Fati tragjik i një prej qindra fëmijëve nën pashpirtësinë izraelite
Rreth orës 4 të mëngjesit të një dite gjatë javës së dytë të bombardimeve të Izraelit ndaj Gaza-s, Yasmeen Joudah u zgjua nga zilja e pandërprerë e telefonit të saj celular. E habitur, ajo kuptoi se njerëzit po telefononin për të shprehur ngushëllimet e tyre – e gjithë familja e saj ishte vrarë.
E tmerruar, ajo vrapoi nëpër rrugë drejt vendit ku ishte shtëpia e prindërve të saj një natë më parë dhe u mbi rrënoja, duke kërkuar me duar të zhveshura betonin e thyer. Familja Joudah ishte në gjumë kur një raketë izraelite goditi shtëpinë e tyre katërkatëshe, duke i varrosur dhjetëra prej tyre nën rrënoja.
Yasmeen shikonte përreth e pafuqishme ndërsa trup pas trupi nxirrej nga nën rrënoja… Më pas Melissa 16 muajshe, vajza gazmore e motrës së saj, e cila sapo kishte hedhur hapat e parë disa javë më parë, u tërhoq, plotësisht e qetë. Të gjithë supozuan se ajo kishte vdekur. Por ajo mbijetoi, edhe pse ndoshta nuk do të ecë më kurrë. Shrapneli nga një raketë izraelite u fut në palcën kurrizore të Melissa-s, duke e paralizuar atë nga gjoksi poshtë.
Yasmeen mezi flet edhe sot. Lotët rrjedhin në fytyrën e saj ndërsa ajo flet me Al Jazeera-n.
“Të gjithë u vranë. Të gjithë,” tha ajo, duke folur nga Spitali Al-Aksa. “Të pesë vëllezërit e motrat e mia janë vrarë. Nëna ime. Dy tezet e mia. Vajzat e tyre, djemtë e tyre. Kunati im…”, thotë ai duke qarë.
Nga familja e saj e ngushtë, Yasmeen numëroi 32 anëtarë të vrarë, kryesisht gra. Babai i Melissa-s, prindërit e tij, motrat dhe fëmijët e tyre u vranë gjithashtu, duke bërë gjithsej 68 anëtarë të familjes Joudah.
Një e ardhme e errët
Melissa ka nevojë të dëshpëruar për trajtim jashtë vendit, thotë shefi i departamentit ortopedik në Spitalin Al-Aksa.
“Ka disa copa në rruazën T12, si dhe fraktura të shtyllës kurrizore,” tha Dr. Ayman Harb, duke shtuar: “Për fat të keq, kjo do të thotë se ajo nuk mund të përdorë gjymtyrët e saj të poshtme. Vajza e vogël është fizikisht e qëndrueshme, por është e paralizuar nga gjoksi e poshtë. Gjithashtu, fizioterapia dhe mbështetja morale duhet të jenë hapi tjetër.”
Harb vuri në dukje se meqenëse copëzat janë ende në trupin e Melissa-s, ajo mund të jetë në rrezik për infeksion dhe komplikime, të cilat nga ana tjetër mund të çojnë në dështim të shumëfishtë të organeve.
“Tani jemi duke punuar në raste që nuk i kemi parë kurrë në tekstet tona mjekësore”, tha ai, duke shtuar se deri më tani ka pasur 12 pacientë të paralizuar nga sulmet izraelite.
I pyetur për shanset e Melissa-s, Harb ishte pesimist. “E ardhmja e saj do të jetë plot vuajtje”, tha ai troç.
Spitali, si objektet e tjera mjekësore që ende funksionojnë në Rripin e Gazës, mezi funksionon me gjeneratorë diellorë dhe i mungojnë furnizimet dhe personeli mjekësor. Al-Aksa nuk është një spital i madh qendror si spitali al-Shifa, i cili aktualisht është nën sulm nga ushtria izraelite. Është ndërtuar vetëm për qytetin Deir el-Balah dhe ka vetëm 16 mjekë, të cilët tani po trajtojnë shumë më tepër pacientë sesa kapaciteti i tyre.
“Ne nuk kemi kohë për të qarë kur shohim pacientë të cilëve u është shkatërruar jeta,” tha Harb. “Çdo ditë ne punojmë në 30 raste të mëdha plus 15 të vogla nga ora 8 e mëngjesit deri në 3 të mëngjesit”.
“Gjithçka që më ka mbetur”
Nëna e Melissa-s ishte shtatzënë në muajin e nëntë. Associated Press raportoi se ajo filloi të lindë gjatë sulmit dhe u gjet e vdekur nën rrënoja, kokat e binjakëve të saj të pajetë dolën nga kanali i saj i lindjes.
Melissa, e cila tani është në shtëpi me tezen e saj Yasmeen në Deir el-Balah, po pret që të miratohet për t’u larguar nga Gaza përmes pikës kufitare Rafah me Egjiptin për të marrë trajtim të mëtejshëm mjekësor.
“Unë do ta vendos atë në zemrën time,” tha Yasmeen. “Ajo është gjithçka që më ka mbetur. Dhe dëshira ime më e madhe është që Melissa të ecë.” /tesheshi.com/
