Lidershipi – Udhëheqja

Udhëheqja përfshin marrjen e vendimeve të shëndosha – dhe ndonjëherë të vështira -, krijimin dhe artikulimin e një vizioni të qartë, vendosjen e qëllimeve të arritshme dhe sigurimin e ndjekësve me njohuritë dhe mjetet e nevojshme për të arritur ato qëllime.

Udhëheqësit gjenden dhe kërkohen në shumicën e aspekteve të shoqërisë, nga biznesi në politikë në rajon e deri te organizatat me bazë komuniteti.

Një lider efektiv zotëron karakteristikat e mëposhtme: vetëbesim, aftësi të forta komunikimi dhe menaxheriale, të menduarit kreativ dhe inovativ, këmbëngulje përballë dështimit, gatishmëri për të marrë rreziqe, hapje ndaj ndryshimeve dhe mendjemprehtësi dhe reagim në kohë krize.

Në biznes, individët që shfaqin këto cilësi udhëheqëse mund të ngjiten në pozicione drejtuese ekzekutive ose të nivelit C, si CEO, CIO ose president. Individë të rëndësishëm që kanë shfaqur lidership të fortë në industrinë e teknologjisë përfshijnë themeluesin e Apple Steve Jobs, themeluesin e Microsoft Bill Gates dhe CEO të Amazon Jeff Bezos.

Çfarë e bën një udhëheqës të madh?
Ekzistojnë përkufizime të shumëfishta të lidershipit, megjithëse përkufizimet e ndryshme përgjithësisht konvergojnë në teorinë se liderët e mëdhenj kanë aftësinë të marrin vendime strategjike dhe vizionare dhe të bindin të tjerët që t’i ndjekin ato vendime. Konsensusi është se udhëheqësit krijojnë një vizion dhe mund t’i bëjnë me sukses të tjerët të punojnë drejt arritjes së këtij qëllimi. Ata e bëjnë këtë duke vendosur drejtimin dhe duke frymëzuar të tjerët që të duan të kenë sukses në arritjen e rezultatit përfundimtar. Për më tepër, ata janë të aftë të emocionojnë dhe motivojnë njerëzit për të punuar drejt vizionit.

Me fjalë të tjera, udhëheqësit e mëdhenj dinë të frymëzojnë njerëzit dhe t’i bëjnë ndjekësit të kryejnë detyrat që arrijnë qëllimin e liderit.

Ish-presidenti i SHBA-së, Dwight D. Eisenhower e artikuloi këtë ide kur tha: “Udhëheqja është arti për të bërë dikë tjetër të bëjë diçka që ju dëshironi të bëni sepse ai dëshiron ta bëjë atë”.

Rëndësia e delegimit
Megjithëse termat udhëheqje dhe menaxhim përdoren ndonjëherë në mënyrë të ndërsjellë, ato nuk janë i njëjti koncept.

Siç u tha më parë, udhëheqja përfshin krijimin dhe artikulimin e një vizioni dhe frymëzimin e të tjerëve që të duan të punojnë drejt atij vizioni. Por udhëheqësit mund të mos jenë të aftë ose të përfshirë në menaxhimin e përditshëm të punës së nevojshme për ta kthyer atë vizion në realitet.

Menaxhimi, nga ana tjetër, është mbikëqyrja e hapave taktikë të nevojshëm për të përfunduar punën e nevojshme për të arritur në fakt objektivin.

Udhëheqja shpesh kërkon që liderët të marrin përsipër disa detyra menaxheriale, por udhëheqësit e mirë e kuptojnë se pikat e tyre të forta janë të ndryshme nga ato të shfaqura nga menaxherët e mirë, të cilët shkëlqejnë në artikulimin e hapave të kërkuar për të përfunduar detyrat dhe mbajtjen e njerëzve përgjegjës për arritjen e pjesës së tyre të punës së caktuar.

Programet e trajnimit / zhvillimit të lidershipit
Lidershipi kërkon që individët të zotërojnë disa tipare kryesore, të tilla si aftësi të forta komunikimi, karizma, këmbëngulje dhe ndjeshmëri.

Shumë individë kanë në thelb disa tipare lidershipi, por shumica e individëve duhet të zhvillojnë shumë, nëse jo të gjitha, karakteristikat që lidhen me lidershipin.

Ka shumë udhëzime, libra, klasa dhe konsulentë që synojnë të ndihmojnë individët të zhvillojnë këto tipare dhe, ndoshta më e rëndësishmja, të kuptojnë se cilat tipare janë më efektive në cilat rrethana dhe me cilat ekipe.

Disa njerëz mund të zhvillojnë aftësi udhëheqëse përmes përvojave të tyre të përditshme. Për më tepër, disa njerëz nuk mbajnë asnjë pozitë autoriteti ose tituj biznesi, megjithatë ende demonstrojnë lidership nëpërmjet veprimeve dhe aftësive të tyre për të mbledhur njerëzit që të veprojnë sipas vizioneve të tyre për diçka më të mirë se status quo-ja.

Teoria e lidershipit
Ashtu siç ka përkufizime të shumta të lidershipit, ekzistojnë shumë teori të ndryshme të lidershipit. Këto teori shpesh grupohen në kova bazuar në idetë që pretendon secila teori.

Për shembull, një grup është Teoria e Njeriut të Madh, një kategori që filloi në shekullin e 19-të dhe thekson se udhëheqësit e mëdhenj ishin njerëz të lindur për këtë detyrë. Një grup tjetër është Teoria e Tipareve, e cila daton në mesin e shekullit të 20-të dhe gjithashtu përqendrohet në idenë se disa njerëz kanë lindur me tipare që i bëjnë ata udhëheqës të mëdhenj, si integriteti dhe vetëbesimi.

Gjysma e dytë e shekullit të 20-të pa ardhjen e disa kategorive të tjera. Ato përfshijnë lidershipin situativ, ku stili i lidershipit rregullohet në bazë të gatishmërisë ose nivelit të aftësive të ndjekësve në një situatë të caktuar, dhe teoritë e paparashikuara, në të cilat lidershipi efektiv varet nga të pasurit e liderit të duhur për situatën e duhur; teoritë e lidershipit transaksional, në të cilat liderët shpërblejnë ose ndëshkojnë ndjekësit për të arritur rezultate; dhe teoritë e lidershipit transformues, ku liderët ndihmojnë në transformimin e ndjekësve përmes shembullit.

Stilet e lidershipit
Në mënyrë të ngjashme, ekspertët e lidershipit besojnë se ekzistojnë lloje të ndryshme të stileve të lidershipit dhe se disa liderë kanë një stil të vetëm dominues, ndërsa liderë të tjerë përdorin stile të ndryshme në situata të ndryshme ose me ndjekës të ndryshëm.

Stilet e lidershipit të identifikuar zakonisht përfshijnë afiliativ, autoritativ, stërvitës, shtrëngues, karizmatik, demokratik, inovativ, komandues dhe kontrollues (ose burokratik), laissez-faire, pacesetter (ose transaksional), shërbyes, situativ dhe transformues.

Nga : MARY K. PRATT

Përktheu : EKONOMIA ISLAME