Pyetja 5:
Jezusi ka thënë:”…’Në të vërtetë, në të vërtetë po të them që, nëse njeriu nuk rilindet,
nuk mund ta shohë mbretërinë e Perëndisë’“ (Gjoni 3:3). Unë jam “I rilindur” krishterë,
a jeni ju “I rilindur” Musliman?
Përgjigje:
E vërteta është se apostulli Gjon nuk e ka përdorur shprehjen “rilindur”. Teksti në gjuhën greke nxjerr në shesh fjalën, të cilën e kishte përdorur Gjoni, që është “I lindur nga lart”. Fjala greke që Gjoni e kishte përdorur është “anothen” (‘ano’ + ‘then’), ‘ano’ ka kuptim ‘lart’ si dhe prapashtesa ‘then’ që d.t.th. ‘nga’.
Prandaj, çfarë kishte thënë Jezusi është: “…’nëse një nuk ka lindur nga lart, nuk mund ta
shohë mbretërinë e Perëndisë’ “ (Gjoni 3:3). Kjo edhe tingëllon më arsyeshëm, pasi asnjë
krijesë e gjallë nuk ka “lindur nga lart”, andaj edhe asnjë nuk mund ta shohë mbretërinë
e parajsës gjatë jetës së tij/saj. Koncepti “I rilindur” për të parë mbretërinë e parajsës,
është një shpikje që është bërë për ta rrënjosur konceptin e Pagëzimit.
Po kjo fjalë ‘anothen’ vërehet edhe në të njëjtin Ungjill, si dhe në versetin 31 të po të
njëjtit kapitull. Këtu, botuesit e kanë përkthyer fjalën “nga lart” e jo “rilindur”. Kjo edhe
më tej e përforcon logjikën e Jezusit që kishte thënë: “I lindur nga lart”.
Për të hyrë në Mbretërinë e Parajsës, duhet t’i përmbahemi Urdhrave. Zoti e ka dalluar
Urdhrin, që njihet si “Besëlidhje e bërjes synet” (fizikisht, “në mishin e lafshës së organit
gjenital mashkullor”), që ishte një Besëlidhje e përjetshme (Marrëveshje, Traktat) në mes
të Zotit dhe njeriut. Për më tepër, shih Librin e Zanafillës 17:10-14.
Parashtrohet pyetja se a mund të shfuqizohet ose të anulohet Besëlidhja e Përjetshme
njëanshëm? A e kishte shfuqizuar Jezusi këtë? Përgjigja është: Jo. Jezusi ishte i bërë synet
(Luka 2:21). Ne meshkujt Muslimanë, jemi të bërë synet. A janë meshkujt të krishterë të
prerë në “lafshën e organit gjenital” (të bërë synet)? Nëse jo, atëherë lexoni fragmentin e
poshtëshënuar:
Argument i qartë dhe i saktë:
Jezusi ka thënë: “Ai, pra, që do të shkelë një nga këto urdhërime më të vogla dhe do t’u
ketë mësuar kështu njerëzve, do të quhet më i vogli në mbretërinë e qiejve, kurse ai që
do t’i vërë në praktikë dhe do t`ua mësojë të tjerëve, do të quhet i madh në mbretërinë e
qiejve”. (Mateu 5:19)
Pyetja 6:
Jezusi ka thënë: “Shkoni, pra, dhe bëni dishepuj nga të gjithë popujt, duke i pagëzuar në
emër të Atit e të Birit e të Shpirtit të Shenjtë” (Mateu 28:19). A nuk është kjo dëshmi se
“Doktrina e Trinisë” dhe formula e saj e sotme ishte komunikuar dhe përhapur nga vetë
Jezu Krishti?
Përgjigje:
Me gjithë respekt do ta pranonim këtë, mirëpo dëshmitë e poshtëshënuara na detyrojnë
që ta kundërshtojmë argumentin e juaj, për shkak se:
Komentimi i Biblës sipas “Peak’s Commentary on the Bible”, i botuar që nga viti 1919,
është një komentim i cili është mirëpritur dhe konsideruar si një libër referues për
studentët e Biblës. Duke e komentuar vargun e lartcekur, aty thuhet: “Ky shërbim ishte
përshkruar në gjuhën e kishës, dhe shumica e komentuesve dyshojnë që formula e
trinisë të jetë origjinale në këtë pikë siç cekët në Ungjillin e Mateut, për shkak se në
Dhiatën e Re nuk përmendet askund një formulë e tillë ndërsa pagëzimi përshkruhet të
jetë bërë vetëm në emër të Zotit Jezus. (p.sh. Veprat 2:38, 3:16, etj.).”
Tom Harpur, autor i disa bestsellerëve dhe ish-profesor i Dhiatës së Re, shkruan në
librin e tij “For Christ Sake” (Për Hir të Krishtit): “Mbi të gjitha, shumica e dijetarëve
konservatorë pajtohen që, të paktën, pjesa e fundit e këtij urdhri ishte shtuar më vonë.
Kjo formulë nuk haset askund në Dhiatën e Re, ndërsa ne kemi njohuri në bazë të
dëshmive që i posedojmë (Pjesa tjetër e Dhiatës së Re) se Kisha, në kohërat e hershme,
nuk i kishte pagëzuar njerëzit duke i përdorur këto fjalë – pagëzimi ishte bërë vetëm
“në” emër apo vetëm për hir të Krishtit.”
Urdhri i lartcekur (qoftë origjinal apo i kundërt) nuk tregon se të tre emrat e përmendur
në formulë janë apo ishin “të barabartë” në statusin e tyre, e, po ashtu, edhe “të
përhershëm” në kuadër të kohës, që të përputhet me realitetin e “Doktrinës së Trinisë”.
Nëse i Ati dhe Biri “ekzistonin” që nga Dita e Parë dhe asnjëri nuk ishte, madje, as një
mikrosekondë para apo pas tjetrit, dhe asnjëri nuk ishte më i madh apo më i vogël në
status, atëherë pse njëri quhet Atë ndërsa tjetri quhet i Biri i Tij i lindur?
A kishte ndodh akti i “Lindjes”? Nëse po, atëherë ku ishte “I Biri i lindur” para aktit?
Nëse jo, atëherë pse ai quhet “I Biri i lindur”?
Argument i qartë dhe i saktë:
“Atëherë, Pjetri u tha atyre: ’Pendohuni dhe secili nga ju le të pagëzohet në emër të Jezu
Krishtit për faljen e mëkateve…”. (Veprat 2:38). Siç shihet nga ky varg, pak ka gjasa që
apostulli Pjetër të mos përfillte urdhrin e Jezu Krishtit dhe të pagëzonte në emër të tre
emrave, në vend të pagëzimit vetëm në emër të Jezu Krishtit.
Pyetja e 7:
Apostulli Gjon, në letrën e tij të parë, kaptina e 5, vargu 7, shkruan me sa vijon: “Sepse
tre janë ata që dëshmojnë në qiell: Ati, Fjala dhe Fryma e Shenjtë, dhe këta të tre janë
një.” A nuk është kjo dëshmi e qartë për ta pranuar ‘Doktrinën e Trinisë’?
Përgjigje:
Këtë citat e hasim tek “King James Version” (Versioni i Mbretit Xhejms), mirëpo është
hequr nga shumica e redaktimeve të versioneve tjera, si p.sh. “Revise Standard Version”
(Ripunimi i Versionit Standard), “New American Standard Bible” (Bibla e re Standarde
Amerikane), “New English Bible” (Bibla e Re Angleze), “Phillips Modern English Bible”
(Bibla Moderne Angleze e Filipsit), për shkak se ky tekst, i cituar më lart, nuk gjendet në
dorëshkrimet e vjetra Greke.
Historiani i njohur Edward Gibon e quan këtë shtesë “Mashtrim Fetar”, në librin e tij të
mirënjohur historik “Decline and Fall of Roman Empire” (Dobësimi dhe rënia e perandorisë Romake).
Në komentimin sipas “Peak’s commentary”, në lidhje me këtë citat, lexojmë me sa vijon:
“Shtesa e famshme pas ‘tre dëshmitarëve’, nuk është botuar si duhet në “Revise Standard Version” (Ripunimi i Versionit Standard). Aty, përmendet dëshmia qiellore e të Atit, të Birit (Logos) dhe Shpirtit të Shenjtë, mirëpo kurrë nuk është përdorur në kundërthëniet e hershme të trinisë. Asnjë dorëshkrim i respektuar Grek nuk e përmban atë. Kjo paraqitet për herë të parë kah fundi i shekullit IV. Kjo është futur në tekstin latin, saktësisht në versionin latin të Biblës, që përdorej nga Katolikët Romakë dhe në Dhiatën e Re të Erasmusit.”
Argument i qartë dhe i saktë: Pavarësisht nga mospranimet e lartshënuara, vargu që vijon pas fragmentit të cituar në
“King James Version” (Versioni I Mbretit Xhejms), thotë: “Edhe tre janë ata që dëshmojnë mbi dhe: Fryma, uji dhe gjaku; dhe këta të tre janë të një mendimi” (1 Gjoni 5:8). A janë këta tre dëshmitarë “të barabartë”? A mundet gjaku të zëvendësohet për ujë?
A mundet uji të konsiderohet i njëjtë si Shpirti, në çfarëdo aspekt? Jezusi si shpirt, gjaku
dhe uji janë tri entitete të ndara, sikurse edhe tre dëshmitarët, që d.t.th. i Ati, i Biri (fjala
Logos) dhe Shpirti i Shenjtë.
Pyetja e 8:
Jezusi ka thënë: “Kush beson në Birin, ka jetë të përjetshme, kurse kush nuk i bindet
Birit, nuk do të shohë jetë, por zemërimi i Perëndisë qëndron mbi të” (Gjoni 3:36). A nuk
është mbi ju zemërimi i Zotit që nuk jeni pasues i Krishtit – i të qenit të krishterë me
besim?
Përgjigje:
Kjo është një pyetje shumë interesante. Në të vërtetë, ne Muslimanët do të duhej t’ju
bënim këtë pyetje pasuesve të Krishtit. A e besojnë shumica e të krishterëve sinqerisht
(plotësisht) Krishtin dhe atë çfarë ai kishte thënë, dhe a i kuptojnë realisht urdhrat e tij
dhe ta përfillin atë?
Ne jemi të bindur se shumica e pasuesve që deklarohen të jenë të krishterë, nuk i kuptojnë ngatërrimet në emërimet që i bëhen “Krishtit” si Zot ose Udhëheqës/Prijës.
(lexuesit do ta kuptojnë se çka nënkuptoj me fjalinë e fundit, pasi ta lexojnë pjesën e
mbetur të këtij teksti).
Kjo është përgjigja në pyetjen tuaj. Vargu i lartcekur përmban dy pjesë: pjesën e ‘Besimit’
dhe pjesën e ‘Bindjes’.
Rreth çështjes së Besimit në Krishtin, Jezusi e pyet një dishepull: “…’Po ju, kush thoni se
jam unë?’ Atëherë, Pjetri tha: ‘Krishti i Perëndisë’ ” (Luka 9:20). Pjetri, këtu, nuk tha Zoti
ose zoti. Ne Muslimanët sinqerisht besojmë se Jezusi ishte “Mesihu (në arabisht ElMesih) i Zotit”. Thënia “Mesihu i Zotit” në kuptim të plotë të fjalës d.t.th. “Ai që ishte vajosur/shenjtëruar nga vetë Zoti”. Ju lutemi, të ktheheni prapa në kohë dhe të mendoni pak. Zoti kishte bërë ceremoninë e vajosjes (fizikisht apo shpirtërisht) dhe, për këtë shkak, Jezusi ishte bërë “Krishti i Zotit”. Tani, a mund t’ju pyes një pyetje shumë të
thjeshtë: Kush është më i madh dhe më i lartësuar: ai që e kishte bërë vajosjen, apo ai që ishte i vajosur? Pasi Zoti e kishte vajosur Jezusin, atëherë Zoti është më i madh dhe më i lartësuar se Jezusi. Këtë fakt Muslimanët e besojnë sinqerisht. Mirëpo, befasues është fakti se pasuesit që thonë se Jezusi është “Krishti”, nuk e besojnë këtë.
Argument i qartë dhe i saktë:
“…Shërbyesi i Shenjtë, Jezusi, që Ti e vajose/shenjtërove,…” (Veprat 4:27- New American Standard Bible). Ky varg nuk lë pikë dyshimi se Jezusi ishte “Shërbyes i Zotit”. Përveç tjerash, gjenden edhe fragmente tjera që e vërtetojnë faktin se Jezusi ishte Shërbyes i Zotit.
Tani, t’i kthehemi pjesës së dytë të vargut në fjalë “Bindja ndaj Krishtit”. Ju lutemi lexoni
vargun e poshtëshënuar dhe pastaj pyeteni veten tuaj se a ju kam bindur Krishtit apo jo?
“Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them se ai që e dëgjon fjalën time dhe beson në atë që
më ka dërguar, ka jetë të përjetshme, dhe ai nuk vjen në gjyq, por ka kaluar nga vdekja
në jetë” (Gjoni 5:24). Pyeteni veten a kam besuar dhe a e kam vendosur besimin
parimisht, plotësisht, dhe tërësisht në Atë apo në Jezusin?
Argument i qartë dhe i saktë:
Jezusi ka thënë: ”…unë nuk kërkoj lavdinë time, është Një që kërkon dhe që gjykon.”
(Gjoni 8:51). Vallë, kush na qenka ky “Një” që nuk është Jezusi? A e keni lavdëruar
parimisht, plotësisht, dhe tërësisht këtë “Një” apo Jezusin? Ju lutemi, mbani në mend se
ky “Një” do të jetë Gjykatës në Ditën e Gjykimit, jo Jezusi. Nëse nuk keni besuar dhe nuk
ju keni bindur fjalëve të Jezusit, atëherë lexoni edhe njëherë vargun që ju e sollët si
argument dhe pastaj kujtojeni “Zemërimin e Zotit”.
Pyetja 9:
Në librin e Zanafillës 1:26 thuhet: “Pastaj Perëndia tha: “Ta bëjmë njeriun sipas
shëmbëlltyrës sonë dhe në ngjasim me ne…” A nuk është përdorimi i termeve “sonë”
dhe “ne” dëshmi që Zoti, i cili e krijoj njeriun, nuk ishte një entitet i vetëm. Veç kësaj, a
nuk e mbështet kjo konceptin e Gjonit (Gjoni 1:3) se të gjitha erdhën në ekzistencë me
anë të Jezusit?
Përgjigje:
1. Më poshtë, është fragmenti i komentimit të vargut të lartcekur, i shkruar nga redaktorët e “King James Version” (Versioni i mbretit Xhejms) (The Hebrew-Greek Key Study Bible, 6th edition/Studimi kryesor Hebraiko-Grek i Biblës, botimi i 6):
“Fjala Zot në Hebraishte d.t.th. “Elohim”, që është emër në shumës. Në librin e Zanafillës 1:1, është përdorur në pajtim gramatikor me foljen “bara” (diçka e krijuar) në njëjës (1254). A tregon ky numër shumës apo koncept të epërsisë dhe të madhështisë, e
cila shënohet si e tillë në Hebraisht, në rastin kur përdoren përemrat siç janë: “Ta bëjmë
njeriun sipas shëmbëlltyrës sonë dhe në ngjasim me ne”? A mund të ndodhë që Zoti t’u
ketë folur engjëjve, tokës, ose natyrës dhe kështu ta përshkruajë veten e Tij të lidhur me
njërën prej këtyre krijesave? Apo kjo është një aludim embrional i një veçimi të personalitetit hyjnor? S’mund të jemi të sigurt rreth kësaj.”
Kur këta redaktorë komentojnë se “S’mund të jemi të sigurt rreth kësaj”, atëherë me këtë
mundohen ta mbrojnë teorinë e Jezusit si “komponent (i brendshëm) e hyjnisë.”
Përgjigja në pyetjen tuaj si dhe të komentuesve që shënojnë “S’mund të jemi të sigurt
rreth kësaj”, nuk është edhe aq larg vargut vijues të Zanafillës (1:27), ku thuhet: “Zoti e
krijoi njeriun sipas shëmbëlltyrës së vet…” Ky varg na e bën të qartë se, kur akti i vërtetë
i krijimit zuri vend, kjo qe bërë nga “Ai” dhe sipas shëmbëlltyrës së “Tij” e jo sipas
shëmbëlltyrës “sonë” e as në ngjasim me ”Ne”.
Argument i qartë dhe i saktë:
Si dëshmi përmbyllëse po e paraqesim thënien e vërtetë të vetë Jezusit: “Dhe ai, duke u
përgjigjur, u tha atyre: “A nuk keni lexuar ju se ai që i krijoi që në fillim, i krijoi mashkull
dhe femër?”” (Mateu 19:4). Ky deklarim i Jezusit mohon të ashtuquajturin koncepti i Gjonit, që ju e sollët si dëshmi (e Jo Gjoni) se “Të gjitha erdhën në ekzistencë me anë të Jezusit.”
http://www.salafipublications.com/sps/
