Kur flet heshtja, të gjitha gjuhët heshtin
Ata thonë se heshtja është gjuha e të mëdhenjve dhe mund të jetë edhe mbrojtje edhe falje ndaj injorantëve, dhe nganjëherë përsëri mund të jetë një barrë për shpirtrat njerëzorë.
Heshtja është vetëm në dukje heshtje, dhe në thelb të saj është zhurmë.
Ndonjëherë heshtja do të thotë një ikje nga një realitet i padurueshëm, dhe mund të jetë një mesazh i dërguar, por edhe një përgjigje. Heshtja mund të jetë gjithashtu një qortim.
Ka nga ata që e shohin heshtjen në mënyrë të paditur dhe pas çdo heshtjeje qëndrojnë një mijë histori të patreguara.
Kur heshtja flet, të gjitha gjuhët heshtin dhe të gjitha fjalët vdesin në praninë e saj.
Heshtja është ai mik i fshehur me të cilin kërkojmë strehim sa herë që situata jonë bëhet e vështirë dhe e shqetësuar, dhe ne nuk jemi në gjendje të zbulojmë gjendjen tonë dhe të flasim.
Heshtim nga detyrimi, heshtim nga pikëllimi, heshtim nga frika, heshtim nga padrejtësia, heshtim nga zemërimi, heshtim nga dobësia.
Por gjithashtu, ne jemi të heshtur për shkak të dashurisë, ne jemi të heshtur për shkak të mallit, ne jemi të heshtur për shkak të trishtimit
Të gjitha këto janë cilësi dhe kuptime të një tipari të quajtur heshtje, e cila shpesh ngatërron edhe mendjet më të mëdha.
Dhe ka mjaft mençuri dhe dobi në heshtje nëse e dimë se heshtja është siguri dhe shpëtim nga pasojat e fjalës në këtë botë dhe shpëtim nga llogaria për shkak të fjalëve në Ahiret.
Hoxhë Abdusamed Nasuf Bushatliç ( Bushatliu)
