Zgjerimi i universit – Mrekulli Kuranore

Ne Kur’an,i cili u shpall 14 shekuj me pare,ne kohen kur shkenca e astronomise ishte akoma primitive,zgjerimi i universit pershkruhet ne kete menyre:”Ne me forcen tome e ngritem qiellin dhe Ne e zgjerojme ate”.(Edh-Dharijat 47).
Fjala ”qiell” e permendur ne kete ajet eshte perdorur ne vende te ndryshme ne Kuran ne kuptimin e hapesires se universit.Edhe ketu,kjo fjale eshte perdorur me kete kuptim.Me fjale te tjera,ne Kuran eshte shpallur se universi” zgjerohet”.Pikerisht,ky eshte perfundimi i arritur sot prej shkences.Deri para fillimit te shekullit XX,i vetmi mendim i perhapur ne te gjithe boten e shkences ishte se”universi ruan nje gjendej konstante dhe ka egzistuar perhere pa fillim”.Por kerkimet,vezhgimet dhe rezultatet e marrra prej aparaturave mderne vertetuan se universi ne te vertete ka nje fillim;Argument per kete eshte fakti se ai zhvillohet vazhdimisht.Ne fillimet e shekullit XX,fizikanti rus Alexander Friedmann dhe kozmologu belg Georges Lemaitre llogariten teorikisht se universi eshte ne levizje te vazhdueshme dhe zgjerohet.Ky fakt u vertetua gjithashtu prej te dhenave te vezhguara 1me 1929.Astronauti amerikan Edwin Hubble,ndersa po vezhgonte qiellin me nje teleskop,zbuloi se yjet dhe galaktikat largoheshin vazhdimisht nga njera-tjetra.Nje univers,ku cdo gje leviz vazhdimisht duke u larguar prej cdo gjeje tjeter,nenkupton nje univers vazhdimisht ne zgjerim. Vezhgimet e kryera ne vitet ne vazhdim vertetuan se universi eshte ne zgjerim e siper.Perseri del ne pah saktesia e habitshme e ajetit kuranor,i cili perdor nje folje te kohes se tashme per te pershkruar vazhdimesine e ketij zgjerimi.Ky argument eshte sqaruar ne Kuran ne nje kohe kur askush nuk kishte as idene me te vogel rreth ketyre fakteve.Shkencetaret e krahasojne zgjerimin e universit me siperfaqen e nje tullumbaceje ne fryrje e siper.