Mahmoud al-Sayed Mousa ishte duke pushuar në shtrat kur telefoni i tij cingwrroi në orën 6:30 të mëngjesit më 23 korrik.
Zjarret kishin kapluar fshatin bregdetar të Matit, dhe njerëzit ishin hedhur në det për t’i shpëtuar zjarrit.
“Eja shpejt”, tha Kostas, shefi i tij.
Peshkatari 46 vjeçar egjiptian doli jashtë shtëpisë së tij dhe nis me biçikletën e tij.
Brenda disa momenteve ai arriti në portin Nea Makri, ku ata kalojne me anijen e tyre të peshkimit.
“Ne kemi dëgjuar se 150 njerëz janë bllokuar mes zjarrit dhe detit,” i thotë ai Al Jazeera-s.
Valët e fuqishme ndezën anijen. Era e çoi smogun e zi e të trashë në det, por ato vazhduan të kollonin gjithnjë e më shumë sa më afër arritën në brigjet e Matit.
Nëse hyjmë në tym, mund të vdesim. Nëse nuk do të hyjmë, njerëzit nuk do të shpëtonin.
Ai filmoi pjesën më të madhe të tij në telefonin e tij celular, duke postuar video klipe të drejtpërdrejta në faqen e tij në Facebook. Një tregoi anijet e peshkimit duke shpejtuar në drejtim të tymit.
“Ne do të shpëtojmë njerëzit [që ikin] nga zjarri”, thotë Mousa në klip.
“Ishte momenti më i vështirë,” thotë ai, duke i vendosur duart e tij të lodhura në prehër. “Nëse hyjmë në tym, mund të vdesim. Nëse nuk do të hynim, njerëzit nuk do të shpëtonin”.
Mousa është një nga mijëra peshkatarë egjiptianë në Greqi.
Ai ishte 16 vjeç kur u largua nga qyteti i tij i lindjes Ezbet El Borg, një qytet bregdetar verior me një industri të madhe të peshkimit.
Në 30 vitet e tij këtu, ai thotë se kurrë nuk ka parë ndonjë gjë aq të frikshme sa zjarri.
Mbrapa në barkë, era e drurit të djegur e ngulfiste Mousa-n. Nëpërmjet mjegullës së tymit, ai dëgjoi zhurmën e grave dhe të fëmijëve.
Ai e mbuloi gojën dhe hundën me një leckë për të provuar dhe për të kufizuar tymin që po e thithte.
Ata drejtonin anijen në errësirë, të pasigurt se çfarë të prisnin.
“Ne ose i sjellim ata me ne ose ne vdesim me ta, me dëshirën e Zotit”, tha ai.
Në të kaluarën, peshkatarët egjiptianë ishin viktima të dhunës raciste nga partia kriminale Agimi i Artë. Por njerëzimi nuk dallon midis kombësive, dhe nuk ka dallim midis grekëve dhe egjiptianëve.
Ndërsa zëri i njerëzve që u lutën për ndihmë u afrua, Mousa thuri një litar dhe e hodhi atë në det. Dikush e kapi. Ai nxorri një burrë dhe e ngriti lart në anije.
Dita e diellit po venitej pasi dielli ishte zhytur prapa kodrave. Ata pastruan ujërat rreth tyre, duke gjetur dhe tërhequr çdo person që gjetën.
“Ne i kapëm si kur peshkonim”, kujton Mousa. “Njerëzit po qanin dhe dridheshin derisa na përqafonin.”
Me kalimin e kohës, ata kishin shpëtuar 23.
