Artisti i njohur Çun Lajçi siduket ka kuptuar se kohëve të fundit për tu bërë i famshëm duhet të ngacmohen ndjenat e shqiptarëve (fenë e shumicës së Shqiptarëve) ai me plot mllef ka thurur poezi duke u fsheh pas petkut të patriotizmit dhe duke u shtirë se gjoja shanë Osmanlijtë, ja poezia e tij e kotë më poshtë e këtij të dështuari:
Ti Osmanli po, por vëlla kurrë
Tre shekuj puthje t’dhashë
Veç nga shkau t’largohem
E ti edhe dy herë ma shumë m’vrave
Pak t’u duk dhunimi,fenë ma ndrrove
Shkup e n’Mollë t’kuqe n’huj me ngule
Rrugëve zorrët n’diell m’i thave
Dhe prap pak tu duk
Me zhbine, si gurin m’rrotullove Rumelisë
Me shkaun u more vesh,
Ku deshte m’çove
M’bane herë Kozak herë Mongol
Po kurrë s’me tjetërsove
Shqiptar mbeta këtu e n’Anadoll
Tani m’thuej pse duhet me t’falë
Për ato që i bane
Pse m’thue Osmanliun vëlla e ke
Kur Ti gjithmonë m’vrave
E gjaku as gjuha me ty s’me lidhë
Ti Osmanli po, por vëlla Kurrë!
