Rrëfehet se një arabe njëherë e kishte marrë një ujk këlysh, e kishte edukuar, e kishte ushqyer atë nga qumështi i cjapit të saj, por kur u rrit ai u kthye te cjapi dhe e shqyu stomakun e tij.
U frikësua gruaja dhe shkruajti këto fjalë:
U trishtua zemra ime,
kur ti je fëmija i vogël i cjapit tonë,
ah na e mallkove mirësinë, po ti ku e di se yt atë ka qenë ujk?
Nëse natyra është natyrë e keqe,
Nuk bën dobi edukata, e as nuk sjell dobi edukuesi.
E dëbon natyrën/karakterin nga dera, ajo të futet nga dritarja.
Përktheu: Agron Islami
