Ai ndërtoi themelet e një perandorie Islame që do të zgjerohej mbi 3 kontinente dhe do të sundonte për më shumë se 600 vjet.
Emri i tij ishte Osman dhe ai ishte themeluesi i Perandorisë Osmane.
Osman Gazi, djali i Ertuğrul, lindi në 1258, viti i rrethimit Mongol të Bagdadit. Babai i tij kishte sunduar një territor të vogël si Beu në Söğüt, duke mbrojtur kufirin e Seljukut kundër sulmeve bizantine.
Kur Ertuğrul Beu ndërroi jetë, Osmani u bë udhëheqësi i fisit Kayı dhe filloi të zgjerojë kufijtë e territorit të babait të tij. Osman Gazi u bë i njohur si ekspert në luftë dhe paqe. Mongolët që po bënin terror nëpër Anadoll, bënë që shumë refugjatë të gjejnë një shtëpi në Beylic të Osmanit, duke rritur numrin e luftëtarëve në fisin e tij.
Sipas legjendës, Osmani kishte një ëndërr në të cilën degët e një peme dilnin prej tij dhe përfshinin zona në Evropë, Azi dhe Afrikë. Një erë që fryu gjethet e pemës i drejtoi nga Kostandinopoja, kryeqytetit të ardhshëm të Perandorisë Osmane.
Rreth dhjetë vjet pasi u bë Bej, Osmani krijoi në mënyrë simbolike një shtet të pavarur kur ai refuzoi pagimin e haraçit perandorit Mongol dhe filloi një konflikt të gjatë për tokat bizantine.
Osmani dhe njerëzit e tij kapën kalatë dhe qytetet kryesore të Eskişehir, İnönü, Bilecik dhe përfundimisht Yenişehir, ku ai themeloi një kryeqytet për shtetin e ri otoman. Kjo u dha osmanëve një bazë të fortë për të rrethuar Bursën.
Megjithëse Osmani kishte fituar shpejt tokat që nga viti 1288, ato ishin kryesisht rurale me popuj nomadë. Viti 1326 shënoi një pikë kthese me vdekjen e Osmanit, i cili jetoi aq gjatë sa për të dëgjuar nënshtrimin e Bursës pas një rrethimi 5-vjeçar. Ai e bëri atë kryeqytetin e Shtetit Osman, i cili e bëri atë një lojtar kryesor në ngjarjet që prekin Lindjen e Mesme, Evropë dhe Afrikë.
Sipas historisë, kjo ishte këshilla e fundit i Osmanit për djalin e tij, Orhanin:
Djali im, po vdes dhe vdes pa pendim, sepse e lë një pasardhës të tillë si ti. Bëhu i drejtë, dashuroni mirësinë dhe tregoni mëshirë. Jepni mbrojtje të barabartë për të gjithë subjektet tuaja dhe zgjeroni ligjin e Profetit (saws). Këto janë detyrat e princave mbi tokë dhe në këtë mënyrë vien bekimet e Qiellit mbi ju.
Si sundimtar dhe komandant, Osman kishte besnikëri dhe respekt të madh. Ai dihej se ishte i drejtë në vendimet e tij dhe në trajtimin e tij ndaj të gjithë qytetarëve, pavarësisht përkatësisë etnike ose fesë.
Osmani urdhëroi të birin që ta varrosnin në Bursa. Varri i tij, ashtu si trashëgimia,
qëndron ende qindra vjet më vonë./KohaIslame.com/
