Megjithëse të rinjve të kësaj moshe nuk u kërkohet të agjërojnë, prindërit e tyre e kanë për detyrë t’i nxisin fëmijët të agjërojnë për t’u mësuar për të ardhmen. Ata mund të agjërojnë aq sa munden dhe për aq sa janë të aftë.
Rubejia bint Muavidh tregon se Profeti alejhi selam dërgoi një burrë në mëngjesin e ditës së Ashures tek fshatrat e ensarëve për t’u thënë:
“Kush e ka kaluar mëngjesin agjërueshëm, le ta plotësojë agjërimin e tij dhe kush nuk ka agjëruar këtë mëngjes, le të agjërojë pjesën e mbetur të ditës”.
Ne pastaj e agjëronim këtë ditë dhe i urdhëronim fëmijët e vegjël që të agjërojnë.
Ne shkonim në xhami, – vazhdon Rubeija, – dhe bënim lodra të mbushura me lesh për fëmijët, që të luanin me to.
Nëse ndonjëri nga ata qante nga uria ne i jepnim një lodër që të luante, derisa të vinte koha për të ngrënë (iftari).
Transmeton Buhariu dhe Muslimi.
