë për katërdhjetë ditë, duke i prerë me thika, duke i gjuajtur me shigjeta dhe duke u fundosur në katrane?! Ja çka thotë imam ibën Kethiri në librin e tij të historisë, duke e përshkruar tërë gjendjen: “Hynë në qytet dhe i vranë gjithë ata që mundën qofshin ata burra, gra, fëmijë, pleq apo djem. Shumë njerëz hynë nëpër puse deh mbeturina e kështu mbetën me ditë në mënyrë që të mos shihen. Një grup prej tyre mbylleshin nëpër shtëpi, tatarët vinin dhe i çelnin dyert me të thyer ose me zjarr e ata iknin në kulmin e shtëpisë, shkonin tatarët aty dhe i vritni një nga një derisa rridhte gjaku në katin e parë të shtëpisë!! Gjatë këtyre 40 ditëve janbë vrarë 1 800 000 muslimanë… thirrej një musliman sëbashku me familjen e tij, i dërgonin deri te varret e aty i therrnin sikurse kafshët, ndërsa i robëronin ato vasha që u pëlqenin atyre. Pas katërdhjetë ditëve tatarët dolën prej Bagdadit, Bagdadi mbetë i shkretë, i zbrazur ndërsa kufoma gjindeshin nëpër rrugë dhe ishin bërë sikurse kodrina. Ra një shi dhe u pastrua pak, ndryshoi moti, por u përhap një epidemi ku për shkak të saj vdiqën shumë njerëz në Sham (ngase kjo arriti deri atje). Ata që ishin të fshehur nëpër mbeturina e puse dolën prej tyre dhe dukeshin sikurse të ishin ngjallur për së dyti…çuditenin prej njëri tjetrit…nuk e njihte prindi fëmiun e tij… as vëllai vëllanë e tij… nuk shkoi gjatë i kapi kjo epidemi dhe vdiqën… u takuan me ata që kaluan dhe u bashkuan me ta nën dhe’, me dëshirën (caktimin) e atij io cili e din të haptën dhe të fshehtën. Pas kësaj spove të madhe, ua largoi All-llahu [subhanehu ve teala] të keqen dhe belanë, muslimanët u kthyen në fenë e tyre dhe iu kthye atyre krenaria dhe lavdia. Thotë All-llahu [subhanehu ve teala] : “اfarëdo e keqe që ju godet është pasojë e veprave tuaja e për shumë të tjera Ai u falë“ (esh-Shura 30 Kjo që iu ka ndodhur këtyre muslimanëve dhe muslimanëve pas tyre e deri në kohën e sotit nuk do të thotë se All-llahu [subhanehu ve teala] i urren muslimanët apo i çmon kafirat më shumë se muslimanët. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Thuaj: kjo është prej juve” Ali Imran 165, poashtu thotë: “All-llahu nuk e ndryshon gjendjen e një populli përderisa ata nuk e ndryshojnë vetveten” er-Ra’d 11 Dikush pyet: Si do të jetë ardhmëria e Islamit, duke parë se armiqtë janë bashkuar kundër tij dhe janë qarrtur dhe duke parë se dënimet dhe zjarret e tyre i kanë kapluar muslimanët në përgjithësi ndërsa thirrësit në Islam dhe ata që janë të kapur fortë për Islamin në veçanti? Si do të jetë kur ata posedojnë bomba atomike dhe armë shkatërruese, ndërsa muslimanët nuk kanë gjë? Vërtetë ky pyetës ka harruar se ai që i ndihmon muslimanët është All-llahu [subhanehu ve teala] e jo mundi dhe fuqia e tyre. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Ju luftoni ata, e All-llahu do t’i dënojë me duart e juaja.” (Teube 14) Muslimanët janë vetëm sebep për t’u vërtetuar fuqia dhe dëshira e All-llahut [subhanehu ve teala]. Ai thotë: “Ju nuk i mbytët ata por All-llahu i mbyti dhe ti nuk i gjuajte kur i gjuaje por All-llahu i gjuajti” (Enfal 17) Poashtu ka harruar se All-llahun [subhanehu ve teala] e madhërojnë ç’ka në qiej e në tokë. Atë e madhërojnë edhe bombat e tyre, armët, burgjet dhe shtizat e tyre. Ka harruar se All-llahu [subhanehu ve teala] kur të don diçka thotë: “Bëhu” e ajo bëhet. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Puna jonë është e shpejtë sa çel e mshel sytë” (el-Kamer 50) Ka harruar ky se në këtë shkallë të lartë të cilën e kanë arritur armiqtë e All-llahut [subhanehu ve teala] si ajo ekonomike edhe ushtarake, nuk është vetëm monopol i tyre. Edhe muslimanët kanë mundësi të shkojnë drejt rrugës së përparimit shkencor dhe material nëse janë të kapur fortë për Islamin. Po të ndalesh e të hulumtosh në zbulimet që i kanë bërë ata , do të shohish se aty ka edhe shkencëtarë muslimanë. Ka harruar se Islami që fitoi-në fillim- edhepse kurejshët, jehuditë, politeistët, persianët, romakët, krishterët dhe tatarët nuk e donin këtë, është i njëjti Islam të cilin sot e luftojnë fuqitë e ndryshme të përbëra prej jehudive, të krishterëve dhe të tjerëve. Thotë I madhëruari: “All-llahu ka përcaktuar: ‘Unë dhe të dërguarit e Mi do të fitojmë’.All-llahu është I Fortë, Fitues” (Muxhadele 21); poashtu thotë: “Atyre që nuk besojnë thuaju: ‘Veproni sa të mundeni në atë të juajën, edhe ne jemi duke vepruar. Ju pritni (çdo të ngjajë me ne) edhe ne jemi duke pritur (çdo të ngjajë me ju).’ Vetëm All-llahu i din të fshehtat e qiejve dhe të tokës. اdo çështje i kthehet (në kompetencë) vetëm Atij, pra adhuroje Atë, mbështetu tek Ai, se Zoti yt nuk është i panjohur për atë që vepëroni’’ (Hud 121-123) POR, ka disa punë që duhet të kujdesemi për to që të korrim fitoren : 1. Ta përmirësojmë gjendjen tonë me All-llahun [subhanehu ve teala]. Më e rëndësishmja, ta përmirësojmë Teuhidin (besimin e pastërt) dhe të largohemi prej të gjitha llojeve të shirkut (idhujtarisë) sikurse lutja dikëndtjetër pos All-llahut [subhanehu ve teala], kërkimi i ndihmës pos prej All-llahut [subhanehu ve teala], madhërimi i varreve dhe ndërtimi i xhamive mbi to, betimi jo në All-llahun [subhanehu ve teala] etj. 2. Ta forcojmë lidhjen tonë me All-llahun [subhanehu ve teala], edhe atë së pari me faljen e pesë kohëve të namazit pastaj nafilet dhe leximi i shumtë i Kur’anit dhe përkujtimit të All-llahut [subhanehu ve teala]. 3. Ta llogarisim vetveten : Pse na kanë goditur gjithë këto fatkeqësi ? Si do të na ndihmojë All-llahu [subhanehu ve teala] e ne bëjmë mëkate tërë kohën? Pastaj , a i edukuam fëmitë tanë në Islam ? A ua mësuam atyre namazin? A ua mësuam atyre përmendësh Kur’anin? A i mbuluam gratë tona me mbulesën Islame? All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “E kur juve ju goditi një dështim (në Uhud) e para kësaj ua patët dhënë dyfish (armikut në Bedër) thatë: ‘Prej nga kjo?’ Thuaj: ‘Ajo është nga vetë ju’. S’ka dyshim se All-llahu është i Plotëfuqishëm për çdo send”. (Ali Imran 165) 4. Të japë mundin çdokush prej neve, edhe atë me trup, me pasuri dhe mendime për përhapjen e hajrit dhe thirrrjen islame. Sadoqë të kontribojmë, sadoqë të japëm mundin, kohën dhe pasurinë tonë është pak në ndihmën e fitores së kësaj feje dhe përparimit të saj. Shih, armiqtë e All-llahut [subhanehu ve teala] sa kontribojnë me mundin dhe pasurinë e tyre në humbjen e muslimanëve dhe fshirjen e tyre prej hartës botërore. Këtë e bëjnë nëpërmes revistave të tyre, kanaleve televizive ose nëpërmes thirrjeve të qarta për largim prej fesë Islame dhe përqafim të krishterizmit apo laicizmit!! Vall-llahi, po të kishim kontribuar sa gjysmën e asaj që kontribojnë këta do të ishte ndryshuar gjendja në tërë botën. Pse nuk mendojnë për këtë muslimanët? 5. Sadoqë të zgjas pritja e fitores nuk duhet t’i humbim shpresat. Transmetohet nga Hababi [radijall-llahu anhu] se ka thënë : “Iu afrova Resulull-llahut [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] e ai rrinte nën hijen e Ka’bes- neve na kishin goditur probleme të mëdhaja prej mushrikëve- e i thash: ‘O Resulull-llah, a nuk e lut Zotin që të na ndihmojë?!’ U ul, fytyra i ishte skuqur dhe tha: ‘Para jush ka pasur njerëz që i dënonin me krehër të hekurt duke ua fërkuar nëpër trupin e tyre derisa iu binte mishi në tokë, e kjo nuk ishte shkak për t’u larguar nga feja nga feja e drejtë, poashtu i mirrnin dhe me sharrë i pritnin prej kupës së kokës dreisa i ndanin në dy pjesë, edhe kjo nuk ishte shkak për t’u larguar nga feja e drejtë. All-llahu do ta ndihmojë këtë fe aq sa udhëtuesi prej San’asë e drei në Hadramevt nuk do t’i frikohet askujt pos All-llahut”. (Buhariu) 6. Të mbjellim në shpirtërat e njerëzve besimin në këtë fe dhe në fitoren e saj, të përhapim mes tyre argumentet e sheriatit lidhur me këtë çështje dhe argumentet e jetës që sinjalizojnë në këtë. 7. Nuk duhet t’i dëgjojmë pesimistat dhe ata qç nuk kanë besimin e fortë, ata të cilët i janë dorëzuar armikut, atyre ua kanë lënë në dorë kërpeshin e tyre dhe e humbën shpresën në mëshirën e All-llahut [subhanehu ve teala] dhe ndihmën e Tij. All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “Kur munafikat dhe ata që në zemrat e tyre kanë sëmundje thonin: ‘All-llahu dhe i dërguari i Tij nuk na kanë premtuar tjetër vetëmse mashtrim’!” (Ahzab 12) Kështu është gjendja e munafikave, ndërsa besimtarët, All-llahu [subhanehu ve teala] thotë: “E kur muslimanët e panë ushtrinë aleate thanë: ‘Kjo është ajo që All-llahu dhe i dërguari i Tij na premtuan neve, e tha të vërtetën All-llahu dhe i dërguari i Tij’. Ajo vetëm ua shtoi besimin dhe mbështetjen”. (Ahzab 22) Lus All-llahun e Lartësuar që ta ndihmojë fenë e tij dhe ta lartësojë fjalën e Tij. AMIN
