Kievi vazhdon të qëndrojë në mënyrë provokative si kryeqyteti i lirisë në Evropën Lindore. Forcat ruse kanë humbur tashmë më shumë njerëz në konflikt sesa Shtetet e Bashkuara në luftën 20-vjeçare në Afganistan.
Sipas qeverisë ukrainase, rreth 5,300 ushtarë rusë kanë humbur jetën në gjashtë ditët e fundit që nga fillimi i luftës në Ukrainë, ndërsa, sipas revistës Forbes, 2,500 ushtarë amerikanë janë vrarë në Afganistan.
Trupat ruse janë rrëzuar në çdo qytet të madh që ata janë përpjekur të pushtojnë. Kievi, Kharkovi dhe qytete të tjera zmbrapsën pushtimin rus. Të gjithë kthyen shpinën dhe mbyllën dyert për Rusinë.
A është koha që Putini të kthehet në realitet apo do të vazhdojë të çmendet?
Pavarësisht dëmit të bërë, veprimet e Putinit kanë çuar në diçka pozitive – Evropa tani është më e bashkuar se kurrë dhe përgjigja e botës ndaj agresionit rus ka qenë e shpejtë dhe e ashpër.
Elita në pushtet e Rusisë tashmë i është nënshtruar sanksioneve të ashpra për të penguar Rusinë të vazhdojë këtë luftë. Sigurisht, nëse sanksionet do të ishin vendosur më herët, është e mundur që pushtimi të ishte parandaluar, por diskutimi i rasteve rrallë rezulton produktiv.
Në të vërtetë, qëndrimi fillestar i Perëndimit ndaj akumulimit të trupave ruse në kufirin me Ukrainën u konsiderua nga Vladimir Putin si mbështetje e heshtur. Një histori tetëvjeçare e sanksioneve joefektive dhe gjysmëmasave të pavendosura… Siç tha ministri i jashtëm rus Sergei Lavrov, “Epo, ne jemi mësuar me … sanksione. Ne e dimë se sanksionet do të vendosen gjithsesi […] Me ose pa arsye”.
Një ofensivë tokësore në shkallë të gjerë ishte mënyra e Putinit për të thënë “negociatat kanë përfunduar”. “Ai besonte se armiku i tij ishte i ndarë”.
Më parë, ishte e lehtë të thuash, “Putini është duke pritur në qoshe. Ai nuk do të pushtojë kurrë një komb sovran evropian pa u provokuar.”
Shpresonim që logjika të mbizotëronte dhe kjo betejë të fitohej në tryezën e bisedimeve pa u shtënë asnjë plumb. Me një pushtim, është e paqartë nëse Putin do të ndalet në Ukrainë. Në varësi të përgjigjes së NATO-s ndaj kësaj krize, forcat ruse mund të ndihen të guximshme për Moldavinë, Estoninë, Letoninë dhe Lituaninë fqinje në një shpërthim “rikuperimi” territorial, duke shpresuar të pushtojnë sa më shumë territor që të jetë e mundur, përpara se aleatët të kenë një shans për të mobilizuar një forcë mbrojtje.
Është e rëndësishme të kujtojmë pse Evropa ka hezituar të vendosë sanksione ndaj Rusisë që në fillim. Çdo sanksion afatgjatë i vendosur nga Bashkimi Evropian është aktualisht i paqëndrueshëm, pasi BE-ja është shumë e varur nga nafta dhe gazi rus. Më shumë se 25% e përdorimit të energjisë primare të Gjermanisë në vitin 2021 ishte gaz natyror, nga të cilat 32% ishte nga Rusia. /tesheshi.com/
