Kush punon për të realizuar premtimin e rrejshëm?!
Para Hertzlit
Si filloi lëvizja sioniste që e këkronte Palestinën dhe e konsideronte tokë çifute dhe nga erdhën ndenjat botës se premtimi që ia ka dhënë All-llahu Ibrahimit [alejhis-selam] është për çifutët e jo për muslimanët?!
Ajo që kemi dëgjuar dhe që lexojmë në studimet historike e shohim se qenka Hertzli dhe çifutët.
Mirëpo realiteti është krejtësisht tjetër. Të parët që kanë filluar thirjen për tubimin e çifutëve në një vend dhe zbatimin e lajmërimeve të Tevratit, kanë qenë krishterët, para çifutëve dhe para lëvizjes sioniste katër shekuj. Nëse nuk e kuptojmë këtë realitet, nuk do të mundemi të kuptojmë qëndrimin e perendimit në përgjithësi dhe të Amerikës në veçanti ndaj këtij konflikti që jemi duke e jetuar. T’i bëjëm një retrospektivë historisë së kaluar dhe do të shohim këtë që e thamë.
Malarja e zezë
Si kanë qenë çifutët në europë?
Çifutët janë të mallkuar në Inxhil (Ungjëll), por edhe më parë All-llahu i ka mllkuar:
“Ata që mohuan të vërtetën nga beni israilët, u mallkuan prej gjuhës së Davudit dhe të Isait, të birit të Mejremes. Kështu u veprua sepse kundërshtuan dhe e tepruan”.(El-Maide: 78).
Mirëpo pse ata janë të mallkuar, vëllezër të derrave dhe majmunave, adhurues të viçit dhe thithës së gjakut, nuk është shkaku i vetëm për armiqësinë e të krishterëve, por te krishterët çeshtja është edhe ma e madhe, ata nuk i akuzojnë çifutët për mohim të All-llahut ose për vrasje të pejgamberëve, por për vrasje të Zotit, sipas tyre, i lartësuar qoftë All-llahu dhe të vërtetën e thotë kur thotë:
“Po ata as nuk e mbytën as nuk e gozhduan (nuk e kryqëzuan në gozhda), por atyre u përngjau”. (En-Nisa: 157). Prej këtu filloi armiqësia e cila kurrë nuk u ndal mes kishës papoiste në Romë dhe çifutëve, ata i mallkonin dhe i armiqësonin në mënyrë të çuditshme dhe të madhe…
prej gjërave të çuditshme në këtë kontekst është se në një periudhë në perendim u përhap një malarje i rezikshmë, këtë malarje ata e quanin “malarja e zezë”, sepse ishte shka për të vdekur me miliona njerëz dhe shumë qytete dhe fshatëra u bënë ta varfura. Në këtë kohë, Papa, nxori deklaratë publike ku për këtë malarje i akuzonte çifutët si shkaktarë të sajë!
Pra, çdo fëlliqësirë që ndodhte në botë ose e keqe iu mvishej çifutëve, andaj Papa ndërmori një akcion për të pastruar shoqëritë europjanë nga çifutët. Ky akcioni zgjati në shekullin e 13, 14 dhe 15. Me këtë akcion u pastrua Britania, Gjermania, Franca dhe shumë shtete europjanë prej çifutëve, pasiqë i shikonin se krijesat më të këqija dhe më të rezikshme, ata edhe janë të tillë. Ah sa mirë do të ishte po të kishin vazhduar këtë proces të pastrimit!
Çifutët duke ikur nga ferri europjanë shkuan dhe gjetën strehim në Andaluzinë muslimane. Mirëpo kur të krishterët ngadhnjyen ndaj muslimanëve dhe e morën Madridin, atëherë ata ndërmorën akcion të ashpër kundër muslimanëve, gjë e cila i kaploi edhe çifutët, me ç’rast ata u shpërngulën në vilajetet Osmane, sidmos në Greqi.
Në këtë etapë kohore, ndodhën dy ndodhi të mëdha, një gjeografike kurse tjetra fetare. Me përzierjen e këtyre dy elementeve, u krijua forca më e madhe që e armiqësonte islamin dhe premtimin e All-llahut të Vërtetë, duke vepruar për të realizuar premtimin e rrejshëm dhe duke i bërë parapregaditje për ardhje të Mesihut Dexhall, ai shtet është Shtetet e bashkuara të Amerikës. Kurse këto dy ndodhi janë:
– Zbulimi i Amerikës;
– Dalja në shesh të lëvizjes protestante.
Protestantët
Protestantët i kundërvihen Papës, kryetarit të katolikëve dhe nuk i nënshtrohen. Ata besojnë se njerëzit nuk ka mundësi të jenë ndërmjetësues mes tyre dhe Zotit dhe thonë: secili njeri duhet të lexojë vetë biblën, librin e shenjtë dhe drejtpërsëdrejti ta zbatojë. Ata refuzojnë që vetëm njerëzit kishtarë të kenë mundësi për ta mësuar fenë dhe për ta komentuar Ungjëllin. Ata në këtë janë ndikuar prej muslimanëve nëpërmjet kontakteve që i kanë pasur mes vehte gjatë luftave të kryqzatave. Ata atëherë panë se muslimanët, secili prej tyre vet e lexon Kur’anin dhe askush nuk ndëmjetëson mes tyre dhe Zotit të tyre.
Kur filluan njerëzit ta pasojnë këtë besim, filluan që vetë ta lexojnë Tevratin, kurse Martin Luteri, lideri i protestanizmit, e përktheu Tevratin në gjuhën Gjermane dhe Angleze, për këtë edhe më së tepërmi u përhapë kjo lëvizje në Gjermani dhe Britani. Këta njerëz i besuan tekstualisht librit të shenjtë dhe pagabueshmërisë së Tevratit dhe se çdo shkronjë e Tij është e vërtetë dhe prej Zotit. Për këtë, ata filluan t’i lexojnë tekstet e premtimit të dhëna Ibrahimit dhe Jakubit, të cilat i përmendëm më lartë, ata u besuan këtyre teksteve dhe se doemos duhet t’i zbatojnë, kurse ia kthyen shpindën komenteve të Papës dhe jerëzve të kishës mbi marëdhënjet me çifutët.
Çifutët u gëzuan me këtë lëvizje dhe gjetën për vehte rrugëdalje dhe shansë për hakmarrje nga Papa dhe pasuesit e tij dhe ti futë krishterët në përleshje mes tyre. Për këtë, ata i shfrytëzuan kurthet, dinakërinë dhe pasurinë për ta përhapë këtë lëvizje.
Kështu, në mënyrë graduale, filluan të përmirësohen marëdhënjet mes çifutëve dhe të krishterëve saqë të krishterët filluan të besojnë se Palestina është toka e premtuar e çifutëve dhe se e kanë detyrë fetare realizimin e këtij premtimi.
Çifutët këto parime i përhapën në të gjitha frakcionet krishtere.
Dy shekujt e fundit ishin dëshmitarë të luftave të papara në histori mes sekteve në Europë, kurse Amerika u zbulua në kohë kur luftohej vrazhdë dhe egër protestanizmi nga katolikët, gjë e cila i detyroi të shpërngulen në botën e re. Filluan të shkojnë grupe grupe, saqë edhe sot ata e përbëjnë numërin ma të madhë të banorëve të Amerikës. Ata dolën nga Europa me shpirt fetar tevratik dhe kur hynë në Amerikë ishin optimist sepse kjo o ngjante daljes së izraelitëve nga Egjypti dhe hyrjes në tokën e shenjtë. Andaj edhe filluan t’i emërtojnë qytetet e reja në Amerikë me emra nga Tevrati, duke menduar se kjo tokë e re është përgëzim me të cilin është duke i përgëzuar Zoti qysh në dunja. Kjo ishte shkak që shoqëria amerikane të bazohej në baza protestante tevratike, siç e treguam kur i cituam fjalët e Karterit.
Ndoshta tani kuptuat fillimin e përgjigjes së pyetjes suajë, pse vetëm në këtë shekull të krishterët punojnë për të realizuar premtimin e çifutëve dhe të shndërrohen prej njerëzve që i kanë shtypër në njerëz që u shërbejnë?! Tani kuptuat pse Amerika ishte shteti i përgaditur për të futur në gjirin e sajë qeverinë e mesihut Dexhall, të premtuar në këtë vit, vitin 2000!.
Dy sionizma
Lëvizja protestante dhe tevratizmi në te, ishe nisja e idesë së sionizmit krishterë para se të fillon ideja e sionizmit çifutë. Ata përvehtësuan idenë e kthimit të çifutëve në Palestinë, si hyrje e kthimit të Mesihut që sipas disave duhej të jetë në fillim të këtij shekulli, siç treguam më parë.
Njëriu më i njohur i kësaj lëvizjeje në Amerikë ishte Blakstoni. Këtë njeri e përkujton Izraeli. Ky njeri nuk ka qenë çifutë, por ka qenë protestantë, është lindur në vitin 1841 dhe ka thërritur në sionizëm shumë kohë para Hertzlit, në librin e tij “Isa është duke ardhur”. Ky libër është përkthyer në më shumë se 48 gjuhë. Është përkthyer edhe në gjuhën hebreje, është botuar disa herë dhe janë shitur më shumë se një milion kopje. Ishte libri më i përhapur në perendim gjatë shekullit të nëntëmbëdhjetë.
Rezymeja e mendimit të Blakstonit është: populli çifutë ta kthen përjetë tokën e Kenaanit. Pas kësaj Blakstoni me ndihmën e përkrahësve të tij arriti bëjë një deklaratë, të cilën e kanë nënshkruar më shumë se 413 personalitete të rëndësishme amerikane, parlamentarë, gjykatës, avokat e të tjerë dhe ia dorëzuan Benjamin Herisonit, ku kërkonin prej tij që të shfrytëzon mundësitë e tija për të realizuar kërkesat e izraelitëvë që të kthehen në tokën Palestineze. Kjo deklaratë është dorëzuar në vitin 1891.
Në Britani, në kohën e Viktorisë, protestantët kishin bërë një sanduk të cilin e kishin emërtuar “Sanduku i zbulimit të Palestinës”, kurse kryetar i këtij sanduku ishte kryetari i episkopëve, Kanterberi, i cili konsiderohej episkopi më i madh në Britani. Me qëllim që të zbulohen kufinjtë dhe shenjat e tokës së premtuar, ashtu siç përmendet në Tevrat.
Pas këtij erdhi Belfori, pronar i premtimit të njohur. Ajo që ka shkruar mbi jetën e tij, vajza e motrës së tij, thotë: “Ai besonte thellë në Tevrat, e lexonte dhe i besonte tekstualisht. Si rezultat i këtij besimi në Tevrat e deklaroi këtë premtim”. Në kohën e këtij njeriu, oremier i qeverisë së Britanisë ishte Liud Xhorxh, i cili thoshte për te:
“Ai është sionist dhe i beson asaj që gjindet në Tevrat se çifutët medoemos duhet të kthehen në vendin e tyre, sepse kthimi i çifutëve është parathënje e ardhjes së mesihut”.
Ka shumë argumente që tregojnë se sionizmi krishter është shumë para sionizmit çifutë. Do të përmednim vetëm thënjen e Hajim Vajzmanit:
“Prej shkaqeve kryesore që të fitojnë çifutët premtimin e Belforit nga Britani që të themelojnë shtetin e fortë izraelit, janë ndenjat e popullit britanez të ndikuara nga Tevrati”.
I biri i kujdestarit të kishes
Pas kësaj kohe doli në skenë Velsoni, i cili ishte kryetar i Amerikës gjatë luftës së parë botërore, ku arabët luftonin në anën e aleatëve. Ky njeri thotë:
“I biri i kujdestarit të kishes duhet të jetë i fuqishëm që të ndihmon për tua kthyer tokën e shenjtë popullit çifutë”.
Disa shkrime çifute thonë për te: “Kryetari Velson ishte i përpikshëm në sionizëm. Ai i jepte rëndësi të veçantë mendimit sionizt krishter, aq sa nuk i shihte rezultatet morale, politike dhe fetare të programit sionist”.
Prej gjërave që të habisin dhe të shtyjnë të qeshesh është edhe fakti, sikurse tregon një shkrimtarë: “Velsoni, kryetari i shtetit më të madhë që pretendon kulturë të gjërë, mendonte se në botë ka 100 milion çifutë, në kohë kur ata nuk arrini as 11 milion”.
Shikoni se si e kanë edukuar që të nguliten në mendjen e tij këto informata!
Në kohën e Velsonit dhe pas tij doli në skenë një njeriu shumë i rëndësishmë në politikën amerikane. Ishte kryetar i komisionit për marëdhënje të jashtme pranë Kongresit amerikan, pas luftës së parë botërore. Ky njeri në fjalimin e tij që e mbajti në Boston në vitin 1922, mes tjerash tha:
“Është për tu lavdëruar fëshira e popullit çifutë në mbarë botën që të kenë vatan nacional për individët e kombit të tyre që dëshirojnë të kthehen në vendin që ka qenë djep i tyre dhe ku kanë jetuar dhe vepruar me mijëra vite. Unë nuk kam mundësi të duroj mendimin se Kudsi dhe Palestina janë nën sundimin e Muhamedanëve”.
Ky është fjalimi i kryetarit të komisionit për marëdhënje me jashtë pranë kongresit amerikan, fjalim të cilin e ka mbajtur 26 vjet para se të themelohet shteti Izraelit, ku e përforcon idenë se ai nuk mund të toleron që Kudsi dhe Palestina të mbesin në sundimin e muslimanëve!!
Këtë e përmednim që të kuptojmë se para se të fillojnë të kthehen çifutët me të madhe, të krishterët besonin se medoemos të themelohet “Izraeli” në Palestinë.
Një rezultat tjetër bashkëkohorë protestant ishte se në Amerikë doli në shesh një ringjallje e madhe fetare, ishte ringjallje dhe ashtu e emërtonin, e cilësonin si fundamentalizëm, fundamentalizëm ungjëllor. Duhet të ndalim dhe të flasim mbi këtë ringjallje që të shohim se çfarë neglizhence na ka kapluar neve muslimanëve, sidomos mediumet tana të cilat nuk na i paraqesin këtë fytyrë të civilizimit amerikan, vend i nihilizmit, sekularizmit dhe atezimit.
Medoemos të flasim më gjërësisht rreth kësaj ringjalljeje ose fundamentalizëm, i cili e mer përsipër realizimin e premtimit të rrejshëm, ndikon në udhëheqjen e politikës amerikane dhe opinionit të përgjithshëm amerikan dhe e përkrahë plotësisht shtetin çifutë, që të njohim ideologët dhe veprat e tyre.
Ringjallja ungjëllore- inxhilore
Libri që ta njofton Amerikën, libër i cili shpërndahet në secilën atashe kulturore amerikane, me titull “Amerika sot”, thekson se amerikanët nuk janë popull jofetar, ashtu siç mendohet”. Normalisht, pasiqë feja e tyre është e lirë dhe e gjërë, mjafton t’i besosh kishës që të jeshë anëtar i sajë.
Statistikat tregojnë se shteti krishter ma fetarë në botë është Irlanda, e pastaj Amerika.
Instituti Xhalob për statistikë tregon se më shumë se 94% prej banirëve të amerikës besojnë në Zotin, normalisht sipas besimit të tyre, dhe se 71% prej banorëve të sajë besojnë në ringjallje, sipas akides së ungjëllit. Disa statistika tjera thonë se se numri i anëtarëve të kishës në SH.B.A., gjatë vitit 1970 ka aritur në 131 milion, kurse në vitin 1980 është ritur në 135 milion, kurse në dy vitet pas 1980 ka këcyer në 139 milion e 600 mijë.
Sa shpenzojnë këta njerëz për kishen? Sipas statistikave që i kemi, në citin 1982, kjo konsiderohet statistikë e vjetër, ata shpenzojnë 60 mijë milion dollarë, kurse libri në fjalë “Amerika sot” e tregon gjysmën e kësaj cifre. Mirëpo prap se prap kjo është shumë.
“Revista botërore për studime të misionarizmit” ka publikuar se në vitin 1979 lëmoshat që janë dhënë për kishën, për qëllime të misionarizmit, kanë arritur në 151 mijë milion dollarë, domethënë në Amerikë dhe vendet tjera. Kurse kjo cifër në vitin 1990 është ngritur në më shumë se 180 miliard. Ata vetëm për ta kryqëzuar Somalinë kanë përgaditur 196 miliard.
Universitetet dhe shkollat
T’i shohim universitetet, shkollat dhe rrjetin e televizionit në Amerikë…Sa mendoni se janë? Mos mendoni se ringjallja krishtere është si kjo ringjallje e jona islame, e cila nuk ka as revistë, as gazetë, as radio stacion, e mos të flasim për ndonjë program televiziv satelitor!! Jo, ata posedojnë kisha, udhëheqin me qindra shkolla, universitete dhe institute në Amerikë. Në vitin 1981-82, numri i instituteve të arsimit të lartë ka arritur në 1948 institute. Vallë, sa mund të jenë tani?!
Sa i përketë shkollave, ata në vitin 1954 kishin 123 shkolla, kurse në vitin 1980 arriti numri në më shumë se 18 shkolla.
Nuk është gjë e re nëse themi se universitet kryesore dhe më të mëdha në Amerikë janë themeluar në bazë fetare protestante siç është Harvardi, Xhorxh Tauni, Bilori, Denveri, Bostoni, Velli, etj..
Si rezyme mund të themi se fundamentalistët evangjelistë në amerikë kanë më shumë se 20 mijë shkolla, institute, fakultete dhe me miliona nxënës, të cilët e mësojnë Tevratin dhe të gjithë i besojnë këtij besimi tevratik që e përmendëm në fillim.
Kryetarë dhe priftërinjë
Prej argumenteve me të cilat vërtetohet se amerika është fetare, është fakti se para Bushit dy kyetarët kanë qenë nga rradhët e fetarëve konzervativë, Karteri dhe Regani. Karteri ishte i përpiktë në kishën evangjeliste, kurse deri më sot ai ka mbetur misionar, duke udhëtuar mes Afganistanit, Sudanit dhe vendeve tjera duke e mbrojtur msionarizmin dhe duke e luajtur rolin e misionarit. Këtë e di secili që i përcjellë lajmet e tija. Është misionar dhe prift. Kurse kryetari që erdhi pas tij, Regani, përmendëm për te së në një kampanjë zgjedhore më shumë se 11 herë ka thënë se i beson parashikimeve të tevratit dhe betjës se Hermexhdunit.
Edhe një fakt ndihmon për të përforcuar konkludën se amerika është shtetë fetar. Statistika tregon se librat më të shitur janë librat fetarë, kështu që në vitin 1984 një e treta e tregut të librit të shitur ka qenë tregu i librit fetar, kanë kushtuar një miliard dollar, kurse i kanë blerë 37 milion blerës.
Mediumi fetar
Ajo që të habitë edhe ma tepër ndikimi i fesë në mediumin amerikan. Stacionet televizive dhe të radios janë përplotë bisedë për tevratin dhe figurat e tijë, kurse revistat janë përplotë me fotografitë e figurave më të spikatura kishtare siç është Xheri Graham, Xheri Vilijam, etj. Këta figura dhe siç është Svegarti, i cili dështoi në debatin që e pati me Ahmed Dedatin, kanë publicitet më të madhë se sa që kanë figurat e kinemasë dhe sportit. Disa statistika tregojnë se numri i përcjellësve të programeve fundamentaliste fetare gjatë vitit 1980 kanë qenë 47% e banorëve të amerikës. Ata çdo javë hapin radiostacion të ri, kurse çdo muaj stacion televiziv të ri. Kjo statistikë para disa viteve, vallë tani si është situata?!
Në Amerikë ekzistonë një ligë e njohur, quhet “Liga nacionale e puntorëve të radiostacioneve fetare”. Kjo ligjë është themeluar në vitin 1944, atëbotë ka pasur vetëm 49 stacione, kurse në vitin 1980 numri i stacioneve ka arritur në 800, kurse vitin 1982 u bënë 1000 stacione që prodhojnë dhe organziojnë program fetar.
Pasi u zgjërua kaq shumë kjo ligë, që nga viti 1980 ka filluar të mbajë kongres vjetorë për anëtarët e sajë. Në këtë kongres mbahet liturgji mëngjesi në interes të “Izraelit”. Lëvizja fundamentaliste krishtere i zotëron të gjitha rrjetet e video dhe audio kishave, kurse dy yjet e këtyre programeve, Xheri Folijol dhe Pat Robertson marin më shumë donacione sesa dy partitë kryesore në Amerikë, ai demokrat dhe ai republikan.
Krejt këto fakte janë nga gazetat amerikane. Lëvizja fundamentaliste amerikanë është bërë fenomen politik i shekullit njëzet dhe shumë sociolog dhe psikolog janë duke e analizuar këtë fenomen.
Video kishat
Të habit televizioni fetar në amerikë. Aq shumë programe fetare ka që nuk mundet ti numërojmë. Mirëpo liga e tyre thotë se ka 1000 radiostacion televiziv dhe të radios që punojnë në koordinim mes tyre, programe që u ofrohen 115 milion njerëzve në javë ose 14 milion njerëz i shikojnë video kishat. Kurse disa studime thonë se dhjetë video kishat më të mëdha i shikojnë 40% të atyreve që shikojnë televizionin amerikan.
Normalisht këtu e gjenë dallimin mes lehtësisë së islamit dhe vështirësisë së feve tjera. Neve na është bërë toka xhami dhe pastërti, kurse ata për tu falë u duhet kishë, atëherë këta thanë, ne ju vijmë me kishë në shtëpi, duke bërë video kisha. Në çdo moment që do të hapish televizionin do ta shohish kishën para vehtes. Kështu familjet amerikane shkojnë në kishë duke e hapur programin televiziv që paraqet video kishë.
Instituti Xhalob për statistika thotë se në vitin 1982 52 milion amerikan shikojnë programe të video kishës ose të ma shumë video kishave. Kurse në vitin 1983, kur u zbulua Aidsi u ritë numri në 60 milion njerëz.
Në një studim vëzhgues që e ka bërë “organizata e radiostacioneve të shteteve islame” me qendër në Xhide mbi radiostacionet misionare, tregojnë se vetm në Amerikë ka 38 stacione televizive, 66 kompani për Tv kablorë dhe 1400 radiostacion. Katër stacione televizive prej tyre, për çdo program kanë buxhet më shumë se 50 milion dollar në vjet. Le të krahasojmë këtë me realitetin e mediumeve islame?!
Programe e programe
Kjo energji e mediumeve tani ka filluar të shfrytëzojë edhe satelitët. Parashihet se gjysma e këtyre stacioneve janë duke i përdorur satelitët, kjo sipas informatave të vitit 1985, kurse tani sigurisht se të gjitha stacionet janë satelitorë. Domethënë mbarë bota i shikon dhe dëgjon.
Sipas listës do ti shohim programet kryesore, udhëheqësit dhe numrin e atyreve që i përcjellin.
Emri i programit dhe udhëheqësit të programit Emitimi Përcjellës javorë Përcjellës mujorë
“The 700 club”“Klubi 700”Pat Robertson Ditor 4.420.000 16.300.000
“Veekly Crusade”“Kryqzata javore”Jimmi Svaggert Javorë 3.640.000 9.254.100
“Hour of Pover”“Një orë fuqi”Robert Shuller Javorë 2.720.000 7.641.000
“Praise the Lord”“Lutjuni Zotit”Jim Bakker Ditor 2.462.100 5.773.200
“Expect a Miracle”“Pritni mrekulli”Oral Roberts Javorë 3.037600 5.773.200
“Old-time Gospel Hour”“Një orë kohë për Inxhilin”Jerry Fal vell Ditor 1.870.000 5.603.400
Programi i Kenneth Copland- it Javorë 1.782.900 4.924.200
“A study in the Vord”“Studime mbi Fjalën”Jimmi Sveggart Ditor 1.867.800 4.584.600
“Day of Discovery”“Dita e zbulimit”Paul V. Gorder Javorë 1.443.300 4.075.200
Programi i Rex Humbard- it Javorë 1.613.100 3.735.660
Në këtë kontekst duhet ditur se edhe në lëminë e kinematografisë jipen ma shumë se 100 milion dollarë për prodhim kinematografik në Holivud, të cilat prodhohen në sipërmarjen me emër GENIUS, e cila ka prodhuar 15 filma me përmbajtje të marur nga Kapitulli i Zanafillës dhe 18 filma nga ungjëlli i Lukës.
Xhimi Svegarti thotë: “Ndiej se Amerika është e lidhun me një litar të lindes sekret me Izraelin. Kjo lidhje kthehet, sipas bindjes time, gjatë kohë para se të zbulohet amerika, ashtu sikurse edhe idea çifuto-krishtere kthehet në Izrael dhe te premtimi i Zotit dhënë atij, premtim i cili e kaplon edhe Amerikën. Sepse Zoti akoma thotë: Unë e bekoj ate që e bekon Izraelin dhe e mallkojë atë që e mallkon. Prej dhuntive të Zotit ndaj Amerikës është edhe fakti se kjo akoma është e fuqishme, kurse unë jam i bindur se kjo ka të bëjë me përkrahjen që ia jep Izraelit dhe i lutem Zotit që përherë t’i jep mbështetje Izraelit.
Në vijim do të flasim shkurtimisht për disa figura kryesore të fundamentalistëve krishterë
1- Jerry Fal Vell
Ky është njeriu më autoritativ dhe me ndikim më të madh. Ky njeri posedon një organizatë me emrin “shumica morale”. Ai ka thënë:
– Përkrahja që duhet t’ia jep Amerika Izraelit, nuk është vetëm në interes të Izraelit, por edhe në interes të Amerikës.
Ky njeri në fillim i thëritke njerëzit të jenë të krishterë, pasë një kohë filloi të thotë se Amerika duhet të jetë republikë krishtero-çifute.
Ai thotë: të dalësh kundër Izraelit domethënë të dalësh kundër Zotit.
Duke folur për premtimin e dhënë Ibrahimit para katër mijë viteve ai thotë: Për këtë Amerika duhet vazhdimisht ti ndihmon izraelit edhe materijalisht edhe ushtarakisht.
Kur u themelua Izraeli në vitin 1948 ai këtë nuk e konsiderjë vetëm çelës të parashikimeve të tevratit, por:
“Kjo është shenjë se Zoti e ka bekuar dhe ia ka përmbushur premtimin”.
Këtij nuk i mjaftojnë vetëm kufinjtë momentalë të Izraelit, por i kërkon edhe vendet tjera arabe, prej Nilit deri në Eufrat. Ai në programin e tij “Një orë kohe nga Ungjëlli” kur çifutët sulmuan Libanin dhe okupuan bejrutin në vitin 1982, tha: “Kapitulli i zanafillës në Tevrat thotë se kufinjtë e Izraelit do të jenë nga Nili deri në Eufrat dhe gjithë kjo tokë është tokë e premtuar”. Sipas tij toka e premtuar kaplon: “Irakun, Sirinë, Turqinë, Saudinë, Egjyptin, Sudanin, Libanin, Jordanin dhe Kuvajtin”. Ata e konsiderojnë krejt këtë tokë të Kenaanit dhe si e tillë e krejta i takon izraelitëve.
Ky njeri është mik i ngushtë i Bushit, siç përmendëm më parë.
2- Poseduesi i linjës 800
Ky është njeriu i dytë si figurë televizive fetare. Ky njeri ka stacion televiziv që i mbulon më shumë se 60 shtete dhe përdorë satelitë. Ky njeri thotë se i vijnë më shumë se 4 milion biseda telefonike nëpërmjet numrit falas 800. këto biseda përmbajnë përgjigje fetare, konsultime, udhëzime kishtare etj.
Ky njeri në vitin 1988 kandidoi vetveten për kryetar të Amerikës si kundërkandidat i Bushit, mirëpo ndërkohë e tërhjeku kandidaturën.
Kjo është situata me fundamentalistët krishterë, mirëpo politika është e ndaluar për fundamentalistët islamik.
Ekziston një stacion i njohur televiziv, CBN, të cilin e posedon Pat Robertsoni dhe grupi i tij evangjelist fundamentalist, i cili punon 24 orë dhe është e përqëndruar në këshilla fetare. Posedon edhe Universitet me të njejtin emër.
Njujork Tajmsi thotë se në mendjen e Pat Robertsonit nuk gjindet asgjë tjetër përveç se ditët e fundit të kësaj bote, ardhja e Mesihut dhe neteja e madhe e Hermexhdonit. Ky njeri ka pritur ardhjen e Mesihut ne këtë vitë, duke e arsyetuar këtë se themelimi i shtetit Izraelit është signjal i numërimit tatëpjetë dhe se me lindjen e Izraelit parashikimet biblike do të realizohen në mënyrë të shpejtë.
Ai thotë se arabët janë armiqtë e Zotit dhe se nuk mundemi të jemi të drejtë me Palestinezër përderisa këtë e kërkon vullneti i Zotit.
Me rastin e sulmit të Izraelit kundër Libanit, themeloi stacion televiziv, të cilin e emërtoi “Ylli i shpresës”. Ky stacion e emitonte programin nga pjesa e cila ishte nen okupimin izraelit dhe nën komandë të forcave kolaboracioniste. Në hapje të këtij programi thoshte:
“Kur’ani dhe mësimet islame nuk mundet të përmbushin kërkesat shpirtërore të njeriut. islami është duke përjetuar momente të vështira ku është ndare mes vehte”. Ai thotë: “edhe pse të shumtë janë ata që kanë ndenja të thella negative, mirëpo kohën e fundit kanë filluar të pranojnë mesazhin e ungjëllit, nëse u ofrohet nëpërmjet televizionit”.
Ky njeri ka qenë në shoqërim të Bushit në udhëtimin e tij në Sudan, në vitin 1985, kur u bë marëveshja Amerikano-Sudaneze për ekstradimin e çifutëve Flasha nga Sudani për në Izrael. Ai ka orgnizuar edhe aeroplanë për udhëtimin e çifutëve nga Libani për në Izrael. Ky njeri nuk është çifutë është kirshter fundamentalistë, evangjelist.
3- Xhorxh Otson
Ky është njeriu i tretë në radhët e fundamentalistëve krishterë. I besojnë tekstualisht tevratit dhe besojnë në themelimin e Izraelit si hyrje për ardhjen e dytë të Mesihut. Ky njeri plotësisht i përkrahë çifutët në një reklamë të tijë thotë: “ne jemi të detyruar ti sigurojmë siguri Izraelit ashtu sikurse besojmë se krejt toka e shenjtë është trashëgimi e popullit çifutë, nuk ka mundësi ta mer ndokush tjetër ose të bëhen ndryshime. Kjo është premtimi që ia ka dhënë Zoti Ibrahimit, Is’hakut dhe Jakubit, dhe kurë nuk është anuluar”.
4- Majk Ivanz
Edhe ky njeri ka marëdhënje miqësore me Bushin, është njeriu më ekstrem prej të krishterëve. Ky mendon se Amerika me të gjithë forcën e vet duhet të ndihmojë në krijimin e Izraelit dhe se kjo vepër është për hirë të Zotit, në shenjë të përkrahjes së Fjalës së Zotit. Posedon program i cili emërtohet “Izraeli është çelësi i mbetjes së Amerikës”. Ky program emitohet një orë në ditë, në përmbi 50 stacione dhe mbi 25 shtetet amerikane.
Ky njeri thotë: “Nëse Izraeli lëshon pe nga bregu perendimor, kjo do t’i sjellë shkatërrimin Izraelit dhe Amerikës pas sajë. Nëse Izraeli ua jep Palestinezëve bregun perendimor, kjo do të thotë përgënjeshtrim të premtimit hyjnor në tevrat, kurse kjo do të shkakton shkatërrimin e Izraelit e më vonë edhe të Amerikës, nëse e sheh se është duke kundërshtuar Librin e Zotit dhe e konfrimon në këtë vepër.
Ky njeri është shumë i shkathët në metodat e marketingut. Për këtë edhe e quan Kudsin, Kuds D.S. (Jerusalem D.S.) sikurse që amerikanët e qujanë Vashington D.S. që ta dallojna nga njësia federative Vashington. Me këtë ka për qëllim se Jerusalemi, domethënë Kudsi është qendër e Davudit. (david center).
Ai në deklaratën e tij me titull Jerusalem D.S. i drejtohet kryetarit amerikan edhe atij Izraelit duke u thënë:
“Ne besojmë se Kudsi është gjë e veçantë e Zotit të gjithmundshëm. Fjala e Zotit nuk pranon negociata. Ne besojmë se Librat e shenjtë e pranojnë Kudsin si kryeqytet shpirtëror të Izraelit dhe se Mesihu çifutë do t’i kthehet sërish”. Vazhdon dhe thotë: “Ne i besojmë fjalës së Zotit kur thotë: do ta bekojë ate që i bekon dhe do ta mallkojë ate që i mallkon. Ne besojmë se detyrë e amerikës është të qëndron në krah të Izraelit. Fjala e Zotit e pranon Kudsin, kurse ne jemi të obliguar të pranojmë fjalën e Zotit”.
Këtë deklaratë e kanë nëshkruar 1 milion amerikan dhe këto nënshkrime ia kanë dërguar edhe kryetarit amerikan edhe atij izraelit.
Sefer Havalee, 2000/11/4
