Ndërsa Pejgamberi sal-lallahu alejhi ve sel-lem thotë: “Sinqeriteti të shpie në bëmirësi, e bëmirësia të shpie në xhennet. Robi vazhdon gjithnjë të jetë i sinqertë gjërsa tek Allahu shkruhet si i sinqertë. Gënjeshtra të shpie në gjëra të këqija e ato të shpiejnë në xhehennem. Robi vazhdon gjithnjë të jetë gënjeshtar gjërsa tek Allahu shkruhet si gënjeshtar.”
Krahas kësaj, feja na ndalon nga gënjeshtra, e cila është një sëmundje e keqe, veti e shëmtuar, e urrejtur nga çdokush që ka mendje dhe arsye të shëndoshë. Ajo ka pasoja të këqija dhe shpeshherë edhe fatale. Gënjeshtari është njeri i urrejtur nga të gjithë dhe në të njejtën kohë është njeri i pabesueshëm. Një fjalë e urtë popullore thotë: “Po gënjeve tërë jetën, s’të besojmë as të vërtetën”.
Në fenë tonë ajo është e ndaluar dhe nuk lejohet në asnjë menyrë përveç në disa raste të caktuara. Këto raste nuk kanë të bëjnë me shkeljen e të drejtave, derdhjën e gjakut e as fyerjen e nderit, përkundrazi. Ajo është e lejuar vetëm në tri raste: gënjeshtra në luftë, për pajtimin e dy vetave dhe gënjeshtra ndaj gruas për t’ia bërë qejfin asaj.
Gënjeshtra konsiderohet shenjë e dyftyrëshit (munafikut), Pejgamberi sal-lallahu alejvi ve sel-lem thotë: “Shenjat e munafikut janë tri: kur flet gënjen, kur premton mashtron dhe kur i besohet diçka tradhëton.” [Buhariu dhe Muslimi].
Gënjeshtra është haram gjithsesi e sidomos kur ajo bëhet ndaj Allahut dhe Pejgamberit të Tij, pastaj gënjeshtra në shit-blerje, kur gënjen për një ëndërr që se ka parë, kur gënjën në formë të shakasë, mashtrimi i fëmijëve përmes gënjeshtrës, apo kur njeriu gënjen që të tjerët të qeshin, etj. Të gjitha këto janë të ndaluara dhe për to ekzistojnë argumente nga Kur’ani dhe Sunneti.
Muhammedi sal-lallahu alejhi ve sel-lem ka qenë njeri i drejtë dhe i sinqertë. Gënjeshtra nuk ka qenë cilësi e tij asnjëherë, as para shpalljes e as pas saj. Në kohën para shpalljes, populli i Mekkes i dhanë epitetin “Muhammed el-Emin” që don të thotë: Muhammed besniku-i drejti. Për këtë arsye, Herakliu, mbreti i Romës, kur e pyeti Ebu Sufjanin disa gjëra në lidhje me Muhammedin sal-lallahu alejhi ve sel-lem, ndër të tjera i tha: “A e keni akuzuar atë ndonjëherë me gënjeshtër para se ta thotë atë që thotë tani (se është i dërguar i Allahut)? Ebu Sufjani tha: Jo. Atëherë Herakliu tha: Nuk ka mundësi që ai të mos gënjej për njerëzit e pastaj të gënjej për Allahun.”
Për fat të keq, ekziston sot një ditë, të cilën e festojnë shumë njerëz në botë, e ajo është 1 Prilli apo siç është e njohur “dita e rrenave”. Sipas tyre, në këtë ditë gënjeshtra është e lejuar pa ndonjë kufi. Viktima e kësaj dite nuk bën të hidhërohet edhe pse në disa raste pasojat e gënjeshtrave janë katastrofale dhe e dëmtojn seriozoisht viktimën.
Më e keqja është se kjo festë ka zënë vend edhe në mesin e disa muslimanëve. Ata e festojnë atë edhe pse e din se gënjeshtra në islam është e ndaluar. Nëse të tjerët kanë bindjen se kjo ditë është një ditë e veçantë dhe dallon nga ditët tjera, tek ne muslimanët gënjeshtra është haram tërë kohën, s’ka dallim mes 1 Prillit dhe 2 Prillit. Ne nuk kemi argument nga sheriati se në këtë ditë lejohet gënjeshtra andaj mbetet haram sikur në ditët e tjera.
Nga erdhi kjo festë kaq e shëmtuar, kush e solli atë? A ka lidhje ajo me ndonjë ngjarje historike? Pse ekziston në mesin e shumë shoqërive islame? Çfarë gjykimi ka feja islam ndaj kësaj feste?
Ekzistojnë mendime të ndryshme lidhur me origjinën e kësaj feste. Disa thonë se ajo ka lidhje me kohërat e lashta. Disa të tjerë thonë se fillimi i saj është në Francë në vitin 1564 kur u bë ndërrimi i kalendarit të ri. Deri në atë kohë, muaji i parë i vitit ishte Prilli. Kur u bë ndërrimi i kalenadarit, ata të cilët e kundërshtonin një gjë të tillë binin pre e gënjeshtrave dhe talljeve të ndryshme.
Disa e quajnë këtë festë: “Mashtrimi i Prillit” dhe ky emërtim ka një histori:
Në kohën kur muslimanët sundonin Spanjën, ata ishin një superfuqi që nuk thyhej dot. Krishterët evropianë mundoheshin ta zhduknin Islamin nga faqja e dheut. U munduan të ndalin zgjërimin islam në Spanjë por kot, provuan disa herë por nuk patën sukses.
Atëherë, ata dërguan spiunë që të zbulojnë sekretin e kësaj fuqie të pathyeshme. Ata vërejten se praktikimi i mirë i fesë (takvallaku) ishte sekreti i fuqisë së tyre. Pasi zbuluan këtë sekret, filluan të mendojnë rreth një strategjije e cila do të thyente këtë forcë andaj dërguan në Spanjë cigare dhe alkool falas.
Kjo strategji dha rezultatet e saja. Imani i muslimanëve filloi të dobësohej e sidomos në mesin e të rinjëve. Si rezultat i kësaj, katolikët nënshtruan tërë Spanjën duke i dhënë fund kështu sundimit të muslimanëve në këtë vend. Me datën 1 Prill ra Granada-fortifikata e fundit e muslimanëve, ata e quajtën këtë ditë: “Mashtrimi i Prillit” dhe vazhdojn ta festojnë atë ditë prej asaj kohe.
Anglezët e quajnë këtë ditë “Dita e Torollakëve” kjo për shkak të gënjeshtrave që bëjnë e ndodh që dikush të iu beson e kështu bie viktimë e talljeve dhe nënçmimeve.
Ndodhitë e kësaj feste janë të shumta: dikush është lajmëruar se i ka vdekur baba apo nëna apo ndonjë i dashur e ky nga mërzia s’ka mundur të përballoj dhe ka vdekur. Tjetërin e kanë lajmëruar se është përjashtuar nga puna apo se familja e tij ka pas një ndeshje automobilistike e ky nga tronditja është paralizuar. Dikënd tjetër e kanë gënjyer se gruaja e tij është parë duke shkuar me njërin, kjo ka rezultuar me vrasjen e gruas apo shkurorzimin e saj.
Neve nuk na intereson edhe aq shumë origjina e kësaj feste sa na intereson gjykimi i sheriatit islam ndaj saj. Ne jemi të sigurtë se kjo festë nuk e ka origjinën në gjeneratat e para të muslimanëve, në fakt ajo nuk është shpikur fare nga muslimanët, ata që e shpikën janë jomuslimanët. Andaj, kjo festë nuk ka bazë në sheriatin islam dhe si e tillë, gënjeshtra në të është e ndaluar (haram).
Disa mendojnë se gënjeshtra është e lejuar kur ajo bëhet në formë të shakasë dhe me këtë ata arsyetohen për 1 Prillin !
Ky është një mendim i gabuar. Më herët u cekë se gënjeshtra nuk lejohet edhe nëse ajo bëhet në formë të shakasë, bile për këtë ka një qortim të ashpër nga ana e Pejgamberit sal-lallahu alejhi ve sel-lem.
Së fundi, lusim Allahun e Lartësuar të na bëj prej atyre që pasojnë sheriatin e Tij dhe braktisin traditat e jobesimtarëve.
