Të hapësh sytë dhe të shohësh bukurinë që të rrethon
“I shihni njerëzit prapa meje? Të gjithë po nxitojnë për në punë, dhe askush nuk i kushton vëmendje, asgjëje. Ndonjëherë ngecim kaq shumë në përditshmërinë tonë, saqë harrojmë të gjejmë kohë për të shijuar bukurinë e jetës. Eshtë sikur të jemi zombie. Ngrini kokën dhe hiqini kufjet nga veshët. Thojini mirëmëngjes dikujt që shihni, dhe jepini një përqafim dikujt që ju duket se po vuan. Ndihmoni dikë. Duhet ta jetoni përditë, sikur të jetë e fundit. Ajo që njerëzit nuk dinë për mua, është se vuaja nga depresioni disa vite më parë. Nuk i thashë kurrë askujt. Mu desh të luftoja për të dalë prej tij. Personi që nuk më lejonte të isha i lumtur isha UNE. Cdo ditë është e cmuar, kështu që duhet ta trajtojmë si të tillë. E nesërmja nuk është e garantuar, kështu që jetoni të sotmen!”
2) Mbi rëndësinë e vërtetë të parasë dhe të jetuarit thjeshtë
“Paraja nuk ka asnjë domethënie për mua. Kam bërë shumë para, por dua ta shijoj jetën dhe të mos stresohem duke ndërtuar llogarinë bankare. Unë jap shumë dhe jetoj thjeshtë, kryesisht vetëm me një valixhe dhe në hotele. Të gjithë e dimë se shëndeti është më i rëndësishëm”.
3) Mbi të jetuarit në origjinalitet
“Për shkak se jemi aktorë ne mundemi të bëjmë sikur, por unë do të doja që në intimitetin, në përditshmërinë tonë të ishim origjinalë”.
4) Mbi lumturinë e thjeshtë
“Jeta është e mirë kur ke në dorë një sanduic të mirë”.
5) Mbi mirënjohjen për betejat
“Cdo betejë në jetën tuaj ju ka formësuar dhe ju ka bërë personin që jeni sot. Jini mirënjohës për kohët e vështira, ato vetëm ju bëjnë më të fortë”.
6) Mbi respektin
“Jam rritur dhe mësuar që të tregoj respekt. Jam mësuar që të trokas përpara se të hap një derë. Të them përshëndetje kur hyj në një dhomë. Të them të lutem dhe faleminderit, dhe të kem respekt për më të moshuarit. Nëse u nevojitet, do i lija të tjerët ta merrnin vendin tim. Të them “Po zotëri” dhe “Jo zotëri”, dhe të ndihmoj të tjerët kur u duhem, jo të rri në skaje e të shoh. Të mbaj derën për personin që është prapa meje, të them “më falni” kur nevojitet dhe të dua njerëzit për ata që janë, dhe jo për atë që unë mund të marr prej tyre. Më e rëndësishmja, jam rritur dhe mësuar të trajtoj njerëzit pikërisht ashtu si do të doja të trajtohesha unë nga të tjerët. Quhet respekt”.
7) Mbi kapërcimin e kohëve të vështira
“Shumica e njerëzve më njohin, por nuk dinë historinë time. Në moshën 3 vjec, pashë tim atë të largohej. Kam qenë në katër shkolla të mesme të ndryshme, dhe kam luftuar disleksinë, gjë që ma bëri arsimin më të vështirë se të gjithë. Më pas, e lashë shkollën e mesme pa marrë një dipomë. Në moshën 23 vjec, miku im më i ngushtë, River Phoenix vdiq nga mbidoza e drogës. Në vitin 1998, takova Jennifer Syme. Ramë menjëherë në dashuri, dhe në 1999, Jennifer ishte shtatzënë me bijën tonë. Fatkeqësisht, pas tetë muajsh, fëmija ynë vdiq në bark. U ndjemë të shkatërruar nga vdekja e saj dhe më pas, kjo i dha fund lidhjes sonë. 18 muaj më vonë, Jennifer vdiq në një aksident me makinë. Që atëherë, unë i shmang lidhjet serioze dhe mendimet për të patur fëmijë. Motra ime më e vogël vdiq nga leucemia. Sot ajo është e kuruar, dhe unë dhurova 70% të të ardhurave nga filmi Matrix, për spitalet që trajtojnë leuceminë. Unë jam një prej të vetmëve yje të kinemasë që nuk kam shtëpi të madhe. Nuk kam truproja dhe nuk vesh rroba të kushtueshme. Dhe ndonëse kam një pasuri 100 milionë dollarë, vazhdoj të shkoj me metro atje ku dua dhe më pëlqen! Kështu që, mund të biem dakord, që edhe përballë tragjedisë, një njeri mund të lulëzojë. Pavarësisht asaj që ndodh në jetën tuaj, dijeni se mund të kapërceni cdo gjë! Jeta ia vlen të jetohet.”
