***
Përgjigje:
Falënderimi i takon Allahut, salavatet dhe selamet qofshin mbi të Dërguarin e Tij, dhe në vijim:
Dijetarët kanë rënë në kundërshtim në lidhje me gjykimin e tregimeve fiktive në të cilat nuk ka haram apo gjë që të ftojë në haram, të pakësojë çështjen e fesë dhe të njerëzve të saj apo që të largojë sadopak shthurjen e prishjen dhe njerëzit që i veprojnë ato. Disa prej tyre mendojnë se është e papëlqyer dhe disa të tjerë mendojnë se lejohen nëse synimi është i lartë, si mësimi i shkencave, nxitja për një virtyt, nxitja për trimëri, sjellja e shembujve dhe qartësimi i gjykimit apo nëse në to ka dobi morale dhe sociale njësoj nëse personazhet janë njerëzit, kafshët apo sendet. Edukuesit i kanë bërë dhe vazhdojnë t’i bëjnë këto. P.sh. Haririj, një autor, në tregimet e tij, supozon një personazh imagjinar dhe trajton me të një çështje të caktuar dhe kanë qenë të pranuara tek të gjithë: dijetarë e të tjerë.
Poetët në kohën e Pejgamberit ﷺ në prezencën e tij e çelnin poezinë e tyre me hyrje imagjinare, si poezia “U nda Suada” dhe këtë nuk e ka kundërshtuar as Pejgamberi ﷺ dhe as sahabët, edhe pse këto hyrje tregojnë për gjëra të supozuara për ndarjen, largimin dhe kjo mund të mos i ketë ndodhur fare poetit.
Gjithashtu, Ibn Mukaffa’ ka shkruar tregimin e Kelilasë dhe Dimnasë me personazhe kafshë dhe është pritur shumë mirë nga dijetarë dhe të tjerë.
Ndërsa, nëse tregimi përmban gjëra të urryera ose i thurin lavde një gjëje të pavlerë, nuk ka dyshim se ajo është haram.
