Gjatë gjithë historisë, snajperët kanë pasur dy role themelore: të hapin zjarr të drejtpërdrejtë në rreze të gjatë dhe të “mbledhin informacione rreth betejës”. Dhe trashëgimia e snajperistëve amerikanë daton që nga Lufta Revolucionare.
Lufta Revolucionare Amerikane, e njohur edhe si Lufta e Pavarësisë Amerikane, ishte një luftë e shekullit të 18-të me Britaninë e Madhe pas së cilës erdhi deri tek pavarësia e Shteteve të Bashkuara të Amerikës.
Shumë nga ushtarët amerikanë që luftonin për pavarësinë e tyre në fund të viteve 1700 ishin milicia, shigjetarë sipas nevojës, fermerë dhe kolonë që bënin gjueti për të ushqyer familjet e tyre.
Në atë kohë, armët e tyre ishin ende relativisht primitive, pak më shumë se pushkë të gjuetisë, por këta gjuetarë ishin të aftë dhe sipas American Shooting Journal, ndërsa luftonin britanikët, vrasjet me rreze të gjatë ishin të zakonshme. Pa ndonjë udhëzim formal, këta vullnetarë po bënin pikërisht të njëjtin mision si snajperët sot.
Por sipas një shkrimi në internet, snajperët gjithashtu vazhduan të luajnë një rol të rëndësishëm në operacionet e betejës gjatë Luftës së Parë Botërore, kur llogoret siguronin vende të mira fshehjeje për misionarët, si dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe Luftës së Vietnamit, kur zjarri i snajperëve eliminoi më shumë se 1,200 luftëtarë armik.
Ndërkaq që nga viti 1945, ne kemi njohur snajperin si një pjesë gjithnjë e më të rëndësishme të luftës moderne të këmbësorisë.
Pushka snajper dhe optika e tyre kanë evoluar në armë të kushtueshme por efektive të teknologjisë së lartë.
Megjithatë, teknologjia, sa i përket snajperistëve, nuk mund të zëvendësojë kurrë eksperiencën dhe aftësitë e tyre.
Por çfarë e karakterizon një snajperist?
Dy ushtarakët amerikanë Mikah Fulmer dhe Tristan Ivkov, treguan aftësitë e tyre të snajperëve, duke marrë vendin e dytë në një garë ndërkombëtare të snajperëve në Fort Benning, Gjeorgji, në tetor të vitit 2018.
Gara Ndërkombëtare e Snajperëve është gjithashtu e hapur për agjencitë e zbatimit të ligjit dhe konkurrenca e 2018-ës paraqiti disa nga snajperët më të mirë nga e gjithë bota, duke përfshirë ushtrinë amerikane, ushtrinë nga vende tjera ndërkombëtare dhe Byronë Federale të Hetimeve.
Aty ekipet më të mira përballen me një sfidë të ngjarjeve rigoroze fizike, mendore dhe të qëndrueshmërisë që testojnë gamën e aftësive të snajperëve, duke përfshirë aftësitë e gjuetisë, vëzhgimin, zbulimin dhe aftësitë e raportimit, si dhe fshehjen.
Është një konkurrencë e fokusuar në luftime që testojnë aftësinë e një skuadre snajperistësh për të komunikuar dhe marrë vendime, ndërsa janë nën stres dhe të lodhur dhe për të ndarë informacione dhe mësime të mësuara në lidhje me operacionet snajperiste, taktikat, dhe pajisjet.
Ndryshe, ekipi duhet të vlerësojë kushtet atmosferike dhe të erës, faktorët që mund të ndryshojnë kursin e plumbit. Në disa nga sferat më të gjata, madje edhe rrotullimi i Tokës duhet të merret parasysh. Ata gjithashtu duhet të lëvizin pa zbuluar nëpër terrene të ndryshme për të hyrë në pozicionin e duhur të shtënat.
Siç bëhet e ditur, ekipi amerikan ndoqi edhe një kurs trajnimi tetë javë pak para se të zhvillohet gara.
“Gara zgjati 96 orë… ndoshta kemi fjetur vetëm dhjetë orë”, ka thënë Ivkov.
Çelësi për çdo snajper mbetet “qetësia dhe freskia”, thotë ai. Goditja e objektivit gjithashtu kërkon “pak fat”, përfundon Fulmer. /tg
