Kriza e Coronas do të hyjë në histori, ndryshe nga pandemitë e kaluara. Kjo ka të bëjë edhe me rregullat e pashembullta që janë në fuqi prej një viti.
Kufizimet e kontakteve, detyrimi për maskë dhe kërkesa për të ruajtur distancën: masat kundër koronavirusit tani janë pjesë e jetës sonë të përditshme, ne pak a shumë jemi ambientuar me to. Një vit pas futjes së kufizimeve të para të kontakteve në 22 mars, 2020, prej kohësh është bërë e qartë – ajo që po përjetojmë aktualisht është historike. Pandemia do të hyjë në librat e historisë.
“Një arsye për këtë janë padyshim masat e pashembullta që u morën në luftën kundër Coronas”, thotë historiani Malte Thießen, i cili merret ndër të tjera me historinë e shëndetit, kujdesit shëndetësor dhe vaksinimit, “Por ka dy faktorë të tjerë që sigurojnë që kjo pandemi do të mbahet mend më shumë sesa, për shembull, gripi spanjoll ose gripi Hong Kong.”
Corona e dokumentuar më mirë se gripi spanjoll
Në kontrast me këto dy pandemi të së kaluarës, në të cilën rreth 400,000 njerëz (gripi spanjoll, 1918-1920) dhe 50,000 njerëz (gripi Hong Kong, 1969/70) vdiqën në Gjermani, kriza e koronës (që nga viti 2020, rreth 73,000 vdekje deri më tani në Lidhja me Covid-19) e dokumentuar më mirë.
“Denduria e burimeve është unikale”, thotë Thießen, i cili kryeson Institutin LWL për Historinë Westfaliane në Münster. “Nga asnjë pandemi tjetër nuk ka kaq shumë raporte dhe, mbi të gjitha, fotografi.” Imazhet, në veçanti, rrinë në mendje dhe kanë një ndikim të fortë emocional.
Pandemia dëmton ndjenjën e sigurisë
Një arsye tjetër pse pandemia e Coronas do të hyjë në histori mund të shihet gjithashtu, sipas Thießen, në protestat kundër masave: “Ne e ndiejmë pandeminë si shkelje në jetën moderne”.
Që nga vitet 1980 dhe 1990, ekziston një ndjenjë e natyrshme e sigurisë falë përparimit të mjekësisë dhe, mbi të gjitha, sistemit shëndetësor gjerman, i cili e bën trajtimin të shfrytëzueshëm nga të gjithë. Dhe kjo do të dëmtohet shumë nga Corona.
Nga njëra anë, kjo del në pah tek njerëzit që kritikojnë qeverinë se nuk ka bërë sa duhet për të luftuar pandeminë, sipas mendimit të tyre. “Nga ana tjetër, ky imazh i vetvetes gjithashtu ka ndryshuar qëndrimet ndaj trupit dhe shëndetit”, shpjegon historiani.
Sëmundje të tilla si lia, fruthi ose rubeola nuk janë më kërcënim serioz. Kjo shpesh të krijon një ndjenjë se je në gjendje të kujdesesh për shëndetin me sport, dietë të shëndetshme dhe me ajër të pastër. Por në një pandemi kjo nuk është e mundur, thotë Thießen. Këtu vjen detyra e shtetit edhe për të mbrojtur publikun e gjerë.
Dikur pranohej që të moshuarit të vdisnin
“Disa njerëz i shohin masat e tilla si maskat e detyrueshme, kufizimet e kontakteve dhe gjithashtu kërkesën për t’u vaksinuar si shkelje të vetëvendosjes në lidhje me trupin e tyre”, thotë Thießen. Pikërisht për këtë arsye politikanët në mënyrë të përsëritur u bëjnë thirrje për solidaritet qytetarëve.
Kjo nuk ka qenë gjithmonë kështu. Gjatë gripit spanjoll dhe gripit Hong Kong, pranohej që veçanërisht të moshuarit dhe njerëzit me sëmundje të mëparshme të vdisnin. Kjo ndjesi e rrezikut tani ka ndryshuar, shpjegon Thießen. “Në pandeminë e Coronas, motoja është: “Askush nuk duhet të mbetet prapa. Dhe kjo është një gjë e mirë!”
/dw
