Saba Sarwar, Daily Times
Prirja e islamofobisë është në rritje në të gjithë globin në përgjithësi dhe veçanërisht mes perëndimorëve. Kjo e bëri Syeeda Warsi (një anëtar mysliman i parlamentit të Britanisë së Madhe) të komentojë me shqetësim se Islamofobia është pika e verbër më e fundit e Britanisë. Ngjarjet si mitingjet anti-islamike në Australi dhe Melee, sulmet në Shqipëri, Belgjikë dhe Kanada, dhe të shtënat e fundit të Christchurch, të cilat morën 51 jetë, po rrisin manifestimet e intensifikimit të islamofobisë.
Këto ngjarje kanë prishur bashkëjetesën paqësore të myslimanëve dhe jo-myslimanëve. Sipas Pew Survey të vitit 2017 të rinjtë myslimanë ndjehen të pasigurt dhe të frikësuar në Amerikë për shkak të fesë së tyre. Jo-myslimanët mund të ndjehen të sigurt për veten e tyre në prani të të ashtuquajturës rrezik të vazhdueshëm të myslimanëve. Kjo është arsyeja që ata janë të gatshëm të ngacmojnë, të ndjehen keq me myslimanët ose thjesht të gatshëm t’i dëmtojnë ata vetëm sepse janë myslimanë që mund të dëshmojnë një kërcënim të mundshëm për ta në të ardhmen. Ata mbeten nën frikën e panjohur të myslimanëve vazhdimisht duke i ndjekur ata që përfundimisht manifestohen përmes mediave perëndimore.
Ata janë të njëanshëm për myslimanët dhe gjejnë një mënyrë për tu reflektuar përmes programeve televizive dhe të ashtuquajturave debate intelektuale për të ardhmen e mundshme të këtij globi. Ky skenar nuk mund të shënohet i sigurt për paqen dhe prosperitetin e të gjithë globit. Përparimi në armë ka rritur numrin e vdekjeve shumë herë më shumë sesa u dëshmua në çdo kohë në historinë e kaluar nga ndonjë veprimtari dashakeqe e një qenieje njerëzore duke shkaktuar dëme te të tjerët. Ndër kontribuesit e perceptimit të gabuar të kulturave dhe civilizimeve të tjera është teza e “Përplasjes së Qytetërimit” të Samuel P. Huntington e cila i ka shtuar karburantin zjarrit duke paraqitur përplasje imagjinare midis Islamit dhe Perëndimit.
Megjithëse kjo tezë rezultoi e gabuar në planin afatgjatë, megjithatë, ajo la një ndikim të madh në dallimin e myslimanëve dhe perëndimorëve për njëri-tjetrin. Shumë intelektualë fajësojnë përplasjen e civilizimit si një nga arsyet e 11 shtatorit të tmerrshëm. Manifestimi i tyre i sjelljes pasqyron një ndikim psikologjik të një lloji të caktuar të të menduarit, i cili përfundimisht e çon njeriun të besojë në një lloj të caktuar të mendimit të inkuadruar të jetë i vërtetë. Nëse ndonjë sulm terrorist ndodh në Perëndim para së gjithash ata dyshojnë për myslimanët, i ngjashëm është rasti në lindje, kur çdo gjë shkoi keq atje ata fajësojnë Perëndimin dhe e konsiderojnë atë përgjegjës për ngjarjet e ndryshme.
Shumë komente anti-islamike të bëra nga presidenti i fuqishëm i Amerikës kanë shtruar pyetjen nëse Presidenti Donald Trump po mbështet dhe promovon Islamofobinë? Pasi vrau 51 mysliman, Brent Tuarant rrëfeu se ai e admiron Trump dhe frymëzimi i tij vjen nga fjalët raciste të Donald Trump për epërsinë e bardhë. Një frymëzim i tillë që rinia merr nga udhëheqësit e tyre tregon rolin efektiv që liderët mund të luajnë në formulimin e mendimit të një personi. është mahnitëse pse udhëheqës të tillë nuk përhapin paqen pavarësisht pretendimit të vendit të tyre për përhapjen e paqes dhe të punojnë për epërsinë e të drejtave të njeriut.
Dyshimi i secilit mysliman për një sulm të mundshëm terrorist, ndalimin e hixhabit, ngacmimit dhe sulmit ndaj myslimanëve nuk do të sjellë dobi në perëndimorët në asnjë mënyrë. Njëkohësisht, Perëndimi gjithashtu nuk mund të jetë në paqe në prani të një rreziku të vazhdueshëm nga Lindja. Myslimanët janë një popullsi e madhe dhe nuk mund të kontrollohen nga urrejtja dhe dyshimi, dhe duke i ndaluar dhe etiketuar ata si terroristë. Mënyra e vetme për të përmirësuar situatën është një dialog i madh midis lindjes dhe perëndimit për keqardhjet e tyre që ata kanë për njëri-tjetrin. Njohja e qëndrimit të njëri-tjetrit do t’u sjellë dobi atyre.
Asgjë tjetër përveçse të kuptojmë perspektivat e njëri-tjetrit për jetën, narrativat për mënyrat e të jetuarit dhe qëllimet e ekzistencës nuk do të ndihmojnë për të fshirë konceptet e këqija për njëri-tjetrin. Bota nuk mund të bëhet një vend i qetë për të jetuar, në mungesë të një përpjekjeje të tillë për të kuptuar kufizimet kulturore të njëri-tjetrit dhe arsyet e sjelljeve të tyre të veçanta. Cilado palë e interesuar duhet të luajë rolin e tij në promovimin e mirëkuptimit të ndërsjellë i cili do të çojë në paqen botërore.
