- Xhabir ibn Abdullah (Allahu qoftë i kënaqur me ta) ka transmetuar se i Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Kushdo që i dhurohet një pasuri me dhuratë jetëgjatë (el-Umra),[1] ajo i përket atij dhe pasardhësve të tij, sepse i është dhënë si dhuratë dhe nuk i kthehet më atij që e ka dhuruar. Kjo bëhet pasuri e atij që e ka marrë dhe mbi të vlejnë rregullat e trashëgimisë.”
- Xhabir ibn Abdullah (Allahu qoftë i kënaqur me ta) ka transmetuar se i Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Kushdo që i dhuron dikujt një pasuri me dhuratë jetëgjatë, ajo bëhet pronë e tij dhe e pasardhësve të tij, sepse ai (dhuruesi) e ka hequr dorë nga e drejta e tij me këtë deklaratë. Kjo pasuri tani i përket atij që i është bërë dhurata dhe pasardhësve të tij.” Jahja, në fillim të transmetimit të tij, ka thënë: “Kushdo që i dhurohet një pasuri jetëgjatë, ajo i përket atij dhe pasardhësve të tij.”
- Xhabir ibn Abdullah (Allahu qoftë i kënaqur me të) ka transmetuar se i Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “Mbajeni pasurinë tuaj për vete dhe mos e shpërdoroni, sepse kushdo që i dhuron një pasuri dikujt me dhuratë jetëgjatë, ajo do t’i përkasë atij që i është dhuruar, qoftë i gjallë apo i vdekur, dhe (do të kalojë) te pasardhësit e tij si trashëgimi.”
- Ibn Omeri ka transmetuar se i Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “As ‘Umra as Rukba nuk janë të dëshirueshme. Ai që dhuron një pasuri (tokë) për një jetë të gjatë, ajo i përket atij që i është dhënë, qoftë i gjallë apo i vdekur.” [2]
- Ibn Omeri ka transmetuar se i Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) ka thënë: “As ‘Umra as Rukba nuk janë të dëshirueshme. Kushdo që i dhuron diçka dikujt për një jetë të gjatë, ajo do t’i përkasë atij qoftë i gjallë apo i vdekur.” ‘Ata ka thënë: “Kjo gjë i përket këtij të fundit.”
______________________________________________________________________
[1] El-Umra është një formë dhurate që bazohet në fjalën arabe ‘umr (jetë). Deklarata e kësaj dhurate bëhet kështu: “Të dhuroj këtë shtëpi dhe je i autorizuar ta përdorësh për aq kohë sa jeton.” Sipas juristëve islamikë, Al-Umra ka disa forma:
- a) Dhuruesi thotë: “Të dhuroj këtë shtëpi për përdorim sa të jetosh, dhe kur të vdesësh, ajo do t’u kalojë trashëgimtarëve të tu.” Në këtë rast, ajo konsiderohet si dhuratë (Hiba), dhe trashëgimtarët e marrësit kanë të drejtë mbi të, dhe nuk i kthehet më dhuruesit.
- b) Dhuruesi thotë: “Të dhuroj këtë shtëpi për përdorim sa të jetosh ose ta përdorësh.” Në këtë rast, dhurata automatikisht kthehet te dhuruesi ose trashëgimtarët e tij pas vdekjes së marrësit ose kur ai heq dorë nga përdorimi i saj.
Imam Sheukani thotë: “Shumica dërrmuese e juristëve mendojnë se kur bëhet deklarata e Al-Umra, ajo i përket marrësit dhe nuk i kthehet dhuruesit, përveçse kur vendoset një kusht i qartë lidhur me të.” (Nail ul-Autar, vëll. VI, f. 16). Sipas shkollës juridike Hanefi, ky kusht nuk është i vlefshëm siç përmendet në Hidaje.
[2] Ky hadith thjesht i referohet papëlqyeshmërisë së dhuratave jetëgjata, pasi dikush mund ta bëjë këtë me nxitim dhe më pas të pendohet. Prandaj, Profeti (paqja qoftë mbi të) ka këshilluar që të jemi të kujdesshëm në këto raste. Megjithatë, hadithi nuk e ndalon dhuratën jetëgjatë.
