Shkruan: Arbër Vokrri
Të ndërsyer nga politika e shkujdesur që ushqehej nga narrativa orientaliste e historisë dhe mitet mesjetare, gazetarët e shfrenuar e përgaditën opinionin për gjenocid. Inkuizicioni i elitave intelektuale mbi një grup të pambrojtur u pasua nga kryqëzata. Xhelati e viktima kishin të njejtën gjuhë, të njejtin atdhe, të njejtin formim kulturor në meltingpotin komunist – dhe jo vetëm, martesa mes vete, në masë të madhe edhe prejardhje e histori të përbashkët. “Mos shikoni kisha e xhamia, feja e jugosllavit asht Jugosllavia” e artikuluar si “vëllazërim – bashkim” u shkri si flluska e borës në maj.
Gazetarët dhe historianët. Këta ishin vrasësit e vërtetë. Ushtria dhe terroristët ishin veq ekzekutues të paguar. E natyrisht, përfitues ishin politikanët vendorë dhe ndërkombëtarë.
Veq histori e trishtë apo edhe një Déjà vu ogurzezë?
Varet nga aftësia e jonë për të mësuar
