Ai i tha:”A nuk e ke vënë re se universi është në gjininë mashkullore?”
Ajo iu përgjigj:”Sigurisht që e kam vënë re se gjithësia është femërore.”
Ai:”A nuk e kupton se fjala “nur” është në mashkullore?”
Ajo:”Sigurisht që e kam kuptuar se drita është femërore.”
Ai:”A nuk është xhymertllëku mashkullor?”
Ajo:”Po, por fisnikëria është femërore ama.”
Ai:”A nuk të pëlqen fakti se emocioni është mashkullor?”
Ajo:”Më shumë më pëlqen fakti se ndjenja është femërore.”
Ai:”A e di që libri është në mashkullore?”
Ajo:”Unë di që dija është femërore.”
Pasi heshtën për pak kohë duke marrë frymë thellë, iu kthyen sërish muhabetit të tyre të vjetër.
Ai i tha:”Kam dëgjuar që tradhtia është femërore.”
Ajo iu përgjigj:”Po por unë kam parë dikë duke shkruar që mashtrimi është mashkullor.”
Ai:”Megjithatë ata thonë se hileja është femërore ama.”
Ajo:”Kurse ato thonë se se premtimi i rremë është mashkullor.”
Ai:”Dikush ma ka mbushur mendjen top se idiotësia është femërore.”
Ajo:”Edhe mua më kanë bindur se budallëku është mashkullor.”
Ai:”Mendoj se tragjedia mban vulën e femrës.”
Ajo:”Kurse unë jam e bindur se mëkati ka vulën e mashkullit.”
Ai:”Unë kam mësuar se neveria është femërore.”
Ajo:”Edhe unë kam kuptuar se shëmtimi është mashkullor.”
Ai heshtën pak, mendohet dhe pastaj shton:
Ai:”E di? Mesa duket ke të drejtë, pasi natyra është femëore.”
Ajo:”Ndoshta, ama kujdesi është mashkullor.”
Ai:”Në fakt, sakrifica është femërore, mos e moho!”
Ajo:”Ama edhe unë e pranoj me vetëdije se toleromi është mashkullor.”
Ai:”Por unë jam 100% i sigurt se zemra është femërore.”
Ajo:”Edhe unë jam e sigurt se shpirti është mashkullor.”
